Kategorya
119 Mga Bersikulo sa Balaod sa Bibliya
Unsa may depinisyon sa balaod sa Dios? Importante kaayo ni nga pangutana kay dako kini'g kalabutan sa atong espirituhanong pagsabot, mahitungod kon kinsa Siya sa atong kinabuhi. Sa laktod nga pagkasulti, ang mga balaod sa Dios mao ang nagmando sa Iyang dalan sa kinabuhi ug mao ang basihan sa Iyang umaabot nga gingharian; kini mga balaod nga diosnon ug hingpit sa katuyoan, sa pagkamatarung, ug sa pagpatuman.
Sama sa giingon ni Apostol Pablo, ang balaod sa Dios "balaan, ug ang sugo balaan, matarung ug maayo," ingon man "espirituhanon" (Roma 7:12,14). Ug sama sa gisulat ni Haring David: "Ang balaod ni Jehova hingpit, nga nagapabalik sa kalag." Ug unya iyang gipadayon ang paghulagway sa katahum ug mga kaayohan sa mga pagpamatuod, mga lagda, mga sugo, ug mga paghukom sa Dios, nga lain-laing mga porma sa Iyang balaod (Salmo 19:7-11).
Ang mga balaod sa Bibliya gilangkoban sa diosnong sistema sa mga sugo, mga lagda, ug mga paghukom nga angay sundon sa tanang nasud ug sa tanang tawo, kay ang Dios mao ang Magbubuhat natong tanan. Dugang pa, ang mga balaod sa Dios mao ang nagtino sa konsepto sa hustisya ug sala. Ug, kon atong tumanon kini, kanunay kini para sa atong kaugalingong kaayohan.
Bisan unsa pay isulti sa ubang tawo, para nimo, ang pagtuman sa balaod sa Dios angay nga ikalipay ug usa ka pagpakita sa imong gugma ngadto Kaniya. Nasayod ta nga imposible nato kining mga butanga nga makab-ot sa atong kaugalingong kusog, apan diha kang Cristo, ang tanan natong mahimo. Gitawag kini nga grasya. Gitudloan kita ni David nga ang balaod sa Dios dili usa ka palas-anon. Gisulat niya sa Salmo: "Kondili ang iyang kalipay anaa sa Kasugoan ni Jehova; ug sa iyang Kasugoan nagapalandong siya sa adlaw ug sa gabii." Usa ka kalipay para sa atong kalag ang balaod sa Dios, ug kinahanglan kanunay kitang magpalandong niini nga dili molapas sa gitakda sa Amahan alang kanato.
Ang balaod sa Ginoo hingpit, nagpahiuli sa kalag; ang pagpamatuod sa Ginoo tinuod, naghimong maalamon sa mga walay alamag;
Kon ang imong Balaod dili pa maoy akong kalipay, nahanaw na unta ako diha sa akong kasakitan
Hatagi ako ug salabotan aron tumanon nako ang imong Balaod, ug tumanon nako kini sa tibuok nakong kasingkasing.
Bulahan ang tawo nga wala maglakaw subay sa tambag sa mga daotan, o magtindog diha sa dalan sa mga makasasala, o maglingkod sa mga lingkoranan sa mga mayubiton; hinuon ang iyang kalipay anaa sa Balaod sa Ginoo, ug sa Balaod niya namalandong siya adlaw ug gabii.
Pagyayongay kamo sa mga kabug-at sa usa ug usa, ug sa ingon niana matuman ninyo ang balaod ni Cristo.
Ayaw kamo pangutang ug bisan unsa kang bisan kinsa, gawas sa paghigugma sa usa ug usa, kay ang nahigugma sa iyang isigkatawo nakatuman sa kasugoan.
Ayaw ibulag kining basahon sa Balaod gikan sa imong baba, hinuon pamalandongi kini sa adlaw ug sa gabii aron magmatngon ikaw sa pagbuhat sumala sa tanan nga nasulat niini, kay sa ingon niana, himoon nimo ang imong dalan nga mauswagon ug unya makaangkon ikaw ug maayo nga kalamposan.
Kini lamang ang buot nako nga masayran gikan kaninyo: Pinaagi ba sa mga buhat sa Balaod kamo nagdawat sa Espiritu o pinaagi ba sa pagpamati uban sa pagtuo?
Wala nako isalikway ang grasya sa Dios; kay kon ang pagkamatarong pinaagi pa sa Balaod, si Cristo namatay lamang nga walay hinungdan.
hinuon ang sala diha na sa kalibotan sa wala pa ang Balaod, apan ang sala dili isipon diin wala ang Balaod.
Unya ang Dios misulti niining tanang mga pulong, nga nag-ingon, apan ang ikapitong adlaw maoy adlaw nga igpapahulay alang sa Ginoo nga imong Dios. Niining adlawa ayaw pagbuhat ug bisan unsang buhat, ikaw o ang imong anak nga lalaki o ang imong anak nga babaye, ang imong sulugoon nga lalaki o ang imong sulugoon nga babaye o ang imong kahayopan o ang langyaw nga anaa sulod sa imong mga ganghaan. Kay sa unom ka adlaw gibuhat sa Ginoo ang langit ug ang yuta, ang dagat ug ang tanan nga anaa niini ug mipahulay siya sa ikapitong adlaw. Busa gipanalanginan sa Ginoo ang adlaw nga igpapahulay ug gibalaan kini. “Tahora ang imong amahan ug ang imong inahan aron mataas ang imong mga adlaw sa yuta nga gihatag kanimo sa Ginoo nga imong Dios. “Ayaw pagpatay. “Ayaw panapaw. “Ayaw pangawat. “Ayaw pagsaksi ug bakak batok sa imong isigkatawo. “Ayaw kaibog sa balay sa imong isigkatawo. Ayaw kaibog sa asawa sa imong isigkatawo o sa iyang sulugoon nga lalaki o sa iyang sulugoon nga babaye o sa iyang baka o sa iyang asno o sa bisan unsang butang nga iya sa imong isigkatawo.”
Ang Ginoo miingon kang Moises, “Tungas ngari kanako sa bukid ug pabilin diri ug ihatag nako kanimo ang mga papan nga bato uban sa balaod ug sa kasugoan nga gisulat nako aron itudlo kanila.”
Ang tanang nakasala nga wala ang Balaod mangalaglag nga wala ang Balaod, ug ang tanang nakasala diha sa Balaod hukman pinaagi sa Balaod.
Kay ang tibuok nga Balaod natingob diha sa usa ka sugo, “Higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon.”
Busa unsa man? Magpakasala ba kita kay dili man kita ilalom sa Balaod kondili ilalom sa grasya? Dili gayod!
Pamati, O akong katawhan, sa akong pagtulun-an; ikiling ang inyong mga igdulungog sa mga pulong sa akong baba!
Kon inyong tumanon ang mga sugo sa Ginoo nga inyong Dios nga akong gisugo kaninyo niining adlawa, sa paghigugma sa Ginoo nga inyong Dios, sa paglakaw diha sa iyang mga dalan, ug sa pagtuman sa iyang mga sugo ug sa iyang mga lagda ug sa iyang mga tulumanon, mabuhi kamo ug modaghan ug ang Ginoo nga inyong Dios magpanalangin kaninyo didto sa yuta nga inyong adtoan aron panag-iyahon.
Ug higugmaa ang Ginoo nga inyong Dios sa tibuok ninyong kasingkasing, sa tibuok ninyong kalag ug sa tibuok ninyong kusog. Ug kining mga pulonga nga gisugo nako kaninyo niining adlawa maanaa sa inyong kasingkasing. Itudlo ninyo kini sa makugihon ngadto sa inyong mga anak, ug hisgoti ninyo kini sa dihang maglingkod kamo diha sa inyong balay ug sa dihang maglakaw kamo sa dalan ug sa inyong paghigda ug sa inyong pagbangon.
Ug sila mibasa gikan sa basahon, gikan sa Balaod sa Dios sa tin-aw gayod ug ilang gipasabot ang kahulogan nga tungod niana ang katawhan nakasabot sa gibasa.
Kay sa atubangan sa Dios walay tawo nga mamatud-ang matarong pinaagi sa pagtuman sa Balaod, kay pinaagi sa Balaod miabot ang pagkahibalo mahitungod sa sala.
Ang balaod miabot aron pagpadaghan sa kalapasan apan diin gani midaghan ang sala, ang grasya milabi pa hinuon pagdagaya, aron nga kon ang sala naghari pinaagi sa kamatayon, ang grasya usab maghari pinaagi sa katarong ngadto sa kinabuhing dayon pinaagi kang Jesu-Cristo nga atong Ginoo.
Bulahan sila nga ang dalan hingpit, nga naglakaw diha sa Balaod sa Ginoo. Sa tibuok nakong kasingkasing nangita ako kanimo; ayaw itugot nga ako mahisalaag gikan sa imong kasugoan! Makasabot ako labaw sa mga tigulang, tungod kay gituman nako ang imong mga lagda. Gipugngan nako ang akong mga tiil gikan sa tanang dalan nga daotan, aron nga ako makatuman sa imong pulong. Wala ako motipas gikan sa imong mga tulumanon kay ikaw man ang nagtudlo kanako. Pagkatam-is gayod sa imong mga pulong sa akong pagtilaw, tam-is pa kay sa dugos diha sa akong baba! Pinaagi sa imong mga lagda nakabaton ako ug salabotan; tungod niini gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop. Ang imong pulong suga sa akong mga tiil, ug kahayag sa akong agianan. Nakapanumpa ako ug gipamatud-an nako kini, nga ako magbantay sa matarong nimong mga tulumanon. Gisakit ako sa hilabihan gayod; hatagi akog kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong pulong! Dawata, ang akong halad sa pagdayeg, O Ginoo, ug tudloi ako sa imong mga tulumanon. Ang akong kinabuhi ania kanunay sa akong kamot, apan wala nako kalimti ang imong Balaod. Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo. Ang mga daotan nagbutang ug lit-ag alang kanako apan ako wala mahisalaag gikan sa imong mga lagda. Ang imong mga pagpamatuod mao ang akong panulundon hangtod sa kahangtoran; kini mao ang kalipay sa akong kasingkasing. Gikiling nako ang akong kasingkasing sa pagbuhat sa imong mga lagda kanunay, hangtod sa kataposan. Gidumtan nako ang mga maduhaduhaon, apan gihigugma nako ang imong Balaod. Ikaw mao ang akong tagoanan ug ang akong taming; ako naglaom sa imong pulong. Palayo gikan kanako, kamong mga tigbuhat ug daotan, aron nga ako magtuman sa kasugoan sa akong Dios. Agaka ako sumala sa imong saad aron ako mabuhi, ug ayaw ako pakaulawi sa akong paglaom. Pabaroga ako aron ako maluwas ug magtahod kanunay sa imong mga lagda. Gitalikdan nimo ang tanan nga nangasaag gikan sa imong mga lagda, kay ang ilang limbong lawang lamang. Ang tanang daotan sa yuta gisalikway nimo sama sa taya; busa gihigugma nako ang imong mga pagpamatuod. Dalaygon ikaw, O Ginoo; tudloi ako sa imong mga lagda! Ang akong unod mikurog tungod sa kahadlok kanimo, ug ako nahadlok sa imong mga paghukom. Nabuhat nako ang kaangayan ug katarong; ayaw ako itugyan sa mga nagdaogdaog kanako. Ipasalig ang kaayohan sa imong alagad; ayaw itugot nga ang mapahitas-on modaogdaog kanako. Ang akong mga mata naluya na sa pagpaabot sa imong kaluwasan, ug sa katumanan sa imong saad nga matarong. Tagda ang imong alagad sumala sa imong gugmang walay paglubad, ug tudloi ako sa imong mga lagda. Ako imong alagad; hatagi ako ug salabotan, aron ako mahibalo sa imong mga pagpamatuod! Karon mao na ang panahon nga ang Ginoo molihok, kay gilapas nila ang imong Balaod. Tungod niana gihigugma nako ang imong kasugoan labaw kay sa bulawan, labaw kay sa inulay nga bulawan. Busa gimandoan nako ang akong mga lakang pinaagi sa imong mga lagda, ug gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop. Katingalahan ang imong mga pagpamatuod, busa ang akong kalag nagtipig niini. Sa akong mga ngabil gipadayag nako ang tanang tulumanon sa imong baba. Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano. Gibuka ko ang akong baba ug mihangos, kay nangandoy ako pag-ayo sa imong mga sugo. Lingia ako ug kaluy-a ako, sumala sa imong naandan nga buhaton niadtong mga nahigugma sa imong ngalan. Pasunda ang akong mga lakang sa imong saad, ug ayaw itugot nga may bisan unsa nga kadaotan nga maggahom kanako. Luwasa ako gikan sa pagdaogdaog sa tawo, aron magtuman ako sa imong mga lagda. Padan-aga ang imong nawong nganhi sa imong alagad ug tudloi ako sa imong mga lagda. Ang akong mga mata nagpaagas ug daghang luha tungod kay ang mga tawo wala magtuman sa imong Balaod. Matarong ikaw, O Ginoo, ug matarong ang imong mga paghukom. Gisugo nimo ang imong mga pagpamatuod diha sa pagkamatarong ug sa bug-os nga pagkamatinumanon. Ang akong kasibot miut-ot kanako, tungod kay ang akong mga kabatok nangalimot sa imong mga pulong. Naglipay ako diha sa dalan sa imong mga pagpamatuod, sama kadako sa tanang bahandi. Ang imong pulong napamatud-an gayod, ug ang imong alagad nahigugma niini. Ako gamay ug tinamay, apan wala nako kalimti ang imong mga lagda. Ang imong pagkamatarong matarong hangtod sa kahangtoran, ug ang imong Balaod matuod. Kasamok ug kaguol mihakop kanako. apan ang imong kasugoan maoy akong kalipay. Ang imong mga pagpanamtuod matarong hangtod sa kahangtoran; hatagi ako ug pagpanabot aron ako mabuhi. Misangpit ako uban sa tibuok nakong kasingkasing, tubaga ako, O Ginoo; tumanon gayod nako ang imong mga lagda. Nagsangpit ako kanimo; luwasa ako, aron bantayan nako ang imong mga pagpamatuod. Mibangon ako sa wala pa mobanagbanag ug mituaw ako; naglaom ako diha sa imong mga pulong. Nagmata ako sa wala pa ang mga pagtukaw sa kagabhion, aron ako mamalandong sa imong saad. Patalinghogi ang akong tingog sumala sa imong gugmang walay paglubad; panalipdi ang akong kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong hustisya. Mamalandong ako sa imong mga lagda ug itutok ang akong mga mata sa imong nga dalan. Nagpaduol kanako kadtong naglutos kanako uban ang daotang tuyo; layo sila sa imong Balaod. Apan ikaw ania sa duol, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga sugo matuod. Dugay na akong nahibalo sa imong mga pagpamatuod, nga ikaw nagpahiluna niini hangtod sa kahangtoran. Lantawa ang akong kasakitan, ug luwasa ako, kay wala nako kalimti ang imong Balaod. Labani ang akong katungod ug lukata ako; hatagi akog kinabuhi sumala sa imong saad. Ang kaluwasan layo sa mga daotan, kay wala nila tinguhaa ang imong mga lagda. Dako ang imong kaluoy, O Ginoo; hatagi ako ug kinabuhi sumala sa imong hustisya. Daghan ang naglutos kanako ug mibatok kanako, apan wala ako motipas gikan sa imong mga pagpamatuod. Gitan-aw nako ang mga mabudhion, ug nasubo ako, tungod kay sila wala magtuman sa imong mga sugo. Tan-awa giunsa nako paghigugma ang imong mga lagda; panalipdi ang akong kinabuhi sumala sa imong gugmang walay paglubad. Maglipay ako diha sa imong lagda; dili ako malimot sa imong pulong. Ang kinatibuk-an sa imong pulong kamatuoran, ug ang matag usa sa imong matarong nga mga tulumanon molungtad hangtod sa kahangtoran. Ang mga pangulo naglutos kanako nga walay gipasikaran, apan ang akong kasingkasing nagbarog nga may kahadlok sa imong mga pulong. Naglipay ako diha sa imong pulong, sama sa usa nga nakakaplag ug daghang inilog. Akong gidumtan ug giayran ang kabakakan apan gihigugma nako ang imong Balaod. Makapito sa usa ka adlaw, ako nagdayeg kanimo, tungod sa imong matarong nga mga tulumanon. Ang mga nahigugma sa imong Balaod adunay dakong kalinaw; walay makapapandol kanila. Ako naglaom sa imong pagluwas, O Ginoo, ug nagtuman ako sa imong mga sugo. Ang akong kalag nagtamod sa imong mga pagpamatuod; gihigugma kini nako sa hilabihan gayod. Gituman nako ang imong mga lagda ug ang imong mga pagpamatuod; kay ang tanan nakong mga dalan anaa sa imong atubangan. Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagtuaw, O Ginoo; hatagi ako ug salabotan sumala sa imong pulong. Pagmadagayaon sa imong alagad aron mabuhi ako ug magtuman sa imong pulong. Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagpangaliyupo; luwasa ako sumala sa imong pulong. Ang akong mga ngabil naglitok ug pagdayeg kay ikaw nagtudlo man kanako sa imong mga lagda. Ang akong dila mag-awit mahitungod sa imong pulong kay ang tanan nimong mga sugo matarong. Andama ang imong kamot sa pagtabang kanako, kay gipili nako ang imong mga lagda. Nangandoy ako sa imong pagluwas, O Ginoo, ug ang imong Balaod mao ang akong kalipay. Tugoti ako nga mabuhi aron ako magdayeg kanimo; ug patabanga kanako ang imong mga tulumanon. Ako nahisalaag sama sa usa ka nawala nga karnero; pangitaa ang imong alagad, kay wala nako kalimti ang imong kasugoan. Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod. Ako usa ka dumuduong dinhi sa yuta; ayaw ihikaw gikan kanako ang imong kasugoan. Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
Kon ang usa ka tawo maglingiw sa iyang dalunggan gikan sa pagpamati sa Balaod bisan ang iyang pag-ampo dulumtanan.
Ug si Moises miadto ug gisugilon niya sa katawhan ang tanang mga pulong sa Ginoo, ug ang tanang tulumanon. Ug ang tanang katawhan mitubag sa usa ka tingog ug miingon, “Ang tanang pulong nga gisulti sa Ginoo among buhaton.”
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
Kay ang Balaod gihatag pinaagi kang Moises, apan ang grasya ug ang kamatuoran miabot pinaagi kang Jesu-Cristo.
“Ug kon inyong tumanon ang tingog sa Ginoo nga inyong Dios, nga magmatngon sa pagbuhat sa tanan niyang kasugoan nga gisugo nako kaninyo niining adlawa, ang Ginoo nga inyong Dios magbutang kaninyo ibabaw sa tanang nasod sa yuta.
“Pamati kanako, akong katawhan, ug patalinghogi ako, akong nasod, kay usa ka balaod mogula gikan kanako ug ang akong hustisya alang sa usa ka kahayag ngadto sa mga katawhan.
Busa unsa may atong isulti? Nga ang Balaod sala? Dili gayod! Gani, kon wala pa ang Balaod, dili unta ako makaila sa sala. Dili unta ako makaila unsay pangibog kon ang Balaod wala pa mag-ingon, “Dili ka mangibog.”
Busa ang Balaod nahimong atong tig-atiman hangtod kang Cristo, aron nga kita himoong matarong pinasikad sa pagtuo. Apan karon nga ang pagtuo miabot na, dili na kita ilalom sa tig-atiman,
“Ayaw kamo paghunahuna nga mianhi ako aron sa pagsalikway sa Balaod o sa mga Propeta. Wala ako moanhi sa pagsalikway kondili sa pagtuman niini. Kay sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, hangtod nga mahanaw ang langit ug ang yuta, wala gayoy bisan usa na lang ka kudlit o usa ka tulbok nga sayloan diha sa Balaod hangtod nga ang tanan matuman.
“Ug karon, Israel, unsa ang gikinahanglan kanimo sa Ginoo nga imong Dios kondili ang pagkahadlok sa Ginoo nga imong Dios, ang paglakaw diha sa tanan niyang mga dalan, ug ang paghigugma kaniya, ug ang pag-alagad sa Ginoo nga imong Dios sa tibuok nimong kasingkasing ug sa tibuok nimong kalag, ang pagtuman sa mga sugo sa Ginoo ug sa iyang mga lagda nga akong gisugo kanimo niining adlawa alang sa imong kaayohan?
Ug pinaagi niini kita nahibalo nga kita nakaila kaniya, kon kita nagtuman sa iyang kasugoan. Siya nga nag-ingon, “Ako nakaila kaniya,” apan wala magtuman sa iyang mga sugo, kini siya bakakon, ug wala kaniya ang kamatuoran;
Kay ang sala dili maggahom diha kaninyo, tungod kay dili man kamo ilalom sa Balaod kondili ilalom sa grasya.
Kay mao kini ang kasabotan nga akong himoon uban sa balay ni Israel human niadtong mga adlawa, nag-ingon ang Ginoo: Ibutang nako ang akong mga balaod sulod sa ilang mga salabotan, ug isulat nako kini diha sa ilang mga kasingkasing, ug ako mahimo nga ilang Dios, ug sila mahimo nga akong katawhan.
Labawng maayo alang kanako ang Balaod sa imong baba kay sa mga linibo nga bulawan ug plata.
Ug si Jesus miingon kaniya, “Higugmaa ang Ginoo nga imong Dios sa tibuok nimong kasingkasing ug sa tibuok nimong kalag ug sa tibuok nimong salabotan. Mao kana ang dako ug unang sugo. Ug ang ikaduha sama ra niini, Higugmaa ang imong silingan sama sa imong kaugalingon. Ug gipaadto na usab niya ang lain pang mga ulipon nga iyang giingnan, ‘Ingna ang mga dinapit, Tan-awa, nahikay na nako ang akong kombira, naihaw na ang akong mga baka ug ang akong mga nati nga pinatambok ug andam na ang tanan, busa pangadto na kamo sa kombira.’ Diha niining duha ka sugo gipasukad ang tibuok nga Balaod ug ang mga Propeta.”
Apan siya nga nagtutok sa hingpit nga balaod, ang balaod sa kagawasan, ug nagpadayon, kay dili man siya tigpaminaw nga makalimot kondili tigbuhat nga naglihok, siya mabulahan diha sa iyang pagbuhat.
Kay ang tanan nga nagsalig sa mga buhat sa Balaod nailalom sa tunglo, kay nasulat kini, “Tinunglo ang tanan nga wala magsubay sa tanang nasulat sa basahon sa Balaod aron sa pagtuman niini.”
Bulahan ang tawo nga wala maglakaw subay sa tambag sa mga daotan, o magtindog diha sa dalan sa mga makasasala, o maglingkod sa mga lingkoranan sa mga mayubiton; hinuon ang iyang kalipay anaa sa Balaod sa Ginoo, ug sa Balaod niya namalandong siya adlaw ug gabii. Siya sama sa kahoy nga gitanom daplin sa kasapaan sa tubig, nga naghatag sa iyang bunga sa iyang panahon, ug ang iyang dahon dili malaya. Sa tanan niyang gibuhat siya nagmauswagon.
Ayaw pagsunod sa daghan aron sa pagbuhat ug daotan, o sa pagsaksi ug bakak diha sa usa ka kaso pinaagi sa pagdapig sa daghan aron sa pagtuis sa katarongan,
Ayaw panimalos o pagbaton ug pagdumot batok sa mga anak sa imong kaugalingong katawhan, kondili higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon. Ako mao ang Ginoo.
Kadtong nagsalikway sa Balaod nagdayeg sa daotan, apan kadtong nagtuman sa Balaod nakigbisog batok kanila.
Diin walay pagpropesiya, ang katawhan nagsalikway sa pagpugong, apan bulahan kadtong nagtuman sa Balaod.
Kay ingon nga ang balaod adunay anino lamang sa mga maayong butang nga umaabot, ug dili gayod ang matuod nga butang, kini dili makahimong hingpit sa mga moduol sa Dios pinaagi sa mao rang mga halad nga padayong gihalad matag tuig.
“Ang Balaod ug ang mga Propeta hangtod lamang kang Juan, ug sukad niadtong panahona giwali ang Maayong Balita mahitungod sa gingharian sa Dios, ug ang tanang tawo nakigbisog sa pagsulod niini.
Kay ang wala mahimo sa Balaod nga nahuyang tungod sa unod gihimo sa Dios pinaagi sa pagpadala niya sa kaugalingon niyang Anak diha sa dagway sa makasasala nga tawo ug mahitungod sa sala, gisilotan niya ang sala diha sa unod, Ug sila nga gitakda niyang daan iya usab nga gitawag, ug sila nga iyang gitawag iya usab nga gihimong matarong, ug sila nga iyang gihimong matarong iya usab nga gipasidunggan. Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato? Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya? Kinsa ba ang mopasaka ug sumbong batok sa mga pinili sa Dios? Ang Dios mao ang nagmatarong. Kinsa man ang mopakanaog sa hukom? Si Cristo Jesus nga namatay apan nabanhaw gikan sa mga patay, nga anaa karon sa tuo sa Dios, nga nangamuyo gayod alang kanato. Kinsa ba ang makapahimulag kanato gikan sa gugma ni Cristo? Ang pag-antos ba o ang kasakitan o ang paglutos o ang gutom o ang kahubo o ang katalagman o ang espada ba? Ingon sa nasulat, “Tungod kanimo gipamatay kami sa tibuok nga adlaw; giisip kami nga daw mga karnero nga ihawonon.” Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato. Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo. aron nga ang matarong nga gimbut-an sa Balaod matuman diha kanato nga wala magkinabuhi sumala sa unod kondili sumala sa Espiritu.
Busa tumana ninyo ang iyang mga lagda ug ang iyang mga sugo nga akong gisugo kaninyo niining adlawa aron magmaayo ang inyong kahimtang ug sa inyong mga anak nga sunod kaninyo, ug aron motaas ang inyong mga adlaw sa yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios hangtod sa kahangtoran.”
Ug ayaw kuhaa sa hingpit ang pulong sa kamatuoran gikan sa akong baba; kay ang akong paglaom anaa sa imong mga tulumanon.
Tungod niini, si bisan kinsa nga maglapas bisan sa labing gamay niining mga sugo ug magtudlo sa mga tawo sa pagbuhat sa ingon, kini siya isipon nga iwit didto sa gingharian sa langit apan si bisan kinsa nga magbuhat ug magtudlo niini, siya isipon nga dako didto sa gingharian sa langit.
Ngadto kanila nga walay Balaod, ako nahimong ingon nga walay Balaod, bisan tuod ug ako dili ingon nga walay Balaod sa Dios apan nailalom sa Balaod ni Cristo, aron makabig nako sila nga walay balaod.
nasayod nga ang tawo dili mahimong matarong pinaagi sa mga buhat sumala sa Balaod kondili pinaagi sa pagtuo kang Jesu-Cristo. Ug kami mituo kang Cristo Jesus aron kami himoong matarong pinaagi sa pagtuo kang Cristo, ug dili pinaagi sa mga buhat sumala sa Balaod, kay pinaagi sa buhat sumala sa Balaod walay bisan kinsa nga himoong matarong.
Ang imong mga pagpanamtuod matarong hangtod sa kahangtoran; hatagi ako ug pagpanabot aron ako mabuhi.
Kay dili ang mga namati sa Balaod maoy matarong atubangan sa Dios, kondili ang mga nagtuman sa Balaod mao ang himoong matarong.
Kay si bisan kinsa nga nagtuman sa tibuok balaod apan naglapas sa usa, nahimo siyang sad-an sa tanan.
Ang tanan nga nagbuhat ug sala naghimo usab ug paglapas sa balaod kay ang sala maoy paglapas sa balaod.
“Ug sa dihang maglingkod siya sa trono sa iyang gingharian kinahanglang magsulat siya alang sa iyang kaugalingon ug usa ka kopya niini nga Balaod diha sa basahon gikan sa mga pari nga Levihanon. Ug kini mag-uban kaniya ug siya magbasa niini sa tanang adlaw sa iyang kinabuhi aron mahibalo siya sa pagkahadlok sa Ginoo nga iyang Dios pinaagi sa pagtuman sa tanang mga pulong niining Balaod ug niining mga lagda ug sa pagbuhat niini, “Kon adunay makit-an diha kaninyo, sa sulod sa bisan diin sa inyong mga lungsod nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios, lalaki o babaye nga nagbuhat ug daotan diha sa panan-aw sa Ginoo nga inyong Dios, pinaagi sa paglapas sa iyang kasabotan, aron dili niya bayawon ang iyang kasingkasing sa ibabaw sa iyang mga igsoon ug nga aron dili siya motipas gikan sa sugo, ngadto sa tuo o sa wala, aron nga makapadayon siya ug dugay sa iyang gingharian, siya ug ang iyang mga anak, sa Israel.
Nagpabilin ako diha sa imong mga pagpamatuod, O Ginoo; ayaw itugot nga ako mabutang sa kaulawan!
Sa dihang gipadayag nako ang akong mga dalan, ikaw mitubag kanako; tudloi ako sa imong mga lagda!
Kanila mitubag siya nga nag-ingon, “Ug ngano nga inyo mang lapason ang sugo sa Dios aron lang pagtuman sa mga lagda sa inyong katigulangan?
Kamo nga buot magpakamatarong pinaagi sa Balaod, nahimulag gikan kang Cristo ug nangahulog kamo gikan sa grasya.
Kay kon aduna may pag-ilis sa pagkapari kinahanglan usab nga adunay pag-ilis sa Balaod.
Ug ang Ginoo nagsugo kanamo sa pagbuhat niining tanang mga lagda, sa pagkahadlok sa Ginoo nga atong Dios, alang sa among kaayohan kanunay aron ipabilin kami niya nga buhi sama niining adlawa.
Gisalikway ba nato ang Balaod tungod sa maong pagtuo? Wala gayod! Hinuon gipalig-onan nato ang Balaod.
ingon nga napapas niya ang sulat nga nagbabag batok kanato pinaagi sa mga tulumanon niini ug kini iyang gikuha gikan kanato ug gilansang kini sa krus.
Siya nga magtamay sa pulong magdala ug kadaot sa iyang kaugalingon, apan kadtong mahadlok sa kasugoan gantihan.
Ang akong unod mikurog tungod sa kahadlok kanimo, ug ako nahadlok sa imong mga paghukom.
Nahimuot ang Ginoo, tungod ug alang sa iyang pagkamatarong aron sa pagpadako sa iyang balaod ug paghimo niini nga mahimayaon.
Ang balaod sa iyang Dios anaa sa iyang kasingkasing; ang iyang mga lakang dili madakin-as.
Busa bisan unsa nga buot ninyo nga buhaton sa mga tawo kaninyo, buhata ngadto kanila, kay mao kini ang Balaod ug ang mga Propeta.
Kini sila, bisan nasayod sa balaod sa Dios nga ang naghimo niining maong mga butang angay nga patyon, wala lamang maghimo niini kondili miuyon usab kanila nga nagbuhat niini.
“Ug kon inyong tumanon ang tingog sa Ginoo nga inyong Dios, nga magmatngon sa pagbuhat sa tanan niyang kasugoan nga gisugo nako kaninyo niining adlawa, ang Ginoo nga inyong Dios magbutang kaninyo ibabaw sa tanang nasod sa yuta. Ug ang tanang mga katawhan sa kalibotan makakita nga kamo gitawag pinaagi sa ngalan sa Ginoo, ug sila mangahadlok kaninyo. Ug ang Ginoo magpadagaya kaninyo diha sa kauswagan, sa bunga sa inyong lawas, sa bunga sa inyong kahayopan, sa mga bunga sa inyong yuta, sa yuta nga gipanumpa sa Ginoo ngadto sa inyong katigulangan nga ihatag niya kaninyo. Buksan sa Ginoo alang kaninyo ang iyang maayong tipiganan, ang kalangitan, aron sa paghatag ug ulan alang sa inyong yuta sa panahon niini ug aron sa pagpanalangin sa tanang buhat sa inyong mga kamot, ug magpahulam kamo ngadto sa daghang mga nasod apan dili kamo manghulam. Ug ang Ginoo maghimo kaninyo nga ulo ug dili ikog. Ug kamo maibabaw lamang ug dili mailalom kon kamo motuman sa mga sugo sa Ginoo nga inyong Dios nga gisugo nako kaninyo niining adlawa, nga magmatngon sa pagbuhat niini, ug kon dili kamo motipas gikan sa bisan unsa sa mga pulong nga gisugo nako kaninyo niining adlawa, ngadto sa tuo o sa wala, aron sa pagsunod sa laing mga dios sa pag-alagad kanila. “Apan kon kamo dili motuman sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios o magbantay sa pagbuhat sa tanan niyang mga sugo ug sa iyang mga lagda nga akong gisugo kaninyo niining adlawa, kining tanang tunglo moabot kaninyo ug modangat kaninyo. Matinunglo kamo didto sa lungsod ug matinunglo kamo didto sa kaumahan. Matinunglo ang inyong bukag ug ang inyong masahan. Matinunglo ang bunga sa inyong lawas ug ang bunga sa inyong yuta, ang tubo sa inyong mga baka ug ang mga nati sa panon sa inyong mga karnero. Matinunglo kamo sa dihang kamo mosulod ug matinunglo kamo sa dihang kamo mogula. Ug kining tanang mga panalangin moabot kaninyo ug modangat kaninyo kon inyong tumanon ang tingog sa Ginoo nga inyong Dios.
Ang kinatibuk-an sa imong pulong kamatuoran, ug ang matag usa sa imong matarong nga mga tulumanon molungtad hangtod sa kahangtoran.
Ngano nga ang Balaod pa man? Kini gidugang tungod sa mga kalapasan, hangtod nga moabot ang kaliwat nga maoy gisaad, ug kini gihatag sa mga anghel pinaagi sa usa ka tigpataliwala.
Apan kon pinaagi sa Espiritu sa Dios ako nagpagula sa mga demonyo, ang gingharian sa Dios miabot na diha kaninyo.
Kon ang mga Gentil nga kanila wala ang Balaod nagbuhat sa gimbut-an sa balaod sa ila lamang kinaugalingon, kana balaod na nganha sa ilang kaugalingon, bisan ug wala kanila ang Balaod. Sila nagpakita nga ang buhat sa Balaod nasulat diha sa ilang kasingkasing, ug ang ilang tanlag usab nagpamatuod niini, ug ang ilang nagkasumpaki nga hunahuna magtulisok o maglaban kanila
Kon inyo man gayod nga gituman ang harianong balaod sumala sa kasulatan, “Higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon,” maayo ang inyong gibuhat.
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan.
Ngadto sa pagtulun-an ug sa pagpamatuod! Kay kining pulonga nga ilang gisulti wala gayoy kabuntagon.
Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo.
Isugilon usab nako ang imong mga pagpamatuod sa atubangan sa mga hari, ug dili ako maulawan,
Kini mao ang giingon sa Ginoo: “Sunda ang hustisya ug buhata ang pagkamatarong, kay ang akong pagluwas hapit na moabot, ug ang akong pagkamatarong ipadayag.
Anak ko, ayaw kalimti ang akong gitudlo, apan ipatuman sa imong kasingkasing ang akong kasugoan; unya ang imong mga kamalig mapuno tungod sa kadaghan, ug ang imong mga pug-anan mag-awas sa bag-ong bino. Anak ko, ayaw tamaya ang pagpanton sa Ginoo o maluya ikaw sa iyang pagbadlong, kay ang Ginoo magbadlong kaniya nga iyang gihigugma, ingon sa usa ka amahan ngadto sa anak nga iyang gikahimut-an. Malipayon ang tawo nga makakaplag ug kaalam ug ang tawo nga makakab-ot ug pagpanabot, kay ang makuha gikan niini maayo pa kay sa makuha gikan sa plata ug ang kaayohan niini maayo pa kay sa bulawan. Siya bililhon pa kay sa mga alahas, ug walay butang nga imong gitinguha nga ikatandi kaniya. Ang taas nga mga adlaw anaa sa iyang tuo nga kamot; diha sa iyang wala nga kamot anaa ang mga bahandi ug kadungganan. Ang iyang mga dalan mga dalan sa kahimut-anan, ug ang tanan niyang mga agianan pakigdait. Siya usa ka kahoy sa kinabuhi ngadto kanila nga nagkupot kaniya; malipayon ang naghupot kaniya. Ang Ginoo pinaagi sa kaalam nagtukod sa kalibotan; pinaagi sa pagpanabot iyang gipahiluna ang kalangitan; kay ang gitas-on sa mga adlaw ug mga tuig sa kinabuhi ug daghan nga kaayohan ihatag nila kanimo.
Kita mahibalo nga kita nahigugma sa mga anak sa Dios pinaagi niini, kon mahigugma kita sa Dios ug magtuman sa iyang mga kasugoan. Ug kita nasayod nga ang Anak sa Dios mianhi ug mihatag kanato ug salabotan aron kita makaila kaniya nga mao ang matuod ug kita anaa kaniya nga mao ang matuod, diha sa iyang Anak nga si Jesu-Cristo. Kini mao ang matuod nga Dios ug kinabuhi nga dayon. Mga anak, likayi ninyo ang mga diosdios. Kay ang paghigugma alang sa Dios mao kini, nga tumanon nato ang iyang kasugoan. Ug ang iyang kasugoan dili bug-at.
Sa namalandong ako sa akong mga dalan, gipabalik nako ang akong mga tiil ngadto sa imong mga pagpamatuod.
Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon o ilimnon, kondili pagkamatarong ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.
ang mga lagda sa Ginoo matarong, naglipay sa kasingkasing; ang kasugoan sa Ginoo lunsay, nagdan-ag sa mga mata;
Kay kamo, mga igsoon, gitawag ngadto sa kagawasan. Apan lamang ayaw ninyo gamita ang inyong kagawasan ingon nga kahigayonan sa unod, kondili pinaagi sa gugma alagari ninyo ang usa ug usa.
Ipaduol ang akong kasingkasing ngadto sa imong mga pagpamatuod, ug dili ngadto sa pagpausbaw sa kaugalingon.
Kay ang kabukiran mawala ug ang kabungtoran mabalhin, apan ang akong gugmang walay paglubad dili mobulag kanimo, ug ang akong kasabotan sa pakigdait dili mahanaw, nag-ingon ang Ginoo nga adunay kaluoy kanimo.
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios. Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya.
Ipadangat kanako ang imong kaluoy, aron mabuhi ako, kay ang imong Balaod maoy akong kalipay.
Kinahanglan nga ang matag tawo magpailalom sa mga anaa sa kagamhanan. Kay walay kagahom nga dili gikan sa Dios, ug ang mga anaa karon gipahimutang sa Dios. Ang gugma dili maghimo ug daotan ngadto sa isigkatawo, busa ang gugma mao ang katumanan sa Balaod. Ug gawas pa niini, kamo nahibalo sa takna, nga panahon na alang kaninyo sa pagmata gikan sa pagkatulog kay karon duol na kanato ang kaluwasan kay sa dihang mituo kita. Ang kagabhion hapit na matapos ug ang adlaw nagsingabot na. Busa isalikway nato ang mga buhat sa kangitngit ug isul-ob nato ang mga hinagiban sa kahayag. Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina. Apan isul-ob ninyo ang Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw tagda ang unod alang sa mga pangibog niini. Busa ang nakigbatok sa mga anaa sa kagahom misukol batok sa tinukod sa Dios, ug ang mosukol mahiagom sa hukom sa silot.
“Ang tanang butang gitugot kanako,” apan dili ang tanang butang makaayo. “Ang tanang butang gitugot kanako,” apan dili ako magpaulipon sa bisan unsang butang.
Kay ang pulong sa Dios buhi ug naglihok, hait pa kay sa espada nga duhay sulab, modulot lahos ngadto sa nag-ulang sa kalag ug espiritu, sa mga lutahan ug sa mga kauyokan ug motugkad sa mga hunahuna ug katuyoan sa kasingkasing.
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Kini mao ang kataposan sa maong butang; ang tanan nadungog na. Kahadloki ang Dios, ug tumana ang iyang mga sugo, kay kini mao ang tibuok nga katungdanan sa tawo. Kay ang Dios maghukom sa tanang buhat, sa tanang mga tinagoan, maayo man o dili.
Sultihi ako, kamo nga buot magpailalom sa Balaod, wala ba kamo makabati sa Balaod? Kay nasulat nga si Abraham may duha ka anak nga lalaki, ang usa sa babayeng ulipon, ug ang usa sa babayeng gawasnon. Apan ang anak sa babayeng ulipon natawo sumala sa unod, samtang ang anak sa babayeng gawasnon natawo pinaagi sa saad. Usa kini ka sambingay: kining mga babayehana mao ang duha ka kasabotan. Ang usa gikan sa Bukid sa Sinai, nagpasanay alang sa kaulipnan, siya mao si Hagar.
Karon bisan ang unang kasabotan adunay kalagdaan mahitungod sa pagsimba ug sa yutan-ong dapit nga balaan. sila may kalabotan lamang mahitungod sa mga pagkaon ug ilimnon ug sa nagkalainlaing mga pagpanghugas, mga tulumanon alang sa lawas nga gipahamtang aron tumanon hangtod sa panahon sa pagbag-o. Apan sa dihang miabot na si Cristo ingon nga labawng pari sa maayong mga butang nga nangabot na, agi sa labaw ka dako ug labaw ka hingpit nga tolda, nga dili hinimo ug kamot, sa ato pa, dili iya sa yutan-ong kabuhatan, siya sa makausa ug sa wala nay pagsubli misulod sa Balaang Dapit, nga nagdala dili sa dugo sa mga kanding ug sa mga nating baka kondili sa iyang kaugalingong dugo ug sa ingon niana nahimo niya ang pagtubos nga dayon. Kay kon ang dugo sa mga kanding ug sa mga laking baka, ug ang mga agiw sa bayeng baka, sa ikasablig na kini ngadto sa mga nahugawan, makabalaan man gani alang sa pagkaputli sa unod, labaw pa gayod ang mahimo sa dugo ni Cristo, nga pinaagi sa Espiritu nga dayon mihalad sa iyang kaugalingon nga walay buling ngadto sa Dios aron sa paghinlo sa atong tanlag gikan sa mga patayng binuhatan aron mag-alagad sa Dios nga buhi. Busa siya mao ang tigpataliwala sa usa ka bag-ong kasabotan, aron ang mga gipanawag makadawat sa gisaad nga panulundon nga dayon, kay nahitabo man ang usa ka kamatayon nga nagtubos kanila gikan sa mga kalapasan nga nahimo ilalom sa unang kasabotan. Kay diin gani adunay kasabotan, ang kamatayon sa naghimo niini kinahanglang pamatud-an. Kay ang kasabotan mapatuman lamang inig-abot na sa kamatayon, kay dili man kini magpulos samtang buhi pa ang naghimo niini. Tungod niana, bisan pa ang unang kasabotan wala ikapatuman kon wala gamiti ug dugo. Kay sa diha nga ang tanang kasugoan sa Balaod gipahayag na ni Moises ngadto sa tanang katawhan, siya mikuha sa dugo sa mga nating baka ug mga kanding, sinudlan ug tubig ug ginamit ang pula nga delana ug hisopo, iyang giwisikan ang basahon ug ang tanang mga tawo. Kay dihay gitukod nga usa ka tolda, kadtong una, diin didto ang lamparahan ug ang lamisa ug ang mga pan nga gibutang sa atubangan sa Dios, gitawag ug Dapit nga Balaan.
Busa tungod lamang sa inyong napanunod nga kalagdaan, wala ninyo hatagi ug gibug-aton ang pulong sa Dios.
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.
nakasala ang tanan ug nawad-an sa himaya sa Dios. Sila gihimong matarong sa iyang grasya ingon nga gasa pinaagi sa pagtubos diha kang Cristo Jesus,