Kategorya
150 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Kaalam sa Dios
Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot;
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kaalam, ug ang pagkaila kaniya nga Balaan mao ang pagsabot.
Malipayon ang tawo nga makakaplag ug kaalam ug ang tawo nga makakab-ot ug pagpanabot, kay ang makuha gikan niini maayo pa kay sa makuha gikan sa plata ug ang kaayohan niini maayo pa kay sa bulawan.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kahibalo; ang mga buangbuang nagtamay sa kaalam ug pahimangno.
Ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang sinugdanan sa kaalam; ang tanan nga nagbuhat niini adunay maayong salabotan! Ang pagdayeg kaniya molungtad hangtod sa kahangtoran!
Ang sinugdanan sa kaalam mao kini: Batoni ang kaalam, ug bisan unsay imong makuha, batoni ang pagpanabot.
Pamati sa tambag ug dawata ang pahimangno, aron ikaw makaangkon ug kaalam alang sa umaabot.
nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya,
kay ang kaalam maayo pa kay sa mga alahas, ug ang tanan nimong gitinguha dili ikatandi niini.
Apan ang kaalam nga gikan sa kahitas-an una sa tanan putli, unya makidaiton, malumo, mamati ug katarongan, puno sa kaluoy ug sa mga maayong bunga, walay pinalabi ug dili tigpakaaron-ingnon.
Dawata ang akong pahimangno kay sa plata, ug ang kahibalo kay sa piniling bulawan; kay ang kaalam maayo pa kay sa mga alahas, ug ang tanan nimong gitinguha dili ikatandi niini.
Ang pagbaton ug kaalam maayo pa kay sa bulawan; ang pagbaton ug salabotan maayo pa nga pilion kay sa plata.
aron ang ilang kasingkasing malig-on sa dihang mahiusa sila diha sa gugma, aron makabaton sila sa tanang bahandi sa kasaligan nga pagpanabot ngadto sa kahibalo mahitungod sa misteryo sa Dios mahitungod kang Cristo. Kon kamo namatay man ugaling uban kang Cristo gikan sa mga gahom sa kalibotan, nganong nagkinabuhi pa man kamo nga daw iya sa kalibotan, ilalom sa mga tulumanon, “Ayaw kupti, Ayaw tilawi, Ayaw hikapa” (kadtong tanang mga butang nga mangalaglag samtang gigamit), sumala sa tawhanong kalagdaan ug tinuohan? Sa pagkatinuod ang maong mga butang daw adunay dagway sa kaalam diha sa kinaugalingong pagsimba ug sa pagpaubos, ug sa pagsakit sa lawas. Apan kining mga butanga walay kapuslanan, hinuon alang sa katagbawan sa unod. Diha kaniya natago ang tanang bahandi sa kaalam ug kahibalo.
Kay ang binuang sa Dios labaw pa ka maalamon kay sa mga tawo, ug ang kahuyang sa Dios labaw pa ka kusgan kay sa mga tawo.
Ang hunahuna nga may panabot makaangkon ug kahibalo, ug ang igdulungog sa maalamon mangita sa kahibalo.
Alang sa buangbuang ang pagbuhat ug sayop sama sa usa ka dula, apan ang maalamon nga paggawi kalipay sa usa ka tawo nga may panabot.
Ug siya miingon sa tawo, ‘Tan-awa, ang pagkahadlok sa Ginoo, kana kaalam; ug ang paglikay sa daotan pagpanabot.’ ”
Kay ang panalipod sa kaalam sama sa panalipod sa salapi; ug ang kaayohan sa kahibalo mao nga ang kaalam manalipod niadtong naghupot niini.
Tungod sa pagkamapahitas-on, ang gahi ug ulo maghimo ug kasamok, apan kanila nga magpatambag anaa ang kaalam.
Ang kaalam sa maalamon nga tawo mao ang pagsabot sa iyang pamaagi, apan ang binuang sa mga buangbuang pagpanglimbong.
Apan ang kaalam nga among gisulti ngadto sa mga hamtong, kaalam nga dili iya niining panahon o sa mga pangulo niini nga lumalabay. Apan ang among gisulti kaalam sa Dios nga tinagong misteryo nga gitakda nang daan sa Dios sa wala pa ang kapanahonan alang sa atong kahimayaan.
ayaw kalimot ug ayaw pagtipas gikan sa mga pulong sa akong baba. Batoni ang kaalam; batoni ang pagpanabot. Ayaw siya biyai ug siya manalipod kanimo; higugma siya, ug siya magbantay kanimo.
maghimo sa imong dalunggan nga matinagdanon sa kaalam ug magkiling sa imong kasingkasing ngadto sa pagpanabot;
Gitudloan ko ikaw sa dalan sa kaalam; gitultolan ko ikaw diha sa mga agianan sa pagkamatarong.
siya mao ang kalig-on sa imong mga panahon, kadagaya sa kaluwasan, kaalam ug kahibalo. ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang imong bahandi.
Wala ba magtawag ang kaalam, wala ba magpatugbaw sa iyang tingog ang salabotan? Dawata ang akong pahimangno kay sa plata, ug ang kahibalo kay sa piniling bulawan; kay ang kaalam maayo pa kay sa mga alahas, ug ang tanan nimong gitinguha dili ikatandi niini. Ako, ang kaalam, nagpuyo diha sa pagkamaalamon, ug nakakaplag ako sa kahibalo ug sa maayong panghukom. Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pagdumot sa daotan. Ang garbo ug ang pagkamapahitas-on ug ang daotan nga pamaagi ug ang daotan nga mga pulong akong gidumtan. Akoa ang maayong tambag ug ang husto nga kaalam, akoa ang maayong hunahuna, akoa ang kusog. Pinaagi kanako ang mga hari naghari, ug ang mga pangulo naghimo ug mga balaod nga matarong; pinaagi kanako ang mga pangulo nagmando, ug ang tanang gobernador sa kalibotan. Ako nahigugma sa mga nahigugma kanako; ug kadtong nagkugi sa pagpangita kanako makakaplag kanako. Mga bahandi ug kadungganan ania kanako, malungtaron nga bahandi ug kauswagan. Ang akong bunga maayo pa kay sa bulawan, bisan sa maayong bulawan, ug ang akong abot labaw kay sa piniling plata. Ibabaw sa mga habog nga dapit daplin sa dalan, diha sa mga agianan siya nagtindog;
Hupti gayod ang pahimangno, ayaw siya buhii; bantayi siya kay siya mao ang imong kinabuhi.
Ibutang ang imong kasingkasing ngadto sa pahimangno ug ang imong dalunggan ngadto sa mga pulong sa kahibalo.
ang tawo nga maalamon mamati usab ug magdugang sa kinaadman, ug ang tawo nga may panabot makabaton sa maayong mga tambag,
Kay siya nga makakaplag kanako makakaplag ug kinabuhi, ug makaangkon ug kaluoy gikan sa Ginoo; apan siya nga mapakyas sa pagkaplag kanako nagdaot sa iyang kaugalingon; ang tanan nga nagdumot kanako nahigugma sa kamatayon.”
ug nga sukad sa imong pagkabata nakahibalo ikaw sa balaan nga kasulatan nga takos sa pagtudlo kanimo ngadto sa kaluwasan pinaagi sa pagtuo kang Cristo Jesus.
Hatagi ug pahimangno ang usa ka tawong maalamon ug siya mahimong labaw pang maalamon; tudloi ang matarong nga tawo ug siya magdugang pa sa kinaadman.
Ang balaod sa Ginoo hingpit, nagpahiuli sa kalag; ang pagpamatuod sa Ginoo tinuod, naghimong maalamon sa mga walay alamag;
Ayaw pagmaalamon sa imong kaugalingong mga mata; kahadloki ang Ginoo, ug palayo gikan sa daotan.
Anak ko, pamati sa akong mga pulong; ikiling ang imong igdulungog nganhi sa akong mga gisulti. Ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw; tipigi kini sa sulod sa imong kasingkasing.
Ikiling ang imong igdulungog, ug pamatia ang mga pulong sa maalamon, ug pasunda ang imong kasingkasing sa akong kahibalo;
O gihigugma nako pag-ayo ang imong Balaod! Kini mao ang akong pamalandong sa tibuok nga adlaw. Ang imong kasugoan nakapahimo kanako nga maalamon pa kay sa akong mga kaaway, kay kini ania kanako kanunay.
Anak ko, pagbaton ug husto nga kaalam ug maayong panghukom; ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw,
Ang kasingkasing niadtong adunay pagpanabot nangita sa kahibalo, apan ang baba sa mga buangbuang maoy kinaon ang mga binuang.
“Apan asa ba makit-an ang kaalam? Ug hain ba ang dapit sa pagpanabot? Ang tawo wala masayod sa dalan padulong niini; ug kini wala makaplagi diha sa yuta sa mga buhi.
Pinaagi sa kaalam natukod ang usa ka balay, ug pinaagi sa pagpanabot kini nalig-on; Ako miagi sa uma sa tapolan, sa parasan sa tawo nga walay panabot; ug akong nakita nga kini gipanugkan ug mga sampinit; ang yuta gitabonan sa mga sagbot nga tunokon, ug ang paril nga bato nalumpag. Unya akong nakita ug gihunahuna kini; akong gitan-aw ug nadawat ang pahimangno. Diyotay nga pagkatulog, diyotay nga paghinanok, diyotay nga pagpiko sa mga kamot aron sa pagpahulay, ug ang kakabos modangat kanimo sama sa usa ka tulisan, ug ang kawalad-on sama sa tawo nga sangkap sa hinagiban. pinaagi sa kahibalo ang mga lawak napuno sa tanang bililhon ug makalipay nga mga bahandi.
Kinsay nakamando sa Espiritu sa Ginoo, o nakapahimangno kaniya ingon nga iyang magtatambag? Kang kinsa siya nagpakitambag alang sa iyang pagkahibalo ug kinsa ang nagtudlo kaniya sa dalan sa hustisya, ug nagtudlo kaniya ug kahibalo, ug nagpakita kaniya sa dalan sa pagpanabot?
kay ang kaalam mosulod sa imong kasingkasing, ug ang kahibalo makapahimuot sa imong kalag; ang maayong panghukom magbantay kanimo; ang pagpanabot magpanalipod kanimo;
Pagkinabuhi kamo nga maalamon ngadto sa mga anaa sa gawas, pahimusli ninyo ang panahon.
Bulahan ang tawo nga wala maglakaw subay sa tambag sa mga daotan, o magtindog diha sa dalan sa mga makasasala, o maglingkod sa mga lingkoranan sa mga mayubiton; hinuon ang iyang kalipay anaa sa Balaod sa Ginoo, ug sa Balaod niya namalandong siya adlaw ug gabii.
Busa tudloi kami sa pag-isip sa among mga adlaw, aron makabaton kami ug usa ka kasingkasing nga maalamon.
Siya nga nagpugong sa iyang mga pulong may kahibalo, ug siya nga may bugnawng espiritu usa ka tawo nga may pagpanabot.
Siya nga nakaangkon ug kaalam nahigugma sa iyang kaugalingon; siya nga nagbaton ug pagpanabot mouswag.
Kay ang kaalam niining kalibotana binuang alang sa Dios. Kay nasulat, “Iyang dakpon ang mga maalamon diha sa ilang pagkamaalamon.”
Ang daotang mga tawo dili makasabot ug hustisya, apan kadtong nagtinguha sa Ginoo nakasabot niini sa hingpit.
Pahimatngonan nako ikaw ug tudloan sa dalan nga imong laktan; tambagan nako ikaw uban ang akong mga mata nganha kanimo.
Ang usa ka mayubiton mangita sa kaalam ug mapakyas, apan ang kahibalo sayon alang kaniya nga may pagpanabot.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pahimangno diha sa kaalam, ug ang pagkamapaubsanon mag-una sa kadungganan.
Busa, pagbantay kamo pag-ayo sa inyong pagkinabuhi, dili ingon nga mga walay kaalam kondili ingon nga mga maalamon, magpahimulos sa panahon kay ang mga adlaw karon daotan man. Busa ayaw kamo pagpakabuang, kondili sabta hinuon ninyo kon unsa ang kabubut-on sa Ginoo.
Akoa ang maayong tambag ug ang husto nga kaalam, akoa ang maayong hunahuna, akoa ang kusog.
Si Daniel miingon: “Dalaygon ang ngalan sa Dios hangtod sa kahangtoran, iya ang kaalam ug ang gahom. Siya nag-usab sa mga takna ug sa mga panahon; siya nagpapha sa mga hari ug nagpahiluna sa mga hari; siya naghatag ug kaalam sa mga maalamon ug kahibalo ngadto sa adunay panabot.
Adto sa hulmigas, ikaw nga tapolan; palandonga ang iyang mga pamaagi, ug pagmaalamon. Bisan walay labaw, pangulo o tigmando, nag-andam siya sa iyang pagkaon panahon sa ting-init, ug nagtigom sa iyang pagkaon panahon ting-ani.
Ang usa ka buangbuang walay kalipay diha sa pagpanabot, apan diha lamang sa pagpahayag sa iyang hunahuna.
Himoa ako nga mahibalo sa imong mga dalan, O Ginoo, tudloi ako sa imong mga agianan. Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.
Kay ang akong mga hunahuna dili mao ang inyong mga hunahuna, o ang inyong mga pamaagi akong mga pamaagi, nag-ingon ang Ginoo. Kay ingon nga ang kalangitan habog kay sa yuta, mao usab ang akong mga pamaagi habog kay sa inyong mga pamaagi, ug ang akong mga hunahuna kay sa inyong mga hunahuna.
Ang maalamon sa kasingkasing mamati sa mga sugo, apan ang buangbuang nga nagpataka ug tabi mosangpot sa kalaglagan.
Ug ang Dios mihatag kang Solomon sa kaalam ug pagpanabot nga dili masukod, ug lapad nga panghunahuna sama sa balas sa baybayon,
Si bisan kinsa nga nahigugma sa pagpanton, nahigugma sa kahibalo, apan siya nga nagdumot sa pagbadlong hungog.
Ang imong mga pagpanamtuod matarong hangtod sa kahangtoran; hatagi ako ug pagpanabot aron ako mabuhi.
Iyang gipakyas ang mga laraw sa malimbongon, aron dili makakab-ot sa kalamposan ang ilang mga kamot. Iyang dakpon ang mga maalamon diha sa ilang kaugalingong kaigmat; ug ang mga laraw sa mga malinglahon santaon.
Ang binuang maoy kalipay niadtong walay kaalam, apan ang tawo nga may pagpanabot nagtarong sa iyang paglakaw.
Ang mga pulong sa baba sa tawo nga maalamon magpasidungog kaniya, apan ang mga ngabil sa usa ka buangbuang maglamoy kaniya.
Anak ko, kon imong dawaton ang akong mga pulong ug tipigan ang akong mga sugo diha kanimo,
Ang kaalam kusog nga nagsinggit diha sa kadalanan; nagpatugbaw kini sa iyang tingog diha sa mga taboan; sa ibabaw sa mga paril siya nagsinggit; sa agianan sa mga ganghaan sa siyudad siya nagsulti:
Pamatia ang pahimangno ug pagmaalamon, ug ayaw kini isalikway. Bulahan ang tawo nga mamati kanako, nga magbantay matag adlaw diha sa akong mga ganghaan, nga maghulat diha sa akong mga pultahan.
Kay ngadto sa tawo nga nakapahimuot kaniya, ang Dios naghatag ug kaalam ug kahibalo ug kalipay; apan ngadto sa makasasala, siya naghatag sa kabudlay sa pagtigom ug pagpundok aron ihatag kini ngadto sa nakapahimuot sa Dios. Kini usab kakawangan ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Pamati, O mga anak, sa pahimangno sa usa ka amahan, ug pamati, aron makahibalo kamo ug mga maayong hunahuna; Pamati, anak ko, ug dawata ang akong mga pulong, aron modaghan ang katuigan sa imong kinabuhi. Gitudloan ko ikaw sa dalan sa kaalam; gitultolan ko ikaw diha sa mga agianan sa pagkamatarong. Sa dihang maglakaw ikaw, ang imong mga lakang dili mapugngan; ug kon ikaw magdagan, dili ikaw mapandol. Hupti gayod ang pahimangno, ayaw siya buhii; bantayi siya kay siya mao ang imong kinabuhi. Ayaw pagsulod sa agianan sa daotan, ug ayaw paglakaw sa dalan sa mga tawong daotan. Likayi kini; ayaw pagsubay niini; tipas gikan niini ug padayon. Kay sila dili makatulog gawas kon sila makabuhat ug daotan; ang ilang pagkatulog mawala gawas kon sila makapapandol sa uban. Kay sila nagkaon sa pan sa pagkadaotan, ug nag-inom sa bino sa pagkabangis. Apan ang agianan sa matarong sama sa kahayag sa kaadlawon, nga nag-anam ug kahayag ang pagdan-ag hangtod sa pag-abot sa kabuntagon. Ang dalan sa daotan sama sa hilabihan nga kangitngit; sila dili mahibalo kon unsa ang ilang napandolan. kay ako naghatag kaninyo ug maayong pagtulun-an; ayaw ninyo biyai ang akong gitudlo.
Adunay bulawan ug daghang mga mahalong bato; apan ang mga ngabil sa kahibalo maoy usa ka bililhong alahas.
Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano.
Alaot kadtong mga maalamon diha sa ilang kaugalingong mga mata, ug mga utokan diha sa ilang kaugalingong panan-aw!
Hibaloi nga ang kaalam ingon niana diha sa imong kalag; kon ikaw makakaplag niini, adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili makawang.
Busa hatagi ang imong sulugoon ug usa ka kasingkasing nga may pagpanabot aron sa pagdumala sa imong katawhan, aron maila nako ang kalainan sa maayo ug daotan, kay kinsay makahimo sa pagdumala niining imong dakong katawhan?”
Dawata ang akong pahimangno kay sa plata, ug ang kahibalo kay sa piniling bulawan;
Ang mga tawong maalamon nagtigom ug kahibalo, apan ang baba sa buangbuang nagdala ug kalaglagan.
Ang usa ka maalamon nga anak mamati sa pahimangno sa iyang amahan, apan ang mayubiton dili mamati sa pagbadlong.
Tungod niining butanga, himoa ninyo ang tanang paningkamot aron nga sa inyong pagtuo modugang ang kaligdong, ug sa kaligdong ang kahibalo, ug sa kahibalo ang pagpugong sa kaugalingon, ug sa pagpugong sa kaugalingon ang pagkamalahutayon, ug sa pagkamalahutayon ang pagkadiosnon,
Aduna akoy labaw pang pagpanabot kay sa tanan nakong magtutudlo, kay ang imong mga pagpamatuod maoy akong pamalandong.
Ayaw itugot nga ang pagkamaunongon ug pagkamatinumanon mobiya kanimo; ihigot kini sa imong liog, isulat kini sa papan sa imong kasingkasing. Ayaw pagpakig-away sa usa ka tawo sa walay hinungdan, kon siya wala makahimo ug kadaot kanimo. Ayaw kasinahi ang tawo nga bangis ug ayaw pagpili sa bisan unsa sa iyang pamaagi; kay ang tawo nga sukwahi usa ka dulumtanan sa Ginoo, apan ang matarong anaa sa iyang pagsalig. Ang pagtunglo sa Ginoo anaa sa balay sa daotan, apan iyang panalanginan ang puluy-anan sa matarong. Ngadto sa mga mayubiton, siya mayubiton, apan ngadto sa mga mapaubsanon siya magpakita ug grasya. Ang mga maalamon makapanunod ug dungog, ang mga buang magpasidungog sa kaulawan. Busa makakita ikaw ug grasya ug maayong pagpanabot sa atubangan sa Dios ug sa tawo.
Ang kasingkasing sa maalamon makahimo sa iyang sinultihan nga maalamon, ug nagdugang ug pagkamadanihon sa iyang mga ngabil.
Anak ko, hatagi ug pagtagad ang akong kaalam; ikiling ang imong igdulungog sa akong pagpanabot, tingali unya ug ang mga langyaw mapuno sa imong bahandi, ug ang imong mga paghago moadto sa balay sa usa ka langyaw; ug sa kataposan sa imong kinabuhi ikaw mag-agulo, sa diha nga ang imong unod ug ang imong lawas maut-ot, ug ikaw moingon, “Gidumtan nako pag-ayo ang pagpanton, ug ang akong kasingkasing nagtamay sa pagbadlong! Wala ako mamati sa tingog sa akong mga magtutudlo, o nagkiling sa akong igdulungog ngadto sa mga nagpahimangno kanako. Ako duol na kaayo sa hingpit nga pagkalaglag diha sa nagkatigom nga katilingban.” Inom sa tubig gikan sa kaugalingon nimong tigomanan ug tubig, mga tubig nga nagtubod gikan sa kaugalingon nimong atabay. Ikatag ba nimo ang imong mga tubod sa layong dapit, mga tuboran sa tubig diha sa kadalanan? Himoa sila nga imo lamang, ug dili alang sa mga langyaw uban kanimo. Mapanalanginan unta ang imong tuboran, ug malipay diha sa asawa sa imong pagkabatan-on, usa ka matahom nga usa, madanihon nga lagsaw. Himoa nga ang iyang dughan magtagbaw kanimo sa tanang panahon; magtagbaw unta kanunay diha sa iyang gugma. aron ikaw makabaton ug maayong panghukom, ug ang imong mga ngabil magbantay sa kahibalo.
Ang Ginoo pinaagi sa kaalam nagtukod sa kalibotan; pinaagi sa pagpanabot iyang gipahiluna ang kalangitan; kay ang gitas-on sa mga adlaw ug mga tuig sa kinabuhi ug daghan nga kaayohan ihatag nila kanimo. pinaagi sa iyang kahibalo ang mga kahiladman nangaabli, ug ang mga panganod nagpatulo sa tun-og.
magpalingkawas kini kanimo gikan sa dalan sa daotan, gikan sa mga tawong nagsulti ug mga daotan nga pulong,
Ang mga ngabil sa maalamon magsabwag ug kahibalo; dili ingon niana ang kasingkasing sa buangbuang.
Anak ko, kaon ug dugos, kay kini maayo, ug ang mga tinulo sa dugos tam-is sa imong pagtilaw. Hibaloi nga ang kaalam ingon niana diha sa imong kalag; kon ikaw makakaplag niini, adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili makawang.
Ang usa ka tawo dayegon sumala sa iyang maayong hunahuna, apan kadtong sukwahi ug hunahuna tamayon.
Apan ang espiritu nga diha sa tawo, ang gininhawa sa Labing Gamhanan, mao ang naghatag kaniya ug panabot.
Aron ang mga tawo makahibalo sa kaalam ug pahimangno, makasabot sa mga pulong sa pagpanabot, Ang kaalam kusog nga nagsinggit diha sa kadalanan; nagpatugbaw kini sa iyang tingog diha sa mga taboan; sa ibabaw sa mga paril siya nagsinggit; sa agianan sa mga ganghaan sa siyudad siya nagsulti: “Hangtod kanus-a ba, kamo nga mga yano, mahigugma sa pagkayano? Hangtod kanus-a ba ang mga mayubiton mahimuot sa ilang pagyubit ug ang mga buangbuang magdumot sa kahibalo? Tagda ang akong pagbadlong; tan-awa, ibubo nako ang akong espiritu kaninyo; akong ipahibalo ang akong mga pulong nganha kaninyo. Tungod kay ako nagtawag, ug kamo nagdumili, akong gituy-od ang akong kamot ug walay usa nga nagtagad, ug gisalikway ninyo ang tanan nakong tambag ug dili buot sa akong pagbadlong, ako usab mokatawa sa inyong katalagman; ako magtamay sa diha nga aboton kamo ug kalisang, sa diha nga ang kalisang moabot kaninyo sama sa usa ka bagyo, ug ang inyong kadaot moabot sama sa usa ka alimpulos, sa diha nga ang kalisdanan ug kaguol modangat kaninyo. Unya sila magsangpit kanako, apan dili ako motubag; sila mangita pag-ayo kanako, apan dili makakita kanako. Tungod kay sila nagdumot sa kaalam, ug wala magpili sa pagkahadlok sa Ginoo, makadawat ug pahimangno diha sa pagkamaalamon, sa pagkamatarong, sa hustisya ug sa kaangayan; dili buot sa akong tambag, ug nagtamay sa tanan nakong pagbadlong, busa sila magkaon sa bunga sa ilang pamaagi ug matagbaw sa ilang kaugalingong mga laraw. Kay ang pagbiya sa mga yano magpatay kanila, ug ang pagpatuyang sa mga buang maglaglag kanila; apan siya nga mamati kanako magpuyo sa kasigurohan ug maanaa sa kasayon, walay kahadlok sa daotan.” aron ang pagkamaalamon ikahatag ngadto sa mga yano, ang kahibalo ug maayong paghukom ngadto sa mga batan-on—
Anak ko, kon ang imong kasingkasing maalamon, ang akong kasingkasing usab magmalipayon. Ang akong kalag maglipay, sa diha nga ang imong mga ngabil magsulti sa matarong.
Ang akong baba magsulti sa kaalam; ang pamalandong sa akong kasingkasing mao ang pagpanabot.
Apan tungod kaniya kamo anaa kang Cristo Jesus, nga gihimo nga atong kaalam gikan sa Dios, pagkamatarong, pagkabalaan, pagkatinubos,
Diha sa mga ngabil niadtong adunay pagpanabot makita ang kaalam, apan ang bunal alang sa likod niadtong walay alamag.
Ang bunga sa matarong maoy usa ka kahoy sa kinabuhi, ug ang maalamon makadani ug mga tawo.
Dili maayo alang sa usa ka tawo nga mahimong walay kahibalo, ug siya nga magdali sa iyang mga tiil masayop sa iyang dalan.
Siya nga naglakaw uban sa mga maalamon mahimong maalamon, apan ang kauban sa mga buangbuang mag-antos sa kadaot.
Ang maayong pagpanabot sa usa ka tawo makahimo kaniya nga hinay sa pagkasuko, ug maoy iyang himaya ang pagpasaylo sa kalapasan.
Pinaagi sa kaalam natukod ang usa ka balay, ug pinaagi sa pagpanabot kini nalig-on;
Kon daghan ang mga pulong, dili mawala ang kalapasan, apan siya nga nagpugong sa iyang mga ngabil maalamon.
Ang mga lakang sa usa ka tawo gimando sa Ginoo; unsaon man sa tawo pagsabot sa iyang dalan?
ang mga lagda sa Ginoo matarong, naglipay sa kasingkasing; ang kasugoan sa Ginoo lunsay, nagdan-ag sa mga mata;
Siya nga hinay sa pagkasuko maayo pa kay sa tawong gamhanan, ug ang naggahom sa iyang espiritu kay sa nakailog ug usa ka siyudad.
Bunali ang usa ka mayubiton ug ang yano makakat-on sa pagkamaalamon; badlonga ang tawo nga may panabot, ug siya makaangkon sa kahibalo.
Apan lukaton sa Dios ang akong kalag gikan sa gahom sa Sheol kay dawaton niya ako. Selah
Ang pagbadlong motidlom ngadto sa usa ka tawo nga may panabot kay sa usa ka gatos ka hapak ngadto sa usa ka buangbuang.
Siya nga nagsalig sa iyang kaugalingong kasingkasing usa ka buangbuang, apan siya nga naglakaw sa kaalam ipalingkawas.
Ang binuang sa tawo magdala sa iyang dalan ngadto sa pagkadaot, apan sa gihapon ang iyang kasingkasing masuko batok sa Ginoo.
Kinsa ba ang sama sa tawong maalamon? Ug kinsa ang nasayod sa hubad sa usa ka butang? Ang kaalam sa tawo nagpasidlak sa iyang nawong, ug ang kagahi sa iyang panagway nausab.
Ako imong alagad; hatagi ako ug salabotan, aron ako mahibalo sa imong mga pagpamatuod!
Oo, kon ikaw magsinggit alang sa kaalam, ug magpatugbaw sa imong tingog alang sa pagpanabot, kon ikaw mangita niini sama sa plata ug mangita niini sama sa tinagoan nga mga bahandi,
Pantona ang imong anak samtang aduna pay paglaom; ayaw ibutang ang imong kasingkasing sa iyang kalaglagan.
Hunong, anak ko, sa pagpamati sa pahimangno nga magpahisalaag lamang gikan sa mga pulong sa kahibalo.
Ang mga laraw mahimo pinaagi sa pagtambag; pinaagi sa maalamong pagmando ikaw makiggubat.
Kay kanamo nagpadayag ang Dios pinaagi sa Espiritu. Kay ang Espiritu nagsusi man sa tanang mga butang, bisan sa mga lalom nga mga butang sa Dios. Kay kinsa bang tawhana ang nasayod mahitungod sa tawo gawas sa espiritu sa tawo nga anaa kaniya. Sa ingon niana usab, walay bisan usa nga makasabot mahitungod sa Dios gawas sa Espiritu sa Dios. Apan kita nakadawat dili sa espiritu sa kalibotan kondili sa Espiritu nga gikan sa Dios, aron kita makasabot sa mga butang nga gihatag sa Dios kanato.
O kamo nga mga yano, kat-oni ang pagkamaalamon; O kamong mga buangbuang, pagbaton ug pagpanabot.
Sama sa usa ka ariyos nga bulawan o sa usa ka dayandayan nga bulawan ang usa ka maalamon nga tigbadlong ngadto sa namati nga dalunggan.
Itutok ang imong mga mata ngadto sa unahan, ug ang imong pagtutok lahos sa atubangan nimo. Pagmatngon sa agianan sa imong mga tiil, ug ang tanan nimong mga dalan malig-on. Ayaw pagliko ngadto sa tuo o ngadto sa wala; ilikay ang imong tiil gikan sa daotan.
Itugot nga ang kaluoy sa Ginoo nga among Dios maania kanamo, ug lig-ona dinhi kanamo ang buhat sa among mga kamot, Oo, lig-ona ang buhat sa among mga kamot!
Ang mga pulong sa baba sa usa ka tawo lalom nga katubigan; ang tuboran sa kaalam usa ka sapa nga nagbul-og.
Ang tawong may panabot naglantaw sa kaalam, apan ang mga mata sa buangbuang anaa sa mga kinatumyan sa kalibotan.
Kining tanan tul-id alang kaniya nga makasabot ug husto alang kanila nga nakakaplag sa kahibalo.
Kon ang mayubiton silotan, ang yano mahimong maalamon; kon ang maalamon pahimangnoan, siya makaangkon ug kahibalo.
Ang yano motuo sa tanang butang, apan ang maalamon magtan-aw sa iyang padulngan.
“Diin man diay maggikan ang kaalam? Ug hain man ang dapit sa pagpanabot? Gitago kini gikan sa mga mata sa tanang buhi, ug gisalipdan gikan sa mga langgam sa kalangitan.
Ako nahigugma sa mga nahigugma kanako; ug kadtong nagkugi sa pagpangita kanako makakaplag kanako.
Anak ko, ayaw kalimti ang akong gitudlo, apan ipatuman sa imong kasingkasing ang akong kasugoan; unya ang imong mga kamalig mapuno tungod sa kadaghan, ug ang imong mga pug-anan mag-awas sa bag-ong bino. Anak ko, ayaw tamaya ang pagpanton sa Ginoo o maluya ikaw sa iyang pagbadlong, kay ang Ginoo magbadlong kaniya nga iyang gihigugma, ingon sa usa ka amahan ngadto sa anak nga iyang gikahimut-an. Malipayon ang tawo nga makakaplag ug kaalam ug ang tawo nga makakab-ot ug pagpanabot, kay ang makuha gikan niini maayo pa kay sa makuha gikan sa plata ug ang kaayohan niini maayo pa kay sa bulawan. Siya bililhon pa kay sa mga alahas, ug walay butang nga imong gitinguha nga ikatandi kaniya. Ang taas nga mga adlaw anaa sa iyang tuo nga kamot; diha sa iyang wala nga kamot anaa ang mga bahandi ug kadungganan. Ang iyang mga dalan mga dalan sa kahimut-anan, ug ang tanan niyang mga agianan pakigdait. Siya usa ka kahoy sa kinabuhi ngadto kanila nga nagkupot kaniya; malipayon ang naghupot kaniya. Ang Ginoo pinaagi sa kaalam nagtukod sa kalibotan; pinaagi sa pagpanabot iyang gipahiluna ang kalangitan; kay ang gitas-on sa mga adlaw ug mga tuig sa kinabuhi ug daghan nga kaayohan ihatag nila kanimo.
Busa karon, mga anak ko, pamati kanako: bulahan kadtong nagbuhat sa akong mga pamaagi. Pamatia ang pahimangno ug pagmaalamon, ug ayaw kini isalikway. Bulahan ang tawo nga mamati kanako, nga magbantay matag adlaw diha sa akong mga ganghaan, nga maghulat diha sa akong mga pultahan.
Siya mao ang among gisangyaw sa among pagpasidaan sa tanang mga tawo ug sa among pagpanudlo sa tanang mga tawo diha sa tanang kaalam, aron among ikapaatubang silang tanan ingon nga mga hamtong diha kang Cristo.
Ang usa ka tawo nga maalamon gamhanan pa kay sa tawo nga kusgan, ug ang tawo sa kahibalo kay kaniya nga adunay kusog;
Buhata kining mga butanga ug igahin ang imong kaugalingon alang niini aron ang imong pag-uswag madayag sa tanan. Bantayi ang imong kaugalingon ug ang imong pagpanudlo. Padayon niini, kay sa imong pagbuhat niini maluwas nimo ang imong kaugalingon ug ang mga namati kanimo.
Kini mao ang kataposan sa maong butang; ang tanan nadungog na. Kahadloki ang Dios, ug tumana ang iyang mga sugo, kay kini mao ang tibuok nga katungdanan sa tawo. Kay ang Dios maghukom sa tanang buhat, sa tanang mga tinagoan, maayo man o dili.
Ayaw badlonga ang usa ka mayubiton kay kasilagan ikaw niya; badlonga ang usa ka tawong maalamon, ug siya mahigugma kanimo. Hatagi ug pahimangno ang usa ka tawong maalamon ug siya mahimong labaw pang maalamon; tudloi ang matarong nga tawo ug siya magdugang pa sa kinaadman.
Ang kaalam magpuyo diha sa kasingkasing sa tawo nga may salabotan, apan dili kini mahibaloan diha sa kasingkasing sa mga buangbuang.