Kategorya
97 Mga Bersikulo Bahin sa Pagtabang sa mga Kabus
Siya nga maayo ngadto sa kabos nagpahulam sa Ginoo, ug siya mobayad kaniya sa iyang nabuhat.
tun-i ang pagbuhat ug maayo; pangitaa ang hustisya, badlonga ang pagpangdaogdaog, panalipdi ang wala nay amahan, labani ang biyuda.
Ug ayaw ninyo kalimti ang pagbuhat ug maayo ug ang pagkamanggihatagon, kay ang maong mga halad makapahimuot sa Dios.
Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon.
Siya nga naghatag sa kabos dili makulangan, apan ang molingiw sa iyang mga mata makabaton ug daghang pagtunglo.
Ang tanang mga butang gipakita nako kaninyo nga ang mga maluyahon kinahanglang inyong tabangan pinaagi sa samang paghago nga maghinumdom sa pulong sa Ginoong Jesus nga iyang gisulti, ‘Labaw pang bulahan ang paghatag kay sa pagdawat.’ ”
Gibukhad niya ang iyang kamot ngadto sa mga kabos, ug gitunol ang iyang mga kamot ngadto sa mga nanginahanglan.
Panghatag kamo ug kamo hatagan. Ang hustong takos, dinasok, tinantan ug nag-awas, ibutang ra unya diha sa inyong sabakan. Kay ang gidaghanon nga inyong ihatag mao usab unya ang gidaghanon nga inyong madawat.”
Kay dili mawala ang mga kabos gikan sa yuta, busa nagsugo ako kanimo, ‘Bukhara ang imong kamot ngadto sa imong igsoon, sa nagkinahanglan ug sa kabos diha sa imong yuta.’
Bulahan siya nga nagtagad sa mga kabos; ang Ginoo magluwas kaniya sa adlaw sa kalisdanan;
Kay gigutom ako ug inyo akong gipakaon, giuhaw ako ug inyo akong gipainom, dumuduong ako ug inyo akong giabiabi, hubo ako ug inyo akong gibistihan, nasakit ako ug inyo akong giduaw, nabilanggo ako ug inyo akong giadto.’
Siya nga nagdaogdaog sa kabos nagtamay sa iyang Magbubuhat, apan siya nga may kaluoy sa nanginahanglan nagtahod kaniya.
Siya mitubag kanila, “Kadtong adunay duha ka buok bisti, kinahanglang maghatag niadtong walay iya, ug siya nga adunay pagkaon, kinahanglang magbuhat sa sama niini.”
Dili ba kini mao ang pagpaambit sa imong pan ngadto sa gigutom, ug pagdala sa kabos nga walay balay ngadto sa imong balay; sa diha nga ikaw makakita sa hubo, imo siyang bistihan, ug nga ikaw dili magtago gikan sa imong kaugalingon nga kadugo?
Apan si bisan kinsa nga adunay mga butang alang sa panginabuhi dinhi sa kalibotan, ug makakita sa iyang igsoon nga anaa sa kawalad-on ug unya magtak-op sa iyang kasingkasing, unsaon man sa pagpabilin diha kaniya sa gugma sa Dios?
Siya nga manggihatagon panalanginan, kay nagpaambit siya sa iyang pan ngadto sa kabos.
Ang relihiyon nga putli ug walay buling sa atubangan sa Dios nga atong Amahan mao kini: ang pagtabang sa mga ilo ug mga biyuda diha sa ilang kalisdanan ug ang pag-amping sa kaugalingon nga dili mabulingan sa kalibotan.
Ang tanan nakong kabukogan mag-ingon, “O Ginoo, kinsa ba ang sama kanimo, ikaw nga nagluwas sa mga huyang gikan kaniya nga kusgan ra kaayo alang kaniya, ang kabos ug ang huyang gikan niadtong nagtulis kaniya?”
Kon adunay moingon, “Ako nahigugma sa Dios,” apan nagdumot sa iyang igsoon, bakakon siya. Kay siya nga wala mahigugma sa iyang igsoon nga iyang nakita, dili gayod makahimo sa paghigugma sa Dios nga wala niya makita.
Unya sa pagtubag ang Hari moingon kanila, ‘Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, ingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa labing ubos niining akong mga igsoon, gibuhat usab ninyo kini kanako.’
Ang adunahan ug ang kabos mag-usa pagtagbo; ang Ginoo mao ang nagbuhat kanila nga tanan.
“Kon ang imong igsoon mahimong kabos ug dili na makabuhi sa iyang kaugalingon, tabangi siya. Magpuyo siya uban kanimo sama sa usa ka langyaw ug dumuduong.
“Tungod kay ang mga kabos gilupigan, tungod kay ang mga nanginahanglan nag-agulo, karon motindog ako,” nag-ingon ang Ginoo, “Ibutang nako siya diha sa kasigurohan nga iyang gipangandoy.”
Apan ang usa ka Samarianhon, sa iyang pagpanaw, miabot sa nahimutangan sa tawo ug sa iyang pagkakita kaniya, naluoy siya. Ug siya miduol kaniya ug gibugkosan ang iyang mga samad, gibuboan ug lana ug bino, unya iyang gipasakay sa iyang hayop ug gidala siya ngadto sa usa ka balay abotanan, ug giatiman niya siya.
Wala ba ako maghilak alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba maguol ang akong kalag alang sa mga kabos?
Hinuon, “kon gutomon ang imong kaaway, pakan-a siya; kon uhawon, paimna siya; kay sa imong pagbuhat niini magpundok ikaw ug mga baga diha sa ibabaw sa iyang ulo.”
Sa tibuok adlaw ang daotan mangibog, apan ang matarong maghatag ug dili mahinugon.
Amahan sa mga wala nay amahan ug tigpanalipod sa mga biyuda ang Dios nga anaa sa iyang balaang puluy-anan.
Kon inyo man gayod nga gituman ang harianong balaod sumala sa kasulatan, “Higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon,” maayo ang inyong gibuhat.
namatud-an nga maayo ug binuhatan, kon nagmatuto ug mga anak, nagpakita sa pagkamaabiabihon, nanghugas sa mga tiil sa mga balaan, nagtabang sa mga nagkalisodlisod, ug nagmakugihon sa pagbuhat ug maayo sa tanang paagi.
Ug si bisan kinsa nga mohatag ug bisan usa na lang ka baso nga bugnawng tubig aron ipainom sa usa niining ubos nakong mga tinun-an tungod kay siya usa ka tinun-an, sa pagkatinuod sultihan ko kamo, dili gayod siya kawad-an sa iyang ganti.”
“Sa diha nga mag-ani ikaw sa imong mga uhay sa imong uma ug nakalimot ikaw sa usa ka bugkos nga uhay didto sa uma, ayaw pagbalik aron sa pagkuha niini, kini iya na sa langyaw, sa wala nay amahan ug sa biyuda aron panalanginan ikaw sa Ginoo nga imong Dios sa tanang buhat sa imong mga kamot. Ug kon molakaw siya ug maasawa sa laing lalaki Sa dihang mag-uyog ikaw sa imong mga olibo, ayaw sublii pagpanguha ang mga sanga; kini alang na sa langyaw, sa wala nay amahan ug sa biyuda. Sa diha nga manguha ikaw sa mga bunga sa imong parasan, ayaw kini hagdawi pagkahuman, kini alang sa langyaw, sa wala nay amahan ug sa biyuda.
Nasayod ako nga ang Ginoo naglaban sa katungod sa mga sinakit, ug nagpahamtang sa hustisya alang sa mga nangkinahanglan.
apan sa ikapitong tuig papahulayon ninyo kini ug pasagdan nga walay pugas, aron ang mga kabos sa inyong katawhan makakaon, ug unsay mahibilin nila maoy kaonon sa mga ihalas nga mananap. Buhata usab ninyo kini sa inyong parasan ug sa inyong olibo.
Paminaw, hinigugma nakong mga igsoon. Dili ba gipili man sa Dios ang mga kabos dinhi sa kalibotan aron mahimong dato sa pagtuo ug mga manununod sa gingharian nga iyang gisaad sa mga nahigugma kaniya?
Ikaw nakakita niini kay ikaw nagsud-ong sa kasamok ug kaguol, aron balosan kini pinaagi sa imong kamot; kanimo midangop ang kabos; ikaw mao ang magtatabang sa mga wala nay amahan.
Unya mitubag siya kanila, “Lakaw ug suginli ninyo si Juan sa inyong nakita ug nadungog: ang mga buta nakakita, ang mga bakol nakalakaw, ang mga sanlahon nahinlo, ang mga bungol nakabati na, ang mga patay gibanhaw ug ang mga kabos gisangyawan na sa Maayong Balita.
Ang mga galamiton sa mga hakog daotan; naghimo siya ug daotan nga mga laraw aron sa paglaglag sa kabos pinaagi sa bakak nga mga pulong, bisan ug ang hangyo sa mga nanginahanglan matarong.
Tagdon niya ang pag-ampo sa mga nanginahanglan, ug dili niya isalikway ang ilang pag-ampo.
Ang usa ka maayong tawo magbilin ug usa ka panulundon alang sa mga anak sa iyang mga anak, apan ang katigayonan sa mga makasasala gitigom alang sa mga matarong.
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa.
Kay siya nagbarog diha sa tuong kamot sa nanginahanglan, aron sa pagluwas kaniya gikan sa mga naghukom kaniya ngadto sa kamatayon.
Unya giyahat niya ang iyang mga mata ngadto sa iyang mga tinun-an ug miingon: “Bulahan kamong mga kabos, kay inyo ang gingharian sa Dios.
Maglaban unta siya sa katungod sa mga kabos sa katawhan, maghatag ug kaluwasan sa mga nanginahanglan, ug magdugmok sa malupigon!
Ako mga mata ngadto sa mga buta ug mga tiil ngadto sa mga bakol. Ako amahan ngadto sa mga kabos ug akong gipangita ang katungod niadtong wala nako mailhi.
Siya nagbuhat ug matarong alang sa mga ilo ug sa biyuda ug nahigugma sa dumuduong, naghatag kaniya ug pagkaon ug bisti.
Siya magbangon sa kabos gikan sa abog; siya magtuboy sa timawa gikan sa tapok sa abo, aron palingkoron sila uban sa mga pangulo, ug manunod sa trono sa himaya. Kay ang mga haligi sa yuta iya sa Ginoo, ug diha niini iyang gipahimutang ang kalibotan.
Sa pagkadungog ni Jesus niini, siya miingon kaniya, “Usa pa ka butang ang imong kulang. Ibaligya ang tanan nimong katigayonan ug ihatag sa mga kabos, ug makaangkon ikaw ug bahandi didto sa langit, ug unya anhi ug sunod kanako.”
Kay ikaw nahimong usa ka lig-ong salipdanan sa kabos, usa ka lig-ong salipdanan sa nanginahanglan diha sa iyang kagul-anan, usa ka salipdanan gikan sa bagyo, usa ka landong gikan sa kainit; kay ang pagdasmag sa tawong bangis sama sa bagyo batok sa usa ka bungbong,
Ang Ginoo magbungkag sa balay sa mapahitas-on, apan panalipdan ang utlanan sa biyuda.
Sa dihang makahuman na ikaw paghatag sa tanang ikapulo sa imong mga abot sa ikatulong tuig nga mao ang tuig sa paghatag ug ikapulo nga ihatag nimo sa Levihanon, sa langyaw, sa wala nay amahan, ug sa biyuda aron sila makakaon sulod sa inyong mga lungsod ug mangabusog sila,
Kay kamo nasayod sa grasya sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga bisan tuod siya dato, siya nahimong kabos tungod ug alang kaninyo aron nga pinaagi sa iyang kakabos kamo mahimong dato.
Mga anak, kinahanglan nga maghigugma kita dili lamang pinaagi sa pulong o sa sulti, kondili pinaagi sa buhat ug sa kamatuoran.
Nanghatag siya nga madagayaon, nanghatag sa mga kabos; ang iyang pagkamatarong molungtad hangtod sa kahangtoran; ang iyang sungay bayawon diha sa kadungganan.
kon ibubo nimo ang imong kalag ngadto sa gigutom ug tagbawon ang tinguha sa mga sinakit, ang imong kahayag mosubang sa kangitngitan, ug ang imong kadulom mahimong sama sa kaudtohan.
Ayoha ninyo ang mga masakiton, banhawa ang mga patay, hinloi ang mga sanlahon, pagulaa ang mga demonyo. Nakadawat kamo nga walay bayad, panghatag nga walay bayad.
Ang gitinguha diha sa usa ka tawo mao ang pagkamaunongon, ug ang usa ka tawo nga kabos maayo pa kay sa usa ka bakakon.
Si Jesus miingon kaniya, “Kon buot kang mahingpit, lakaw, ibaligya ang imong kabtangan ug ang halin ihatag sa mga kabos ug makabaton ikaw ug bahandi didto sa langit; unya balik ug sunod kanako.”
Busa kita nga mga lig-on kinahanglang motabang pagpas-an sa mga kaluyahon sa mga huyang, ug dili magpahimuot sa atong kaugalingon.
Adunay naghatag nga walay pugongpugong apan midugang pa hinuon ang kaadunahan; adunay nagpugong sa iyang ihatag, ug nag-antos lamang hinuon sa kawalad-on. Ang tawo nga manggihatagon magmauswagon, ug ang nagbisibis bisibisan usab.
Ibaligya ang inyong kabtangan, ug panghatag kamo ug limos; sangkapi ang inyong kaugalingon sa mga sudlanan sa salapi nga dili madunot, sa bahandi sa langit nga dili mahurot diin walay kawatan nga makaduol ug walay mananap nga mokutkot.
Kinahanglan nga magbuhat sila ug maayo, magpadato sa mga maayong binuhatan, andam sa pagtabang ug manggihatagon.
Hatagi ug hustisya ang kabos ug ang mga wala nay amahan; labani ang katungod sa mga sinakit ug sa nanginahanglan.
Ang tawong matarong nahibalo sa katungod sa kabos; ang daotan nga tawo dili makasabot niini nga kahibalo.
Apan kon ang usa ka igsoong lalaki o babaye walay bisti ug nakulangan sa inadlaw nga pagkaon, ug unya usa kaninyo moingon kanila, “Panglakaw kamo nga malinawon, painiti ug busga ang inyong kaugalingon,” apan wala kamo maghatag kanila sa mga kinahanglanon sa lawas, unsa may kapuslanan niini?
Ang matag usa maghatag sumala sa kabubut-on sa iyang kasingkasing, dili sa pagpanuko o ingon nga pinugos kay gihigugma sa Dios ang naghatag nga malipayon.
Siya na nagsampong sa iyang mga dalunggan sa pagpakitabang sa kabos, magpakitabang usab apan dili pamation.
Siya nga nagtamay sa iyang isigkatawo nakasala, apan malipayon siya nga maluluy-on sa mga kabos.
Apan sa dihang maghatag ikaw ug kombira, maoy dapita ang mga kabos, ang mga bakol, ang mga piang, ang mga buta, ug mabulahan ikaw tungod kay sila dili man makabalos kanimo. Balosan ka ra unya sa panahon nga banhawon ang mga matarong.”
Buot lamang nila nga among hinumdoman ang mga kabos, nga maoy butang nga akong gikaikagan sa pagbuhat.
Busa, ingon nga kita adunay kahigayonan, buhaton nato ang maayo ngadto sa tanang mga tawo, ilabi na kanila nga mga sakop sa panimalay sa pagtuo.
Siya nga nagdaogdaog sa kabos aron sa pagpadaghan sa iyang bahandi, o manghatag ngadto sa adunahan, modangat lamang ngadto sa kawalad-on.
Ug ang Dios makahimo sa paghatag sa tanang panalangin nga naghingapin nganha kaninyo, aron kamo makabaton kanunay ug igo sa tanang butang, madagayaon alang sa tanang maayong buhat.
nga nagpahamtang sa hustisya alang sa mga dinaogdaog; nga naghatag ug pagkaon sa mga gigutom. Ang Ginoo nagpahigawas sa mga binilanggo;
“Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog,
Sa diha nga ang kabos ug nanginahanglan mangita ug tubig, ug walay tubig, ug ang ilang dila maughan tungod sa kauhaw, ako, ang Ginoo, magtubag kanila, ako, ang Dios sa Israel, dili motalikod kanila.
Ang usa ka tawo nga kabos nga magdaogdaog sa kabos sama sa nagbunok nga ulan nga dili magbilin ug pagkaon.
“Pagmatngon kamo nga ang inyong maayong binuhatan dili ninyo himoon atubangan sa mga tawo aron lamang makita nila kini, kay sa ingon niana wala kamoy ganti gikan sa inyong Amahan nga anaa sa langit. Moabot unta ang imong gingharian, matuman unta ang imong kabubut-on dinhi sa yuta maingon sa langit. Ihatag kanamo karon ang pagkaon namo sa matag adlaw ug pasayloa kami sa among mga utang sama nga gipasaylo usab namo ang mga nakautang kanamo, ug ayaw kami itugyan sa pagsulay kondili luwasa kami gikan sa daotan. Kay kon mopasaylo kamo sa mga tawo sa ilang mga kalapasan, pasayloon usab kamo sa inyong langitnong Amahan apan kon dili man kamo mopasaylo sa mga tawo sa ilang mga kalapasan, ang inyong Amahan dili usab mopasaylo sa inyong mga kalapasan. “Ug sa dihang magpuasa kamo, ayaw pagpakita nga nasubo kamo, sama sa mga tigpakaaron-ingnon kay gipasagdan nila nga nagkagidlay ang ilang mga nawong aron ang mga tawo makakita kanila nga nagpuasa. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan ikaw, sa dihang magpuasa ka, panghiso sa imong ulo ug panghilam-os sa imong nawong aron ang imong pagpuasa dili makita sa mga tawo kondili sa imong Amahan nga anaa sa tago, ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo. “Ayaw kamo pagtigom ug mga bahandi alang kaninyo dinhi sa yuta diin ang mga mananap ug ang taya mangutkot ug diin ang mga kawatan manglungkab ug mangawat. “Busa sa dihang maghatag ikaw ug limos, ayaw pagpatingog ug trumpeta sa imong atubangan sama sa gihimo sa mga tigpakaaron-ingnon diha sa mga sinagoga ug diha sa kadalanan aron sila dayegon sa mga tawo. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti.
Kay ang nanginahanglan sa kanunay dili kalimtan, ug ang paglaom sa mga kabos dili mawala sa dayon.
“Kon ako naghikaw sa bisan unsa nga gitinguha sa mga kabos o naghimong pakyas sa mga mata sa biyuda, o nag-inusara pagkaon sa akong tipik sa pagkaon, ug ang mga walay amahan wala makatilaw niini—
“Dili ba mao kini ang pagpuasa nga akong gipili, ang paghubad sa mga higot sa pagkadaotan, ang pagtangtang sa mga pisi sa yugo, ang pagpagawas sa mga dinaogdaog, ug ang pagbali sa tanang mga yugo? Dili ba kini mao ang pagpaambit sa imong pan ngadto sa gigutom, ug pagdala sa kabos nga walay balay ngadto sa imong balay; sa diha nga ikaw makakita sa hubo, imo siyang bistihan, ug nga ikaw dili magtago gikan sa imong kaugalingon nga kadugo?
“Kon diha kaninyo adunay tawong kabos, usa sa inyong mga igsoon, diha sa bisan diin sa inyong mga lungsod sulod sa inyong yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios, ayaw pagahia ang inyong mga kasingkasing o kumkoma ang imong kamot gikan sa imong kabos nga igsoon, kondili bukhara hinuon ang inyong kamot ngadto kaniya ug pahulama siya igo sa iyang gikinahanglan, bisan unsa man kini.
Walay tawo nga nakulangan diha kanila kay kutob sa may kayutaan o mga balay namaligya niini, ug ang halin ilang gidala ug gibutang sa tiilan sa mga apostoles. Ang pagpang-apod-apod gihimo ngadto sa matag usa sumala sa panginahanglan ni bisan kinsa.
Ang tawo nga maluluy-on nagbuhat ug maayo sa iyang kaugalingon, apan ang bangis nga tawo nagpasakit sa iyang kaugalingon.
Kay siya nagluwas sa nanginahanglan sa diha nga siya magtawag, sa kabos ug sa walay makatabang.
kay akong giluwas ang kabos nga nagtuaw, ug ang walay amahan nga walay makatabang kaniya. Ang panalangin niadtong duol sa kamatayon miabot kanako, ug ang kasingkasing sa biyuda gipaawit nako sa kalipay.
Ayaw kawati ang kabos tungod kay siya kabos, o daogdaogon ang mga sinakit diha sa ganghaan;
Apan kon maghatag ikaw ug limos, ayaw pahibaloa ang wala nimong kamot sa gibuhat sa tuo nimong kamot Ug kon sa ingon gibistihan sa Dios ang mga tanom sa kaumahan nga karon buhi pa apan ugma ilabay na ngadto sa hudno, dili ba labaw pa kamong bistihan niya, O mga tawo nga diyotay ug pagsalig? Busa ayaw na kamo kabalaka nga mag-ingon, ‘Unsay among kaonon?’ o ‘Unsay among imnon?’ o ‘Unsay among ibisti?’ Kay ang mga Gentil nagtinguha niining tanan ug ang inyong langitnong Amahan nasayod nga kamo nagkinahanglan niining tanan. Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo. “Busa ayaw na kamo kabalaka mahitungod sa ugma, kay ang ugma may kabalaka sa iyang kaugalingon. Igo na alang sa usa ka adlaw ang iyang kaugalingong suliran. aron matago ang imong limos ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.