Kategorya
111 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa Tingog sa Ginoo
Ang tingog sa Ginoo usa sa labing katingalahan ug misteryoso nga mga butang sa kasaysayan sa katawhan. Hunahunaa, daghan kaayong istorya sa Bibliya diin ang Ginoo diretso nga nakigsulti sa iyang katawhan, nagpadayag sa iyang kabubut-on, naghatag og kaalam, ug naggiya kanila sa ilang mga dalan.
Pinaagi sa Iyang tingog, gipabati sa atong Magbubuhat ang Iyang walay kinutuban nga gugma, ang Iyang hustisya, ug ang Iyang tinguha nga makabaton og personal nga relasyon kanako ug kanimo. Dili ba ka katingalahan?
Lain-lain ang paagi sa pagpadayag sa Ginoo sa Iyang tingog. Usahay, mogamit Siya og mga propeta ug mensahero aron ihatud ang Iyang mga pulong ug pagtulon-an. Naa poy mga higayon nga pinaagi sa mga damgo ug panan-awon, sama sa nahitabo sa mga propeta sa Daang Tugon. Ug siyempre, ang Ginoo nakigsulti usab kanato pinaagi sa atong konsensya, nagagiya ug nagahunghong sa atong mga kasingkasing, labi na kung naglibog ta unsay Iyang kabubut-on.
Bisan sa atong adlaw-adlaw nga kinabuhi, sa mga butang nga daw ordinaryo lang, ang Ginoo mahimong nakigsulti na kanato, nagpadayag sa Iyang plano ug katuyoan. Importante gyud nga magmabinantayon ug andam mopamati sa Iyang tingog, kay basin wala ta kabalo, nagpakita na diay Siya kanato sa wala damha nga paagi.
Lahi gyud ang tingog sa Ginoo. Dili sama sa ubang mga tingog nga atong nadunggan dinhi sa kalibutan, ang tingog sa Ginoo dili mohukom kanato. Hinuon, gipakita niini ang Iyang walay kinutuban nga gugma ug kalooy. Kini ang tingog nga nagagiya kanato sa dalan sa katarong ug kalinaw, nagadasig kanato sa panahon sa kalisud, ug nagatudlo kanato sa husto nga direksyon kung naglibog ta.
Daghan kaayong makapadasig nga mga istorya sa Bibliya bahin sa mga tawo nga mitubag sa tawag sa Ginoo. Sama ni Abraham nga mibiya sa iyang yutang natawhan ug misunod sa sugo sa Ginoo aron mahimong amahan sa daghang mga nasud. Ug si Moises nga nagluwas sa katawhan sa Israel gikan sa pagkaulipon sa Ehipto ubos sa giya sa Ginoo.
Ang tingog sa Ginoo labaw sa panahon ug lugar. Giawhag kita Niya nga mosalig Kaniya ug mosunod sa Iyang mga sugo.
Ug dihay usa ka tingog gikan sa langit nga nag-ingon, “Kini mao ang akong Anak nga pinalangga, kaniya nalipay ako pag-ayo.”
Ang akong mga karnero mamati sa akong tingog ug ako nakaila kanila ug sila nagsunod kanako.
Ang Ginoo midahunog gikan sa langit, ug ang Labing Halangdon mipabati sa iyang tingog.
Ang tingog sa Ginoo anaa ibabaw sa katubigan; ang Dios sa himaya nagdahunog, ang Ginoo ibabaw sa daghang katubigan. Ang tingog sa Ginoo gamhanan, ang tingog sa Ginoo puno sa pagkahalangdon.
Ang mga nasod nagkaguliyang, ang mga gingharian nangatay-og; iyang gipalanog ang iyang tingog, ang yuta natunaw.
kaniya nga nagsakay sa kalangitan, sa kalangitan sa kakaraanan; pamati, siya mipalanog sa iyang tingog, sa iyang gamhanang tingog.
Ug ang imong dalunggan makadungog sa usa ka pulong sa luyo nimo, nga nag-ingon, “Kini mao ang dalan, lakaw diha niini,” sa diha nga molingi ikaw sa tuo o sa diha nga molingi ikaw sa wala.
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
Ang himaya sa Ginoo mipahiluna diha sa Bukid sa Sinai ug ang panganod mitabon niini sulod sa unom ka adlaw, ug sa ikapitong adlaw gitawag niya si Moises gikan sa taliwala sa panganod.
ug human sa linog, usa ka kalayo apan ang Ginoo wala diha sa kalayo; ug human sa kalayo, usa ka malumo ug hinay nga tingog.
Ug sa pagsulod ni Moises sa tolda nga tagboanan aron sa pagpakigsulti sa Ginoo, iyang nadungog ang tingog nga nagsulti kaniya gikan sa ibabaw sa tabon nga diha sa ibabaw sa sudlanan sa pagpamatuod, gikan sa taliwala sa duha ka mga kerubin, ug kini nakigsulti kaniya.
samtang giingon, “Karong adlawa, inigkadungog ninyo sa iyang tingog, ayaw ninyo pagahia ang inyong mga kasingkasing sama niadtong pagsupil nila.”
ang iyang mga tiil sama sa bronsi nga gipasinawan nga daw gilunsay diha sa hudno; ug ang iyang tingog sama sa dahunog sa daghang katubigan.
Ug didto, ang himaya sa Dios sa Israel miabot gikan sa silangan; ug ang tingog sa iyang pag-abot sama sa dahunog sa daghang katubigan, ug ang yuta misidlak sa iyang himaya.
Ang Ginoo usab mipadahunog didto sa kalangitan, ug ang Labing Halangdon mipalanog sa iyang tingog.
Sa nag-anam na ka kusog ang tingog sa trumpeta, si Moises misulti ug ang Dios mitubag kaniya pinaagi sa dalugdog.
Kami nakabati gayod sa maong tingog gikan sa langit, sa dihang kami uban kaniya didto sa bukid nga balaan.
Ug miingon kamo, ‘Tan-awa, ang Ginoo nga atong Dios nagpakita kanato sa iyang himaya ug sa iyang pagkagamhanan ug atong nadungog ang iyang tingog gikan sa taliwala sa kalayo. Nakita nato niining adlawa nga ang Dios nakigsulti sa tawo ug ang tawo buhi gihapon.
Ang iyang tingog kaniadto mitay-og sa yuta, apan karon siya misaad nga nag-ingon, “Sa lain pa gayod nga higayon tay-ogon nako dili lamang ang yuta kondili ang langit usab.”
Ikiling ang imong igdulungog ug ngari kanako; pamati ug ang imong kalag mabuhi; ug ako magbuhat ug usa ka walay kataposang kasabotan uban kaninyo, ang akong walay paglubad ug kasaligan nga gugma alang kang David.
“Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang takna taliabot ug karon mao na, nga ang mga patay mamati sa tingog sa Anak sa Dios ug kadtong mga mamati mabuhi.
Ug ang Amahan nga maoy nagpadala kanako, siya mao ang nagpamatuod mahitungod kanako. Kamo wala gayod makadungog sa iyang tingog, kamo wala gayod makakita sa iyang dagway.
Siya nga gikan sa Dios mamati sa mga pulong sa Dios. Busa dili kamo mamati kay kamo dili man gikan sa Dios.”
Ug nadungog nila ang kasikas sa Ginoong Dios nga naglakaw didto sa tanaman sa pagkakilomkilom. Ug mitago ang tawo ug ang iyang asawa didto sa taliwala sa mga kakahoyan sa tanaman.
Busa naandan sa Ginoo ang pagpakigsulti kang Moises sa nawong ug nawong sama sa usa ka tawo nga makigsulti sa iyang higala. Sa diha nga si Moises mobalik ngadto sa kampo, ang iyang kaabag nga si Josue nga anak ni Nun, usa ka batan-on, dili mobiya sa Tolda.
Apan siya miingon, “Bulahan pa hinuon ang mga namati sa pulong sa Dios ug nagtuman niini!”
Gikan sa langit gipadungog kamo niya sa iyang tingog aron kamo mapanton niya. Ug dinhi sa yuta gipakita niya kaninyo ang iyang dakong kalayo ug nakadungog kamo sa iyang mga pulong gikan sa taliwala sa kalayo.
Sangpita ako ug ako motubag kanimo ug magsugilon kanimo sa dagko ug mga tinago nga mga butang nga wala nimo mahibaloi.
Pabatia ako sa isulti sa Dios nga Ginoo, kay siya magsulti ug pakigdait sa iyang katawhan, sa iyang mga balaan, apan ayaw sila pabalika sa binuang.
Buhata ninyo ang inyong nakat-onan ug nadawat ug nadungog ug nakita kanako ug ang Dios sa kalinaw mag-uban kaninyo.
Tan-awa, nagtindog ako sa pultahan ug nagtuktok, kon may magpatalinghog sa akong tingog ug moabli sa pultahan, kaniya mosulod ako ug makigsalo ako uban kaniya, ug siya uban kanako.
Pamatia ninyo ang kalanog sa iyang tingog ug ang mga dinahunog nga migula sa iyang baba. Ipahibalo ba kaniya nga ako buot mosulti? Nangandoy ba ang tawo nga siya malamoy? “Ug karon ang mga tawo dili makatan-aw sa kahayag sa diha nga sanag kini diha sa kalangitan, sa diha nga ang hangin moagi ug maghawan kanila. Gikan sa amihanan mogula ang bulawanong kahayag; ang Dios nagsul-ob ug makalilisang nga pagkahalangdon. Ang Labing Gamhanan, dili kita makakaplag kaniya; dako siya sa gahom ug sa hustisya, ug dili niya lapason ang madagayaon niya nga pagkamatarong. Busa ang mga tawo nahadlok kaniya; siya dili magtagad niadtong may kaalam diha sa ilang kaugalingong pagkamapagarbohon.” Kini iyang gibuhian sa ilalom sa tibuok nga langit, ug ang iyang kilat ngadto sa kasuokan sa yuta. Human niini ang iyang tingog midahunog; siya nagpadalugdog sa iyang tingog nga gamhanan ug wala niya pahunonga ang mga kilat sa diha nga ang iyang tingog nadungog. Ang Dios nagpadalugdog sa iyang tingog diha sa katingalahang paagi; siya nagbuhat ug mga dagkong butang nga dili nato matugkad.
Kay siya mao ang atong Dios, ug kita ang katawhan sa iyang sibsibanan, ug mga karnero sa iyang kamot. Niining adlawa mamati lamang unta kamo sa iyang tingog! Ayaw pagahia ang inyong kasingkasing, sama didto sa Meriba, sama sa adlaw didto sa Masa, didto sa kamingawan,
Sa adlaw sa Ginoo diha ako sa Espiritu, ug sa akong luyo nadungog nako ang usa ka kusog nga tingog nga daw trumpeta
Kon dili kamo mamati, kon dili ninyo kini ibutang sa inyong kasingkasing aron sa paghatag ug himaya sa akong ngalan, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, ipadala nako ang tunglo kaninyo ug tunglohon nako ang inyong mga panalangin. Sa pagkatinuod, gitunglo na nako kini tungod kay wala ninyo kini ibutang sa inyong kasingkasing.
Sunda ninyo ang Ginoo nga inyong Dios ug kahadloki ninyo siya ug tumana ang iyang mga sugo ug pamatia ang iyang tingog, ug pag-alagad kamo kaniya ug ayaw kamo pagbulag kaniya.
Unya ang Ginoo mitungha ug mitindog nga nagtawag sama sa unang mga higayon, “Samuel! Samuel!” Ug si Samuel miingon, “Sulti, kay ang imong sulugoon mamati.”
Siya miingon, “Kon mamati gayod kamo pag-ayo sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios ug magbuhat sa unsay matarong sa iyang mga mata, ug magpatalinghog sa iyang mga sugo ug magtuman sa tanan niyang mga lagda, walay bisan unsang sakit nga ipahamtang nako kaninyo nga akong gipahamtang sa mga Ehiptohanon kay ako mao ang Ginoo nga nag-ayo kaninyo.”
Ug sa madala na niya sa gawas ang tanan nga iyaha, molakaw siya nga mag-una kanila ug kaniya mosunod ang mga karnero kay sila makaila man sa iyang tingog. Ug siya miadto na usab sa tabok sa Jordan sa dapit diin didto si Juan namautismo sa sinugdan ug nagpabilin siya didto. Daghan ang nangadto kaniya ug sila miingon, “Si Juan walay gihimong ilhanan apan tinuod ang tanang gisulti ni Juan mahitungod niining tawhana.” Ug daghan ang mituo kang Jesus didto. Apan sa lain sila dili mosunod, hinuon mobiya sila gikan kaniya kay sila wala man makaila sa tingog sa lain.”
Unya akong nadungog ang tingog sa Ginoo nga nag-ingon, “Kinsa man ang akong ipadala, ug kinsay moadto alang kanamo?” Unya miingon ako, “Ania ako, paadtoa ako.”
Kay ang Dios nagsulti diha sa usa ka paagi, ug sa duha, bisan ug ang tawo wala makasabot niini. Diha sa usa ka damgo, diha sa usa ka panan-awon sa gabii, sa diha nga ang paghinanok anaa sa katawhan, samtang natulog sila diha sa ilang mga higdaanan,
Ang espiritu mao ang naghatag ug kinabuhi, ang unod walay kapuslanan. Ang mga pulong nga akong gisulti kaninyo espiritu ug kinabuhi.
Ug nadungog nako ang usa ka tingog gikan sa langit sama sa dahunog sa daghang mga tubig ug sama sa dahunog sa kusog nga dalugdog. Ang tingog nga akong nadungog sama sa tingog sa mga tig-alpa nga nagtugtog sa ilang mga alpa.
Tan-awa nga dili ninyo isalikway siya nga nagsulti. Kay kon wala man gani sila makaikyas sa dihang gisalikway nila siya nga nagpasidaan kanila dinhi sa yuta, labaw pa gayod nga dili kita makaikyas kon kita magsalikway kaniya nga nagpasidaan kanato gikan sa langit.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot;
“Ug kon inyong tumanon ang tingog sa Ginoo nga inyong Dios, nga magmatngon sa pagbuhat sa tanan niyang kasugoan nga gisugo nako kaninyo niining adlawa, ang Ginoo nga inyong Dios magbutang kaninyo ibabaw sa tanang nasod sa yuta.
Ang tingog sa Ginoo nagpadilaab ug mga siga sa kalayo. Ang tingog sa Ginoo nag-uyog sa kamingawan, ang Ginoo nag-uyog sa kamingawan sa Kades. Ang tingog sa Ginoo nagkusokuso sa dagkong kahoy, ug gihawanan niya ang mga kalasangan; ug sa sulod sa iyang Templo ang tanan nagsinggit, “Himaya!”
Ang Ginoong Dios naghatag kanako sa dila niadtong mga tinudloan, aron mahibalo ako unsaon paglig-on pinaagi sa pulong kaniya nga gikapoyan. Matag buntag siya nagpukaw sa akong igdulungog aron sa pagpamati, sama kanila nga mga gitudloan. Ang Ginoong Dios nag-abli sa akong dalunggan, ug ako wala magmasupilon, wala motalikod.
Sa dihang nakita sa Ginoo nga si Moises miadto aron sa pagtan-aw niini, ang Dios mitawag kaniya gikan sa sampinit, “Moises, Moises!” Ug siya miingon, “Ania ako.”
Ug usa ka tingog gikan sa panganod miingon, “Kini mao ang akong Anak, ang akong Pinili, pamati kamo kaniya!”
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot. Kini labaw nga tinguhaon kay sa bulawan, Oo, bisan sa daghang bulawan nga lunsay; tam-is usab kay sa dugos ug sa mga tinulo sa dugos sa udlan. Dugang pa, ang imong sulugoon gitambagan pinaagi niini; ang pagtuman niini adunay dakong balos. Kinsa ba ang makaila sa iyang mga sayop? Hinloi ako gikan sa mga sala nga natago. Pugngi ang imong sulugoon gikan sa mga sala nga tinuyo; dili unta kini maggahom ibabaw kanako! Unya mahimo akong dili masaway, ug walay kalabotan sa dakong kalapasan. Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpamalandong sa akong kasingkasing, mahimong kahimut-an diha sa imong panan-aw, O Ginoo, akong bato ug akong manunubos. Ang adlaw ngadto sa sunod nga adlaw nagsulti niini, ug ang gabii ngadto sa sunod nga gabii nagpahayag ug kahibalo. Walay pagsulti o pagpamulong; ang ilang tingog dili madunggan; apan ang ilang tingog milanog sa tibuok yuta, ug ang ilang mga pulong ngadto sa kinatumyan sa kalibotan. Diha sa kalangitan gibutang niya ang usa ka tolda alang sa adlaw,
Amahan, pasidunggi ang imong ngalan.” Unya miabot gikan sa langit ang usa ka tingog nga nag-ingon, “Gipasidunggan na nako kini ug pasidunggan kini nako pag-usab.” Ang mga tawo nga nag-alirong nakadungog sa tingog ug sila miingon nga kadto dalugdog. Ang uban nag-ingon, “Dihay anghel nga misulti kaniya.” Ug si Maria mikuha ug usa ka litran nga mahalong pahumot nga lunsayng nardo ug iyang gidihogan ang mga tiil ni Jesus ug iyang gipahiran kini sa iyang buhok ug ang balay nalukop sa alimyon sa pahumot. Ug si Jesus mitubag, “Kining tingoga miabot tungod kaninyo, dili tungod kanako.
Tan-awa, kini tipik lamang sa iyang pamaagi, ug pagkadiyotay lamang sa hagawhaw nga atong nabati mahitungod kaniya! Apan ang dalugdog sa iyang gahom, kinsa ang makatugkad?”
Tinuod nga adunay daghang matang sa sinultihan dinhi sa kalibotan, ug walay usa niini nga walay kahulogan.
Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano.
Ang balili malaya, ang bulak malawos; apan ang pulong sa atong Dios magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Unya nadungog nako ang daw tingog sa usa ka dakong panon, sama sa kagahob sa daghang mga tubig ug sama sa kagahob sa kusog nga mga pagdalugdog, nga nagsinggit, “Aleluya! Kay naghari ang Ginoo nga atong Dios nga Makagagahom sa Tanan.
Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong!
Kay kanamo nagpadayag ang Dios pinaagi sa Espiritu. Kay ang Espiritu nagsusi man sa tanang mga butang, bisan sa mga lalom nga mga butang sa Dios. Kay kinsa bang tawhana ang nasayod mahitungod sa tawo gawas sa espiritu sa tawo nga anaa kaniya. Sa ingon niana usab, walay bisan usa nga makasabot mahitungod sa Dios gawas sa Espiritu sa Dios. Apan kita nakadawat dili sa espiritu sa kalibotan kondili sa Espiritu nga gikan sa Dios, aron kita makasabot sa mga butang nga gihatag sa Dios kanato. Ug kini among gisulti pinaagi sa mga pulong nga wala itudlo sa tawhanong kaalam kondili sa gitudlo sa Espiritu, naghubad sa mga espirituhanong butang ngadto sa mga nagbaton sa Espiritu.
Ang kaalam kusog nga nagsinggit diha sa kadalanan; nagpatugbaw kini sa iyang tingog diha sa mga taboan; sa ibabaw sa mga paril siya nagsinggit; sa agianan sa mga ganghaan sa siyudad siya nagsulti:
Kay ang pulong sa Dios buhi ug naglihok, hait pa kay sa espada nga duhay sulab, modulot lahos ngadto sa nag-ulang sa kalag ug espiritu, sa mga lutahan ug sa mga kauyokan ug motugkad sa mga hunahuna ug katuyoan sa kasingkasing.
Ug ang Ginoo miingon kang Moises, “Mao kini ang isulti sa katawhan sa Israel: ‘Kamo gayod nakakita nga ako nakigsulti kaninyo gikan sa langit.
Ang Gamhanan, ang Dios, ang Ginoo, nagsulti ug nagtawag sa yuta gikan sa pagsilang sa adlaw ngadto sa pagsalop niini.
Ang tibuok nga Kasulatan gisulat uban sa lamdag sa Dios ug mapuslanon alang sa pagpanudlo, alang sa pagpamadlong, alang sa pagpanul-id ug alang sa pagmatuto diha sa pagkamatarong, aron ang tawo sa Dios mahimong hingpit, sangkap alang sa tanang maayong buluhaton.
“Singgit ug kusog, ayaw pugngi, ipatugbaw ang imong tingog sama sa usa ka trumpeta; ipadayag ngadto sa akong katawhan ang ilang kalapasan, ngadto sa balay ni Jacob ang ilang kasal-anan.
Busa karon, kon magtuman kamo sa akong tingog ug magsubay sa akong kasabotan kaninyo, kamo mahimo nga akong kaugalingong bahandi taliwala sa tanang katawhan kay ang tibuok kalibotan akoa man.
Ang tingog sa Ginoo nagbali sa mga cedro, ang Ginoo nagbali sa mga cedro sa Lebanon. Gipalukso niya ang Lebanon sama sa nati nga baka, ug ang Sirion sama sa usa ka nating baka nga ihalas.
Ug si Pilato miingon kaniya, “Busa ikaw hari diay?” Si Jesus mitubag kaniya, “Ikaw nagsulti nga ako hari. Ug alang niini ako natawo, ug alang niini ako mianhi sa kalibotan aron sa pagpadayag sa kamatuoran. Ang tanan nga iya sa kamatuoran namati sa akong tingog.”
Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod.
Apan kini gisugo nako kanila, ‘Tumana ang akong tingog ug ako mahimong inyong Dios, ug kamo mahimong akong katawhan, ug lakaw kamo sa tanang mga dalan nga akong gisugo kaninyo, aron kini mamaayo alang kaninyo.’
Sa dihang moabot ang Espiritu sa kamatuoran, siya ang magtultol kaninyo ngadto sa tanan nga kamatuoran, kay siya dili magsulti gikan sa iyang kaugalingon apan unsay iyang nadungog iyang isulti, ug ang mga butang nga umaabot iyang ipahibalo kaninyo.
Sa daghan ug nagkalainlaing mga pamaagi ang Dios misulti kaniadto ngadto sa atong mga katigulangan pinaagi sa mga propeta. Ug, “Ikaw, sa sinugdan, Ginoo, mao ang nagtukod sa kalibotan, ug ang kalangitan buhat sa imong mga kamot; sila mangawala, apan ikaw magpabilin; ang tanan madaan sama sa bisti, sama sa kupo sila imong lukoton, ug sama sa bisti sila ilisan. Apan ikaw mao sa gihapon, ug walay pagkatapos ang imong katuigan.” Apan kinsa ba nga anghel ang iyang giingnan, “Lingkod dapit sa akong tuo, hangtod nga ang imong mga kaaway mahimo nakong tumbanan sa imong mga tiil”? Dili ba silang tanan mga alagad nga espiritu, nga gipadala aron sa pag-alagad, tungod ug alang kanila nga makaangkon sa kaluwasan? Apan niining kaulahiang mga adlaw siya misulti kanato pinaagi sa Anak, nga iyang gitudlo nga manununod sa tanang mga butang, nga pinaagi kaniya usab gibuhat niya ang kalibotan.
Ug si Moises miadto ug gisugilon niya sa katawhan ang tanang mga pulong sa Ginoo, ug ang tanang tulumanon. Ug ang tanang katawhan mitubag sa usa ka tingog ug miingon, “Ang tanang pulong nga gisulti sa Ginoo among buhaton.”
Ug gipatawag ni Moises ang tibuok Israel ug giingnan sila, “Pamati O Israel, sa mga lagda ug sa mga tulumanon nga akong isulti sa inyong pangdungog niining adlawa ug tun-i ninyo kini ug matngoni ang pagbuhat niini.
Kay ang sugo maoy usa ka lampara, ug ang pagtudlo usa ka suga, ug ang mga pagbadlong aron sa pagpanton maoy dalan sa kinabuhi,
Samtang nagsulti pa siya, dihay usa ka silaw nga panganod nga mitabon kanila ug gikan sa panganod dihay usa ka tingog nga nag-ingon, “Mao kini ang akong Anak nga pinalangga, diha kaniya nalipay ako, pamati kaniya.”
O dali kamo, magsimba ug mangyukbo kita; mangluhod kita sa atubangan sa Ginoo nga atong Magbubuhat! Kay siya mao ang atong Dios, ug kita ang katawhan sa iyang sibsibanan, ug mga karnero sa iyang kamot. Niining adlawa mamati lamang unta kamo sa iyang tingog!
Usa ka tingog nga nagsinggit, “Andama ninyo sa kamingawan ang dalan sa Ginoo, himoang tul-id diha sa kamingawan ang usa ka lapad nga dalan alang sa atong Dios.
gipadala niya ang iyang pulong ug giayo sila, ug iyang giluwas sila gikan sa ilang pagkalaglag.
Dili ba ang akong pulong sama sa kalayo? nag-ingon ang Ginoo, ug sama sa martilyo nga modugmok sa bato?
Ug ako adunay ubang mga karnero nga dili sakop niining maong panon. Kinahanglang dad-on usab nako sila, ug sila mamati sa akong tingog. Busa usa na lamang ka panon ug usa ka magbalantay.
“Ang Ginoo nga inyong Dios magpatindog alang kaninyo ug usa ka propeta sama kanako gikan sa inyong taliwala, gikan sa inyong mga igsoon, kaniya mamati kamo.
Wala ba magtawag ang kaalam, wala ba magpatugbaw sa iyang tingog ang salabotan? Dawata ang akong pahimangno kay sa plata, ug ang kahibalo kay sa piniling bulawan; kay ang kaalam maayo pa kay sa mga alahas, ug ang tanan nimong gitinguha dili ikatandi niini. Ako, ang kaalam, nagpuyo diha sa pagkamaalamon, ug nakakaplag ako sa kahibalo ug sa maayong panghukom. Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pagdumot sa daotan. Ang garbo ug ang pagkamapahitas-on ug ang daotan nga pamaagi ug ang daotan nga mga pulong akong gidumtan. Akoa ang maayong tambag ug ang husto nga kaalam, akoa ang maayong hunahuna, akoa ang kusog. Pinaagi kanako ang mga hari naghari, ug ang mga pangulo naghimo ug mga balaod nga matarong; pinaagi kanako ang mga pangulo nagmando, ug ang tanang gobernador sa kalibotan. Ako nahigugma sa mga nahigugma kanako; ug kadtong nagkugi sa pagpangita kanako makakaplag kanako. Mga bahandi ug kadungganan ania kanako, malungtaron nga bahandi ug kauswagan. Ang akong bunga maayo pa kay sa bulawan, bisan sa maayong bulawan, ug ang akong abot labaw kay sa piniling plata. Ibabaw sa mga habog nga dapit daplin sa dalan, diha sa mga agianan siya nagtindog; Ako naglakaw sa dalan sa pagkamatarong, sa agianan sa hustisya, naghatag ug bahandi niadtong nahigugma kanako ug gipuno ang ilang mga panudlanan. Ang Ginoo nagbuhat kanako sa sinugdan sa iyang buhat, ang una sa iyang mga buhat kaniadto. Sa dugay nang kapanahonan gipahimutang ako, sa sinugdan, sa wala pa ang sinugdan sa kalibotan. Sa diha nga wala pay kahiladman, ako nahimugso na, sa diha nga wala pay mga tubod nga daghan ug sa tubig. Sa wala pa mapahimutang ang mga bukid, sa wala pa ang kabungtoran, ako nahimugso na; sa wala pa niya buhata ang yuta uban ang kapatagan niini, o ang sinugdan sa abog sa kalibotan. Sa diha nga gipahiluna niya ang kalangitan didto ako; sa diha nga gipahimutang niya ang usa ka lingin ibabaw sa nawong sa kahiladman, sa diha nga gilig-on niya ang kalangitan sa kahitas-an, sa dihang gipahiluna niya ang mga tuboran sa kahiladman, sa diha nga gihatagan niya ang dagat sa utlanan niini, aron ang katubigan dili maglapas sa iyang sugo, sa diha nga iyang gitiman-an ang mga patukoranan sa kalibotan, sa kilid sa mga ganghaan, atubangan sa lungsod, diha sa mga agianan siya nagsinggit sa kusog nga tingog: didto ako tupad kaniya, sama sa usa ka batid nga magbubuhat; ug sa matag adlaw ako ang iyang kalipay, naglipay kanunay sa iyang atubangan, naglipay diha sa iyang gipuy-an nga kalibotan, ug nahimuot diha sa mga anak sa mga katawhan. Busa karon, mga anak ko, pamati kanako: bulahan kadtong nagbuhat sa akong mga pamaagi. Pamatia ang pahimangno ug pagmaalamon, ug ayaw kini isalikway. Bulahan ang tawo nga mamati kanako, nga magbantay matag adlaw diha sa akong mga ganghaan, nga maghulat diha sa akong mga pultahan. Kay siya nga makakaplag kanako makakaplag ug kinabuhi, ug makaangkon ug kaluoy gikan sa Ginoo; apan siya nga mapakyas sa pagkaplag kanako nagdaot sa iyang kaugalingon; ang tanan nga nagdumot kanako nahigugma sa kamatayon.” “Kaninyo, O mga tawo, ako nagtawag, ug ang akong pagsinggit alang sa mga anak sa katawhan.
Kamo gipakatawo pag-usab, dili sa binhi nga madunot, kondili sa binhi nga walay pagkadunot pinaagi sa buhi ug mapadayonong pulong sa Dios,
O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig. itugyan sila ngadto sa gahom sa espada, sila mangahimong tukbonon alang sa mga iro nga ihalas. Apan ang hari maglipay diha sa Dios; ang matag usa nga manumpa pinaagi kaniya maghimaya; kay ang baba sa mga bakakon patak-omon. Busa gitan-aw ko ikaw diha sa balaang puluy-anan, nagtan-aw sa imong gahom ug sa imong himaya.
Sa akong kaugalingon ako nanumpa, gikan sa akong baba migula diha sa pagkamatarong ang pulong nga dili na mabakwi. ‘Kanako ang tanang tuhod mapiko, ang tanang mga dila manumpa.’
Apan siya mitubag, “Nasulat na, ‘Ang tawo mabuhi dili sa pan lamang kondili sa matag pulong nga mogula sa baba sa Dios.’ ”
ang Ginoo mipakita kaniya gikan sa layo. Gihigugma ko ikaw sa usa ka gugma nga walay kataposan; busa nagpadayon ako sa akong pagkamatinumanon nganha kanimo.
Apan ang Manlalaban, ang Espiritu Santo, nga sa akong ngalan ipadala sa Amahan, siya magtudlo kaninyo sa tanang butang ug magpahinumdom kaninyo sa tanan nga akong gisulti kaninyo.
Bulahan ang katawhan nga nahibalo sa malipayong singgit, nga naglakaw, O Ginoo, diha sa kahayag sa imong nawong;
Sabta ninyo kini, hinigugma kong mga igsoon. Kinahanglan nga ang matag tawo mag-inabtik sa pagpamati, maghinay sa pagsulti, maghinay sa pagkasuko,
Anak ko, pamati sa akong mga pulong; ikiling ang imong igdulungog nganhi sa akong mga gisulti. Ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw; tipigi kini sa sulod sa imong kasingkasing.
Busa ingon sa gisulti sa Espiritu Santo, “Karong adlawa, inigkadungog ninyo sa iyang tingog, ayaw ninyo pagahia ang inyong mga kasingkasing sama niadtong pagsupil nila, niadtong adlaw sa pagsulay didto sa kamingawan,
Siya dili mohilak o mopatugbaw sa iyang tingog, o mopabati niini diha sa dalan; Siya nakakita ug daghang mga butang, apan wala maniid niini, ang iyang mga dalunggan binuksan, apan siya wala makadungog. Nahimuot ang Ginoo, tungod ug alang sa iyang pagkamatarong aron sa pagpadako sa iyang balaod ug paghimo niini nga mahimayaon. Apan kini usa ka katawhan nga gikawatan ug gitulisan, silang tanan nalit-ag sa mga gahong, ug sila gitagoan diha sa mga bilanggoan; sila nahimong tukbonon nga walay si bisan kinsa nga makaluwas, mga inilog nga walay makaingon, “Iuli!” Kinsa ba kaninyo ang mamati niini, motagad ug maminaw sa panahon nga umaabot? Kinsa ba ang mihatag kang Jacob ngadto sa tigpangilog, ug kang Israel ngadto sa mga tulisan? Dili ba ang Ginoo, nga batok kaniya kita nakasala, ug nga sa iyang mga dalan dili sila molakaw, ug nga sa iyang Balaod dili sila motuman? Tungod niini iyang gibubo ibabaw kaniya ang kabangis sa iyang kasuko, ug ang kabangis sa gubat; kini nakapasilaob kaniya sa iyang palibot, apan siya wala masayod niini; kini nakasunog kaniya, apan kini wala niya ibutang sa iyang kasingkasing. sa usa ka nabuak nga bagakay dili siya mobali, ug sa usa ka nagpid-ok nga pabilo dili siya mopalong; siya sa matinud-anon nga magdala ug hustisya.
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato. Ug kon nasayod man kita nga siya mamati gayod kanato bisan unsay atong pangayoon, kita nasayod nga ato nang nabatonan ang gipangayo kaniya.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang imong Manunubos, ang Balaan sa Israel: “Ako mao ang Ginoo nga imong Dios, nga nagtudlo kanimo alang sa imong kaayohan, nga nagmando kanimo sa dalan nga angay nimong agian. O namati pa unta ikaw sa akong mga sugo! Ang imong pakigdait mahisama unta sa usa ka suba, ug ang imong pagkamatarong mahisama sa mga balod sa dagat;
“Nganong nagtawag man kamo kanako ug ‘Ginoo, Ginoo,’ apan wala magbuhat sa akong gisulti? Ang matag usa nga miduol kanako ug namati sa akong mga pulong ug nagbuhat niini, ipakita nako kaninyo kon sa unsa siya nahisama.
Nasulat diha sa mga Propeta, ‘Ug silang tanan tudloan sa Dios.’ Ang tanan nga nakadungog ug nakakat-on gikan sa Amahan moari kanako.
Bantayi ang imong mga lakang kon ikaw moadto sa balay sa Dios; ang pagduol aron sa pagpamati maayo pa kay sa paghalad ug inihaw sa mga buangbuang, kay wala sila masayod nga sila nagbuhat ug daotan. Siya nga nahigugma sa salapi dili matagbaw sa salapi o siya nga nahigugma sa bahandi dili matagbaw sa tubo. Kini kakawangan usab. Sa diha nga ang mga kabtangan modaghan, mouswag ang magkaon niini. Ug unsa may pulos niini ngadto sa tag-iya gawas sa pagtan-aw niini sa iyang mga mata? Tam-is ang pagkatulog sa usa ka mamumuo, mokaon man siya ug diyotay o daghan, apan ang pagkabuhong sa adunahan dili motugot kaniya sa pagkatulog. Adunay usa ka hilabihan nga pagkadaotan nga akong nakita ilalom sa adlaw: ang mga bahandi nga gitipigan sa tag-iya niini alang sa iyang kadaotan, ug ang maong mga bahandi nawala pinaagi sa daotan nga pagpatigayon; ug siya amahan sa usa ka anak nga lalaki, apan walay bisan unsa diha sa iyang kamot. Sama sa iyang paggula gikan sa taguangkan sa iyang inahan, mobalik siya nga hubo ingon sa iyang paggula, ug walay madala bisan unsa sa iyang paghago, nga madala unta niya diha sa iyang kamot. Kini usab usa ka hilabihan nga pagkadaotan, sama sa iyang pag-anhi, mao usab ang iyang pag-adto. Ug unsay makuha niya nga siya naghago man alang sa hangin, ug sa tanan niyang mga adlaw nagkaon diha sa kangitngit ug kagul-anan uban ang dakong kasamok, kasakit ug kasuko? Tan-awa, ang akong nakita nga maayo ug angay mao ang pagkaon ug pag-inom ug pagpangita sa kalipay diha sa tanang paghago, diin ang usa naghago ilalom sa adlaw sa pipila lamang ka adlaw sa iyang kinabuhi nga gihatag sa Dios kaniya kay kini mao man ang iyang bahin. Ang matag tawo usab nga gihatagan sa Dios ug mga bahandi ug katigayonan ug gahom aron makapahimulos niini, ug sa pagdawat sa iyang bahin ug pagpahimulos diha sa iyang paghago—kini mao ang gasa sa Dios. Ayaw pagdalidali sa imong baba, o padalidalion ang imong kasingkasing sa pagsulti ug usa ka pulong atubangan sa Dios, kay ang Dios atua sa langit, ug ikaw anaa sa yuta, busa diyotaya lamang ang imong mga pulong.
Ug kami usab sa walay paghunong nagpasalamat sa Dios tungod niini, kay sa inyong pagdawat sa pulong nga inyong nadungog gikan kanamo nga iya sa Dios, kini inyong gisagop dili ingon nga pulong sa tawo kondili ingon nga mao gayod sa pagkatinuod, ang pulong sa Dios nga naglihok sa sulod ninyo nga mga magtutuo.
Ang Ginoo maghatag unta ug kusog sa iyang katawhan! Ang Ginoo magpanalangin unta ug kalinaw ngadto sa iyang katawhan!
Ikiling ang imong igdulungog, ug pamatia ang mga pulong sa maalamon, ug pasunda ang imong kasingkasing sa akong kahibalo;