Kategorya
53 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Paglungtad sa Dios
Sukad pa sa sinugdanan, anaa na ang Dios. Sama sa gisulat sa Biblia, “walay butang nga nahitabo nga wala tuyoa.” Gihan-ay sa Dios ang tanan sa hingpit nga paagi ug lugar.
Ang Biblia nagtudlo nato nga kinahanglan dawaton pinaagi sa pagtuo nga ang Dios buhi. “Kay kon walay pagtuo, dili mahimo nga makapahimuot sa Dios; kay ang moduol sa Dios kinahanglan motuo nga siya buhi, ug siya ang magbalos niadtong mga sinsero nga nangita kaniya” (Hebreo 11:6). Kon gusto sa Dios, pwede ra siya magpakita ug pamatud-an sa tanan nga siya buhi. Pero kon buhaton niya kana, dili na kinahanglan ang pagtuo. “Si Jesus mitubag kaniya: ‘Mitoo ka tungod kay nakita mo ako; bulahan kadtong wala makakita apan mitoo gihapon’” (Juan 20:29).
Ang pagtuo sa Dios dili base sa imong gibati, kondili sa pagkahibalo nga tinuod siya tungod sa tanan niyang gibuhat sa imong kinabuhi. Kay sa bisan unsang paagi, gipakita niya kanimo ang iyang gugma, ug nakita nimo ang iyang kamot sa tanan nimong giagian. Dili kini bahin sa gibati, kondili bahin sa kombiksiyon. Mao kini ang makapahimo nimo nga dili malibog ug magpabiling lig-on ang imong pagtuo, bisan kon daw wala siya molihok sumala sa imong gusto. Dili kini tungod sa iyang mahimo para nimo, kondili tungod kay nakaila ka na niya ug gihigugma mo siya.
Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil,
Ug ang Dios miingon kang Moises, “AKO MAO AKO.” Ug siya miingon, “Isulti kini sa katawhan sa Israel, ‘Siya nga miingon nga “AKO MAO” mao ang nagsugo kanako nganhi kaninyo.’ ”
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot. Kini labaw nga tinguhaon kay sa bulawan, Oo, bisan sa daghang bulawan nga lunsay; tam-is usab kay sa dugos ug sa mga tinulo sa dugos sa udlan. Dugang pa, ang imong sulugoon gitambagan pinaagi niini; ang pagtuman niini adunay dakong balos. Kinsa ba ang makaila sa iyang mga sayop? Hinloi ako gikan sa mga sala nga natago. Pugngi ang imong sulugoon gikan sa mga sala nga tinuyo; dili unta kini maggahom ibabaw kanako! Unya mahimo akong dili masaway, ug walay kalabotan sa dakong kalapasan. Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpamalandong sa akong kasingkasing, mahimong kahimut-an diha sa imong panan-aw, O Ginoo, akong bato ug akong manunubos. Ang adlaw ngadto sa sunod nga adlaw nagsulti niini, ug ang gabii ngadto sa sunod nga gabii nagpahayag ug kahibalo. Walay pagsulti o pagpamulong; ang ilang tingog dili madunggan; apan ang ilang tingog milanog sa tibuok yuta, ug ang ilang mga pulong ngadto sa kinatumyan sa kalibotan. Diha sa kalangitan gibutang niya ang usa ka tolda alang sa adlaw,
nga nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat, ug sa tanan nga anaa niini; nga magmatinumanon hangtod sa kahangtoran;
Iyang giihap ang gidaghanon sa mga bituon; iyang gihatag kanilang tanan ang ilang mga ngalan.
“Diin man ikaw sa pagpahimutang nako sa patukoranan sa kalibotan? Sultihi ako kon ikaw adunay pagpanabot.
(Kay ang matag balay aduna gayoy nagtukod, apan ang nagtukod sa tanang mga butang mao ang Dios.)
Ang buangbuang nag-ingon diha sa iyang kasingkasing, “Walay Dios.” Dunot sila, nagbuhat ug mga buhat nga dulumtanan, walay si bisan kinsa nga nagbuhat ug maayo.
apan alang kanato adunay usa lamang ka Dios, ang Amahan, nga gigikanan sa tanang mga butang ug kita alang kaniya, ug usa lamang ka Ginoo, si Jesu-Cristo, nga pinaagi kaniya mao kita ug ang tanang mga butang.
“Takos ikaw, O among Ginoo ug Dios, sa pagdawat sa himaya ug dungog ug gahom, kay ikaw mao man ang nagbuhat sa tanang butang, ug pinaagi sa imong kabubut-on mitungha ug nangahimo sila.”
Ug ang upat ka buhing binuhat nga may unom ka pako ang matag usa, nalukop sa mga mata, libot ug sulod niini, ug sa adlaw ug sa gabii wala silay hunong sa pag-awit nga nag-ingon, “Balaan, balaan, balaan, ang Ginoong Dios nga Makagagahom sa Tanan nga mao kaniadto, mao karon ug mao ang umaabot!”
Ug nadungog nako ang anghel sa katubigan nga nag-ingon, “Matarong ikaw niining imong mga paghukom, ikaw nga mao karon ug mao kaniadto, O Balaan.
Ug kon walay pagtuo dili gayod mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay si bisan kinsa nga moduol sa Dios kinahanglang motuo nga siya anaa ug nga siya magganti sa mga nangita kaniya.
Sa wala pa patunghaa ang kabukiran o gibuhat ang yuta ug ang kalibotan, gikan sa walay sinugdan ngadto sa walay kataposan, ikaw mao ang Dios.
sumala sa nasulat, “Gihimo ko ikaw nga amahan sa daghang mga nasod,”—sa atubangan sa Dios nga gituohan ni Abraham, ang Dios nga naghatag ug kinabuhi sa mga patay ug nagpatungha sa mga butang nga kaniadto wala pa.
ug sila nag-ingon, “Nagpasalamat kami kanimo, Ginoong Dios nga Makagagahom sa Tanan, nga mao karon ug kagahapon, tungod kay gihuptan nimo ang imong dakong gahom ug ikaw naghari.
“Ako mao ang Alfa ug ang Omega,” nag-ingon ang Ginoong Dios nga mao karon ug mao kaniadto ug mao ang umaabot, ang Makagagahom sa Tanan.
Kining tanang mga butanga gibuhat sa akong kamot, busa kining tanang mga butanga akoa, nag-ingon ang Ginoo. Apan kini mao ang tawo nga akong tan-awon, siya nga mapaubsanon ug mahinulsolon sa espiritu, ug nagkurog tungod sa akong pulong.
Siya mao na sa wala pa ang tanang mga butang, ug diha kaniya ang tanang mga butang nalangkob.
Ang tanang mga butang nangahimo pinaagi kaniya ug walay bisan usa ka butang nga nahimo nga dili pinaagi kaniya niadtong mga butang nga nangahimo.
apan adunay usa ka Dios sa langit nga mopadayag sa mga tinago ug siya nagpahibalo kang Hari Nabucodonosor unsa ang mahitabo sa ulahing mga adlaw. Ang imong damgo ug ang mga panan-awon sa imong ulo sa naghigda ikaw sa imong higdaanan mao kini:
Kay mao kini ang giingon sa Ginoo, nga nagbuhat sa kalangitan (siya Dios!), nga nag-umol sa yuta ug naghimo niini, (siya nagtukod niini; siya wala maghimo niini nga samok, siya nag-umol niini aron puy-an!): “Ako mao ang Ginoo, ug wala nay lain.
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan. Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Apan gikan didto mangita kamo sa Ginoo nga inyong Dios ug makakaplag kamo kaniya kon mangita kamo kaniya sa tibuok ninyong kasingkasing ug sa tibuok ninyong kalag.
Busa ikaw gamhanan gayod, O Ginoong Dios, kay walay sama kanimo o adunay laing Dios gawas kanimo, sumala sa tanan nga among nadungog sa among mga dalunggan.
Kay pinaagi kaniya gibuhat ang tanang mga butang, diha sa langit ug dinhi sa yuta, makita ug dili makita, mga trono o kamandoan o pamunoan o kagahom. Ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya. Siya mao na sa wala pa ang tanang mga butang, ug diha kaniya ang tanang mga butang nalangkob.
O Ginoo, ikaw mao ang akong Dios; pasidunggan ko ikaw, dayegon nako ang imong ngalan; kay naghimo ikaw ug mga butang nga katingalahan, mga laraw sa dugay na nga panahon, kasaligan ug matuod.
Ingon nga ikaw wala masayod kon giunsa sa espiritu pagsulod ngadto sa mga bukog sa taguangkan sa babayeng nagsamkon, ikaw usab wala masayod sa buhat sa Dios nga mao ang naghimo sa tanan.
Sa sinugdan mao na ang Pulong ug ang Pulong uban sa Dios, ug ang Pulong Dios. Ug siya dinhi na sa kalibotan ug ang kalibotan nahimo pinaagi kaniya apan ang kalibotan wala moila kaniya. Siya mianhi sa mga iyaha apan sila wala modawat kaniya. Apan ngadto sa tanang midawat kaniya, sa mga mituo sa iyang ngalan, naghatag siya kanila ug katungod sa pagkahimong mga anak sa Dios, kanila nga nangatawo dili gikan sa dugo o gikan sa pagbuot sa unod o gikan sa pagbuot sa tawo, kondili gikan sa Dios. Ug ang Pulong nahimong tawo ug mipuyo uban kanato ug atong nakita ang iyang himaya, ang himaya nga iyang nadawat gikan sa Amahan ingon nga bugtong Anak, puno sa grasya ug kamatuoran. Si Juan nagpamatuod mahitungod kaniya, ug misinggit nga nag-ingon, “Mao kini siya ang gihisgotan nako sa akong pag-ingon, ‘Siya nga moanhi sunod kanako labaw pa kay kanako kay siya una man kanako.’” Ug gikan sa iyang pagkapuno nakadawat kaming tanan ug grasya ngadto sa grasya. Kay ang Balaod gihatag pinaagi kang Moises, apan ang grasya ug ang kamatuoran miabot pinaagi kang Jesu-Cristo. Wala pa gayoy tawo nga nakakita sa Dios. Ang bugtong nga Dios nga anaa sa sabakan sa Amahan mao ang nagpaila kaniya. Ug mao kini ang pamatuod ni Juan sa diha nga gipadala ngadto kaniya sa mga Judio ang mga pari ug mga Levihanon gikan sa Jerusalem aron sa pagpangutana kaniya, “Kinsa man ikaw?” Siya sa sinugdan uban sa Dios. Siya mitug-an ug wala molimod, hinuon mitug-an, “Ako dili mao ang Cristo.” Ug sila nangutana kaniya, “Unsa man diay ikaw? Ikaw ba si Elias?” Siya miingon, “Dili ako mao.” “Ikaw ba ang propeta?” Siya mitubag, “Dili.” Unya miingon sila kaniya, “Kinsa man diay ikaw? Tug-ani kami aron may ikatubag kami sa mga nagsugo kanamo. Unsa may imong ikasulti mahitungod sa imong kaugalingon?” Siya miingon, “Ako mao ang tingog sa nagsinggit diha sa kamingawan, ‘Tul-ira ninyo ang agianan sa Ginoo,’ sumala sa giingon ni Isaias nga propeta.” Kini sila mga sinugo gikan sa mga Pariseo. Sila nangutana kaniya, “Nganong namautismo man ikaw, nga dili man ikaw mao ang Cristo o si Elias o ang propeta?” Si Juan mitubag kanila, “Ako namautismo pinaagi sa tubig apan uban kaninyo anaay nagtindog nga wala ninyo mailhi, siya nga moanhi sunod kanako, nga bisan sa higot sa iyang sandalyas dili ako takos sa paghubad.” Kini didto mahitabo sa Betania, tabok sa Jordan, diin si Juan namautismo. Sa pagkasunod nga adlaw iyang nakita si Jesus nga nagpaingon kaniya ug siya miingon, “Tan-awa, ang Nating Karnero sa Dios, ang nagkuha sa sala sa kalibotan! Ang tanang mga butang nangahimo pinaagi kaniya ug walay bisan usa ka butang nga nahimo nga dili pinaagi kaniya niadtong mga butang nga nangahimo.
Kay adunay usa ka Dios ug adunay usa ka tigpataliwala sa Dios ug sa mga tawo nga mao ang tawo nga si Cristo Jesus
“Diin man ikaw sa pagpahimutang nako sa patukoranan sa kalibotan? Sultihi ako kon ikaw adunay pagpanabot. sa diha nga sila maglubog sa ilang mga lungib, ug mag-atang diha sa ilang mga tagoanan? Kinsa ba ang nag-andam ug makaon alang sa uwak, sa diha nga ang iyang mga kuyabog nagsangpit sa Dios, ug nangasaag tungod sa kakulang sa pagkaon? Kinsa ang nagbuot sa mga sukod niini, ikaw nasayod gayod! O kinsa ba ang naglatid sa badlis diha niini? Unsa ba ang giugbokan sa patukoranan niini? O kinsa ba ang nagpahiluna sa sukaranan niini, sa dihang nagdungan pag-awit ang mga bituon sa kabuntagon, ug ang tanang mga anak sa Dios naninggit sa kalipay?
Ug mao kini ang kinabuhing dayon, nga sila nakaila kanimo nga mao lamang ang tinuod nga Dios ug kang Jesu-Cristo nga imong gipadala.
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
Kay ikaw, O Ginoo, mao ang labing halangdon ibabaw sa tibuok nga yuta; ikaw nabayaw ibabaw sa tanang mga dios.
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Wala ba ikaw mahibalo? Wala ba ikaw makadungog? Ang Ginoo mao ang walay kataposan nga Dios, ang Magbubuhat sa kinatumyan sa yuta. Dili siya maluya o kapoyon; ang iyang pagpanabot dili matukib.
Apan ikaw, O Ginoo, naghari hangtod sa kahangtoran, ang imong trono molungtad ngadto sa tanan nga kaliwatan.
Ilha ninyo nga ang Ginoong Dios. Siya mao ang nagbuhat kanato, ug kita iya; kita iyang katawhan, ang mga karnero sa iyang sibsibanan.
Apan mangutana ako, wala ba sila makadungog? Oo, nakadungog sila, kay “Ang ilang tingog milanog ngadto sa tibuok yuta, ug ang ilang mga pulong ngadto sa mga kinatumyan sa kalibotan.”
nga mao lamang ang bugtong nga walay kamatayon ug nagpuyo sa kahayag nga dili maduol, nga walay tawo nga nakakita o makakita. Kaniya ang dungog ug dayon nga paggahom. Amen.
Ang Dios nga mao ang nagbuhat sa kalibotan ug sa tanang butang nga ania niini, ingon nga Ginoo sa langit ug sa yuta, wala magpuyo diha sa mga templo nga binuhat sa mga kamot, o alagaran sa mga kamot sa tawo, nga daw may panginahanglan siya, kay siya mao ang naghatag ug kinabuhi ug ginhawa ug sa tanang butang ngadto sa tanang mga tawo. Siya nagbuhat sa tanang nasod sa katawhan gikan sa usa ka tawo aron mopuyo sa tanang dapit sa yuta, human niya maandam ang mga gitakda nga kapanahonan ug ang mga utlanan sa mga dapit nga ilang puy-an, aron sila mangita sa Dios, sa paglaom nga sila makaabot ug makakita kaniya, apan dili siya layo gikan sa matag usa kanato, kay ‘Diha kaniya kita nabuhi ug naglihok ug nahimo kitang mao’, ingon usab sa giingon sa uban ninyong mga magbabalak, ‘Sa pagkatinuod kita iyang kaliwat.’
Kon ang mga Gentil nga kanila wala ang Balaod nagbuhat sa gimbut-an sa balaod sa ila lamang kinaugalingon, kana balaod na nganha sa ilang kaugalingon, bisan ug wala kanila ang Balaod. Sila nagpakita nga ang buhat sa Balaod nasulat diha sa ilang kasingkasing, ug ang ilang tanlag usab nagpamatuod niini, ug ang ilang nagkasumpaki nga hunahuna magtulisok o maglaban kanila
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
“Kamo mao ang akong mga saksi,” nag-ingon ang Ginoo, “ug ang akong sulugoon nga akong napili, aron kamo makaila ug motuo kanako, ug makasabot nga ako mao siya. Walay dios nga nahimo una kanako, o nga aduna pay mosunod kanako. Ako, ako mao ang Ginoo, ug gawas kanako wala nay manluluwas.
Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.