Kategorya
151 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Kaanyag sa Babaye
Nakita nato sa Biblia, daghang beses gipadayag ang katahum sa binuhat sa Ginoo. Gikan sa Genesis hangtod sa mga Salmo, gidayeg ang kahalangdon sa Magbubuhat. Kining katahum, grasya kini gikan sa Ginoo nga naglibot kanato matag adlaw. Tan-awa lang ang kahayag sa kabuntagon, ang maanindot nga talan-awon, o ang paglupad sa usa ka tamsi, makita nato ang kahingpit ug kaharmonya sa iyang mga binuhat. Sa matag suok sa kinaiyahan, makita nato ang katahum sa Ginoo.
Apan, ang katahum nga gipakita sa Biblia labaw pa sa atong nakita. Ang tinuod ug lalom nga katahum anaa sa atong kasingkasing. Ang Pulong sa Ginoo nagtudlo kanato nga ang katahum dili masukod sa panggawas nga panagway, kondili sa kaayo, pagkamapainubsanon, ug gugma nga anaa sa atong kasingkasing.
Si Apostol Pedro nag-awhag kanato sa iyang unang sulat nga atimanon nato ang atong espirituhanong katahum. "Ayaw pagpataka og panindot sa imong buhok, pagsul-ob og mahalon nga mga alahas o mga bisti. Hinuon, ang katahum nga anaa sa imong kasingkasing mao ang importante, ang dili mahurot nga katahum sa usa ka malumo ug hilom nga espiritu, nga bililhon kaayo sa atong Ginoo." (1 Pedro 3:3-4).
Kining katahum sa kasingkasing mao ang tinuod nga kahayag nga makadani sa uban ug makahimaya sa Ginoo. Ang gugma nga walay pag-iimbot, ang kaluoy sa uban, ang pagkamatinud-anon, ug ang pagkamatarong, kini ang mga kinaiya nga nagpakita sa dagway sa Ginoo kanato ug naghimo kanato nga masanag.
Hinumdumi nga ang katahum sa kalibutan lumalabay lang, apan ang katahum sa kasingkasing molungtad hangtod sa kahangturan. Kay kita gibuhat diha sa dagway sa Ginoo, responsibilidad nato nga atimanon ang katahum nga molungtad hangtod sa kahangturan, nga naggikan sa mga hiyas nga dili mausab.
Himoa nga ang inyong pagpaanyag dili pinaagi sa dayag nga pagpanindot sa buhok, sa pagsul-ob ug bulawan ug mga mahalon kaayong bisti, kondili diha hinuon sa pagkatawo nga natago sulod sa kasingkasing pinaagi nianang dili madunot nga mao ang kaaghop ug malinawon nga espiritu nga bililhon kaayo sa atubangan sa Dios.
Ang katahom malimbongon ug ang kaanyag kakawangan lamang, apan ang usa ka babaye nga may kahadlok sa Ginoo angayng dayegon.
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan. Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw.
Sama sa usa ka singsing nga bulawan diha sa simod sa baboy ang usa ka maanyag nga babaye nga walay kabuot.
Kay kita iyang mga binuhat, gihimo diha kang Cristo Jesus alang sa mga maayong buhat nga giandam nang daan sa Dios aron nga niini magkinabuhi kita.
Apan ang Ginoo miingon kang Samuel, “Ayaw pagtan-aw sa iyang nawong o sa gitas-on sa iyang barog tungod kay ako nagsalikway kaniya, kay ang Ginoo nagtan-aw dili ingon sa makita sa tawo, kay ang tawo nagtan-aw sa panagway sa gawas apan ang Ginoo nagtan-aw sa kasingkasing.”
Busa gibuhat sa Dios ang tawo sumala sa iyang kaugalingong dagway, sumala sa dagway sa Dios gibuhat niya sila, lalaki ug babaye iyang gibuhat sila.
Tan-awa, maanyag ikaw, akong hinigugma; pagkaanyag gayod nimo; ang imong mga mata sama sa mga salampati.
Tan-awa, maanyag ikaw, akong hinigugma, pagkaanyag gayod nimo! Ang imong mga mata sama sa mga salampati luyo sa imong pandong. Ang imong buhok sama sa usa ka panon sa mga kanding, nga nanglugsong sa bakilid sa Gilead.
Ikaw usab mahimong usa ka korona sa kaanyag diha sa kamot sa Ginoo, ug usa ka harianong purongpurong diha sa kamot sa imong Dios.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Sa dihang hapit na siya mosulod sa Ehipto, siya miingon kang Sarai nga iyang asawa, “Nasayod ako nga ikaw usa ka babaye nga matahom sud-ongon,
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
Sa tibuok yuta walay babaye nga nakita nga sama kaanyag sa mga anak nga babaye ni Job. Ug ang ilang amahan naghatag kanila ug panulondon uban sa ilang mga igsoong lalaki.
“Daghang mga babaye nga nagbuhat sa labing maayo, apan ikaw milabaw kanilang tanan.”
Kay ang Ginoo mahimuot sa iyang katawhan, iyang dayandayanan ang mga mapaubsanon uban sa kadaogan.
Ang ngalan sa tawo mao si Nabal ug ang ngalan sa iyang asawa mao si Abigail. Ang babaye maayo ug pagpanabot ug maanyag, apan ang tawo bangis ug daotan ang iyang mga binuhatan ug siya kaliwat ni Caleb.
Ang dalaga maanyag kaayo nga tan-awon, ulay, wala pay lalaki nga nakatandog kaniya. Nanaog siya ngadto sa tuboran ug gipuno niya ang iyang banga ug misaka siya.
Karon sa diha nga ang panahon miabot sa matag dalaga sa pag-adto kang Hari Ahasuero, human sa napulo ug duha ka bulan ilalom sa tulumanon sa mga babaye, kay kini mao ang naandang mga adlaw sa ilang pagpaanyag, unom ka bulan sa lana sa mira ug unom ka bulan sa mga pahumot ug mga haplas alang sa mga babaye,
Gibukhad niya ang iyang kamot ngadto sa mga kabos, ug gitunol ang iyang mga kamot ngadto sa mga nanginahanglan.
Ang akong hinigugma misulti, ug miingon kanako, “Tindog, akong hinigugma, akong maanyag, ug dali ngari;
Ayaw tinguhaa ang iyang kaanyag diha sa imong kasingkasing, ug ayaw pagpabihag kaniya pinaagi sa mga tabontabon sa iyang mga mata;
“Kinsa ba kana siya nga naglantaw sama sa kabuntagon, matahom sama sa bulan, sanag sama sa adlaw, makalilisang sama sa kasundalohan uban sa mga bandila?”
Ikaw nagpatubo sa balili alang sa kahayopan, ug mga tanom alang sa paghago sa tawo, aron siya makahimo sa pagkuha ug makaon gikan sa yuta, ug sa bino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo, lana nga makapasinaw sa iyang nawong, ug pan nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo.
O hangin nga amihan, pagmata, ug dali ngari, O hangin nga habagat! Huros sa akong tanaman, aron ang kahumot niana mogula. Pasudla ang akong hinigugma sa iyang tanaman, ug pakan-a sa mga piniling bunga niini.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba. Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon. Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo. Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak. Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon. Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo. Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.” Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ang kaalam sa mga babaye maglig-on sa iyang balay, apan ang binuang sa iyang kamot magbungkag niini.
Usa ka butang ang akong gipangayo sa Ginoo, nga akong pangitaon; nga makapuyo ako sa balay sa Ginoo sa tanang mga adlaw sa akong kinabuhi, aron sa pagsud-ong sa katahom sa Ginoo, ug sa pagpakisayod diha sa iyang Templo.
Kon ikaw wala masayod, O ikaw nga labing maanyag sa mga kababayen-an, sunda ang mga tunob sa kahayopan ug pasibsiba ang imong mga nati nga kanding duol sa mga tolda sa mga tigbantay sa karnero.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Pagkatahom sa imong mga tiil nga sinadalyasan, O hamili nga dalaga! Ang imong mga maanindot nga mga paa sama sa mga alahas, buhat sa usa ka batid nga kamot.
Ayaw ihatag ang imong kusog ngadto sa mga babaye, ang imong mga pamaagi ngadto sa mga naglaglag sa mga hari.
Kadungganan ug kahalangdon anaa sa iyang atubangan, kalig-on ug katahom anaa sa iyang balaan nga puluy-anan.
apan kon ang babaye adunay tag-as nga buhok, kini garbo niya? Kay ang iyang buhok gihatag kaniya aron itabon.
Gihimo niya nga matahom ang tanang butang sa panahon niini. Gibutang usab niya ang pagsabot sa nangagi ug sa umaabot diha sa sulod sa ilang kasingkasing, apan bisan pa niana dili siya makatugkad sa buhat nga nahimo sa Dios gikan sa sinugdan hangtod sa kataposan.
Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
uban sa tanang matang sa bahandi. Ang anak nga babaye sa hari sulod sa iyang lawak gisul-oban sa bulawan nga buda. siya paatubangon ngadto sa hari diha sa iyang binordahang buda, ug ang mga ulay nga iyang mga kauban nga magsunod kaniya, dad-on nganha kanimo.
Kamo usab nga mga asawa, pagmasinugtanon kamo sa inyong kaugalingong mga bana, aron nga kon aduna man kanilay wala magtuo sa pulong, basin pa ug sa walay pagsulti madani pinaagi sa gawi sa ilang mga asawa, Kay “Siya nga buot mahigugma sa kinabuhi ug motan-aw sa maayong mga adlaw, papugngi niya ang iyang dila gikan sa daotan ug ang iyang mga ngabil gikan sa pagsulti ug limbong. Pabiyai niya ang daotan ug ipabuhat kaniya ang maayo, ipapangita kaniya ang kalinaw ug ipakab-ot kini. Kay ang mga mata sa Ginoo anaa sa mga matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang mga pangamuyo. Apan ang nawong sa Ginoo batok sa mga nagbuhat ug daotan.” Kinsa may makahimo ug kadaot kaninyo kon magmainiton kamo sa pagbuhat sa maayo? Apan kon paantoson man kamo tungod sa inyong pagbuhat ug matarong, bulahan kamo. Ayaw kamo kahadlok sa ilang pagpanghadlok o ayaw kahasol. Apan sa sulod sa inyong mga kasingkasing gahina ninyo si Cristo ingon nga Ginoo, andam kamo kanunay sa pagtubag kang bisan kinsa nga mangutana sa hinungdan sa paglaom nga anaa kaninyo. Hinuon buhata ninyo kini uban sa kalumo ug pagtahod, ug pagbaton kamo ug hinlo nga tanlag aron nga sa dihang magsulti sila ug daotan kaninyo, maulawan hinuon sila nga nagbugalbugal sa inyong maayong kagawian diha kang Cristo. Kay labi pang maayo ang pag-antos tungod sa pagbuhat ug matarong, kon kini pagbuot man sa Dios, kay sa pag-antos tungod sa pagbuhat ug daotan. Kay si Cristo usab namatay sa makausa tungod sa mga sala, ang matarong alang sa mga dili matarong, aron kamo iyang madala ngadto sa Dios, ingon nga gipatay siya diha sa lawas apan gibuhi diha sa espiritu. Ug niini siya miadto ug nagwali ngadto sa mga espiritu nga gibilanggo, sa diha nga makita nila ang inyong matinahoron ug putli nga gawi.
Ang maayo nga asawa purongpurong sa iyang bana, apan ang nagdala ug kaulawan sama sa pagkadunot sa iyang mga bukog.
Ang akong kasingkasing imong gibihag, igsoon ko, akong pangasaw-onon, gibihag nimo ang akong kasingkasing uban sa pasiplat sa imong mga mata, sa usa ka mahalong bato sa imong kuwentas.
Siya nagbuka sa iyang baba uban ang kaalam, ug ang pagtudlo sa pagkamaayo anaa sa iyang dila.
O akong salampati nga anaa sa mga lungag sa bato, sa kinasuokan sa pangpang, patan-awa ako sa imong dagway, padungga ako sa imong tingog, kay tam-is ang imong tingog, ug ang imong panagway matahom.
Ipahimutang ako ingon nga patik sa imong kasingkasing, ingon nga patik sa imong bukton; kay ang gugma kusgan sama sa kamatayon, ang pangabubho bangis sama sa lubnganan. Ang mga pangidlap niini pangidlap sa kalayo, kalayo nga nagdilaab sa hilabihan.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag! O Ginoo nga akong Dios, ikaw batogan gayod kaayo! Ikaw gibistihan sa kadungganan ug pagkahalangdon, Gipabuswak nimo ang mga tubod didto sa mga walog; midagayday kini taliwala sa kabungtoran, nagpainom kini sa tanang mananap sa kapatagan; ang mga asno nga ihalas nagtagbaw sa ilang kauhaw. Sa kadaplinan niini ang mga langgam sa kalangitan naghimo sa ilang puluy-anan; diha sa mga sanga nag-awit sila. Gikan sa habog nimong puluy-anan ikaw nagpatubig sa kabukiran; sa bunga sa imong mga buhat nabuhong ang yuta. Ikaw nagpatubo sa balili alang sa kahayopan, ug mga tanom alang sa paghago sa tawo, aron siya makahimo sa pagkuha ug makaon gikan sa yuta, ug sa bino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo, lana nga makapasinaw sa iyang nawong, ug pan nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo. Ang kakahoyan sa Ginoo gipatubigan sa kadagaya, ang mga cedro sa Lebanon nga iyang gitanom. Diha niini nagsalag ang kalanggaman; ang tag-as nga mga kahoy mao ang puluy-anan sa tabon. Ang habog nga kabukiran alang sa mga kanding nga ihalas; ang mga pangpang mao ang tagoanan sa mga koneho, Gihimo nimo nga ang bulan magtimaan sa mga panahon; ang adlaw nahibalo sa takna sa iyang pagsalop. nagtabon ug kahayag sa imong kaugalingon ingon sa bisti, nagbuklad sa kalangitan ingon sa usa ka tolda,
Ang balili malaya, ang bulak malawos; apan ang pulong sa atong Dios magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Maanyag ikaw sama sa Tirsa, O akong hinigugma, matahom sama sa Jerusalem, makalilisang sama sa kasundalohan uban sa mga bandila.
Kay sama nga ang lawas usa ra ug adunay daghang mga bahin, ug ang tanang mga bahin sa lawas bisan daghan usa ra ka lawas, ingon usab niana diha kang Cristo.
O Ginoo ang akong kasingkasing dili palabilabihon, ang akong mga mata dili mapahitas-on; wala ako magbaton ug mga butang nga hilabihan ra ka dagko ug hilabihan ka katingalahan alang kanako. Apan akong gihupay ug gipahilom ang akong kalag, sama sa usa ka gilutas nga bata diha sa iyang inahan; sama sa usa ka gilutas nga bata mao usab ang akong kalag.
Ipadayeg kanila ang iyang ngalan uban sa pagsayaw, mag-awit kaniya pinaagi sa gagmay nga tambor ug sa alpa!
Kay gibuhat nimo siya nga ubos ug diyotay kay sa Dios ug gipurongpurongan nimo siya uban sa himaya ug dungog.
Siya bililhon pa kay sa mga alahas, ug walay butang nga imong gitinguha nga ikatandi kaniya.
Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan.
Sa kataposan, mga igsoon, bisan unsang butang nga matuod, bisan unsang butang nga dungganan, bisan unsang butang nga matarong, bisan unsang butang nga putli, bisan unsang butang nga matahom, bisan unsang butang nga maayo ug dungog, kon aduna may labing maayo, kon aduna may pagdayeg, hunahunaa ninyo kining mga butanga.
Gihigugma nako ang Ginoo, kay siya nagpatalinghog sa akong tingog ug sa akong mga pangaliyupo.
Ug si Jacob nahigugma kang Raquel ug miingon siya, “Sulod sa pito ka tuig ako mag-alagad kanimo alang kang Raquel nga imong kamanghorang anak.”
Sama nga diha sa tubig ang nawong makita, mao usab ang kasingkasing sa tawo diha sa tawo.
Ug nganong mabalaka man kamo mahitungod sa bisti? Palandonga ninyo ang mga lirio sa kaumahan, giunsa nila pagtubo, wala sila maghago o magkalinyas. Apan sultihan ko kamo nga bisan pa si Solomon sa tibuok niyang himaya wala gani makabisti sama sa usa kanila.
Gitandi ko ikaw, akong hinigugma, sa usa ka baye nga kabayo sa mga karwahi sa Paraon.
Ang imong liog sama sa tore ni David nga gitukod alang sa mga kasangkapan sa gubat, diin adunay usa ka libo ka taming nga gipamitay, ang tanan mga taming sa mga manggugubat.
Siya nga makakaplag ug asawa nakakaplag sa maayong butang, ug makaangkon ug kahimuot gikan sa Ginoo.
Apan ang Dios nagpadayag sa iyang gugma alang kanato pinaagi niini, nga bisan sa mga makasasala pa kita, si Cristo nagpakamatay alang kanato.
Siya mobangon samtang ngitngit pa, ug naghatag ug pagkaon sa iyang panimalay ug mga buhat alang sa iyang mga sulugoong dalaga.
Ang imong liog sama sa usa ka tore nga tango sa elepante. Ang imong mga mata mga linaw sa Hesbon, duol sa ganghaan sa Bat-rabim. Ang imong ilong sama sa tore sa Lebanon nga naglantaw ngadto sa Damasco.
Ako maglipay pag-ayo diha sa Ginoo, ang akong kalag magmalipayon diha sa akong Dios; kay ako gibistihan niya sa mga bisti sa kaluwasan, ako gisul-oban niya sa kupo sa pagkamatarong, sama sa pamanhonon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa usa ka purongpurong nga bulak, ug sama sa pangasaw-onon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa iyang mga alahas.
Unya pasibogon ang akong mga kaaway sa adlaw nga ako mosangpit. Kini akong maila, nga ang Dios dapig kanako.
busa nabahin gayod. Ug ang babayeng dili minyo ug ang ulay adunay kabalaka alang sa mga butang sa Ginoo, aron siya mabalaan diha sa lawas ug sa espiritu; apan ang babayeng minyo adunay kabalaka mahitungod sa mga butang sa kalibotan, kon unsaon niya pagpahimuot sa iyang bana.
Tabonan ikaw niya sa iyang mga dagang, ug sa ilalom sa iyang mga pako, magpasilong ikaw; ang iyang pagkamatinumanon mao ang taming ug panalipod.
Ako nangamuyo kaninyo, O mga anak nga babaye sa Jerusalem, nga dili ninyo tugawon o pukawon ang gugma, hangtod nga kini maandam.
Simbaha ang Ginoo diha sa balaan nga katahom; pagkurog sa atubangan niya, tibuok nga yuta!
Ang sinugdanan sa kaalam mao kini: Batoni ang kaalam, ug bisan unsay imong makuha, batoni ang pagpanabot.
Busa iyang gitugyan ang tanan niyang katigayonan diha kang Jose. Ug wala na siya mabalaka sa bisan unsa gawas sa pagkaon nga iyang gikaon. Ug si Jose ambongan ug maayo ug barog.
Ug unya, si Jesus misugat kanila nga nag-ingon, “Kumosta kamo!” Ug sila miduol ug ilang gigakos ang iyang mga tiil ug gisimba nila siya.
gihigugma nimo ang pagkamatarong ug gidumtan ang pagkadaotan. Tungod niana ang Dios, ang imong Dios, nagdihog kanimo sa lana sa kalipay labaw sa imong mga kauban;
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ang iyang pagpanulti labing tam-is, siya sa kinatubuk-an angayng tinguhaon. Kini mao ang akong hinigugma, ug mao kini ang akong higala, O mga anak nga babaye sa Jerusalem.
Ang kahoy nga igera nagpahinog sa iyang lunhaw nga mga igos, ug ang parasan namulak; sila nagpaalimyon sa ilang kahumot. Tindog, akong hinigugma, akong maanyag, ug dali ngari.
Unya si Jacob miingon kang Laban, “Ihatag kanako ang akong asawa aron ako mosulod ngadto kaniya kay natuman na ang akong mga adlaw.”
Ang akong hinigugma alang kanako sama sa usa ka pungpong sa ihalas nga mga bulak, diha sa parasan sa En-gedi.
Ang imong duha ka suso sama sa duha ka nati nga lagsaw, kaluha sa usa ka lagsaw nga baye, nga nanibsib taliwala sa mga liryo.
Apan kita mga lumulupyo sa langit, ug gikan niini atong gipaabot ang Manluluwas, ang Ginoong Jesu-Cristo.
kuhaa ako gikan sa pukot nga ilang giladlad sa tago alang kanako, kay ikaw mao ang akong dalangpanan.
Maayo pa ang tawo nga ubos ug kahimtang apan may usa ka sulugoon kay kaniya nga nagpakadakong tawo apan nakulangan sa pagkaon.
Ilingiw ang imong mga mata gikan kanako, kay sila naghasol kanako. Ang imong buhok sama sa usa ka panon sa mga kanding nga naglugsong sa mga bakilid sa Gilead.
Kay siya mitubo sa iyang atubangan sama sa usa ka linghod nga tanom, ug sama sa gamot sa uga nga yuta; siya walay panagway o kaanyag nga kita motan-aw kaniya, ug walay katahom nga kita magtinguha kaniya.
Kamo usab nga mga bana, sa dihang magpuyo kamo uban sa inyong mga asawa sumala sa kahibalo, ingon nga siya binuhat nga huyang kay kanimo, pasidunggi siya ingon nga isigkamanununod sa gasa sa kinabuhi, aron dili kababagan ang inyong mga pag-ampo.
ang usa ka sunoy nga nagbirig, ang laking kanding ug ang usa ka hari sa atubangan sa iyang katawhan.
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.
Mahisama unta siya sa ulan nga mangatagak sa balili nga gigalab, sama sa taligsik nga nagpatubig sa yuta! Sa iyang mga adlaw molambo unta ang mga matarong, ug ang pakigdait modagaya, hangtod nga ang bulan mahanaw na!
Nasayod ako nga ang Ginoo naglaban sa katungod sa mga sinakit, ug nagpahamtang sa hustisya alang sa mga nangkinahanglan.
Ayaw pagpagarbo mahitungod sa ugma, kay ikaw wala mahibalo kon unsay madala sa usa ka adlaw.
Ang kasingkasing sa iyang bana nagsalig kaniya, ug siya dili makulangan ug bahandi. Siya nagbuhat kaniya ug maayo ug dili daotan, sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi.
Uban kanako gikan sa Lebanon, akong pangasaw-onon; uban kanako gikan sa Lebanon. Biya gikan sa kinatumyan sa Amana, gikan sa kinatumyan sa Senir ug sa Hermon, gikan sa mga lungib sa mga liyon, gikan sa kabukiran sa mga leopardo.
Busa pagdinawatay kamo sa usa ug usa ingon nga si Cristo midawat kaninyo, alang sa himaya sa Dios.
Adunay bulawan ug daghang mga mahalong bato; apan ang mga ngabil sa kahibalo maoy usa ka bililhong alahas.
Ang imong pusod sama sa usa ka lingin nga panaksan, nga wala makulangi ug bino nga sinagolan. Ang imong hawak usa ka pundok nga trigo nga gilibotan ug mga liryo
Unya si Isaac midala kaniya ngadto sa tolda ni Sarah nga iyang inahan. Ug giminyoan niya si Rebecca ug siya naasawa ni Isaac ug gihigugma niya si Rebecca. Busa si Isaac nahupay human sa kamatayon sa iyang inahan.
Pagkatam-is sa imong gugma, igsoon ko, akong pangasaw-onon! Pagkamaayo pa sa imong gugma kay sa bino, ug ang kahumot sa imong mga lana kay sa tanang matang sa mga panakot!
Tan-awa, ako nagkulit kanimo diha sa mga palad sa akong mga kamot; ang imong mga kuta anaa kanunay sa akong atubangan.
Ug kon sa ingon gibistihan sa Dios ang mga tanom sa kaumahan nga karon buhi pa apan ugma ilabay na ngadto sa hudno, dili ba labaw pa kamong bistihan niya, O mga tawo nga diyotay ug pagsalig?
Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.
Ang akong hinigugma mibutang sa iyang kamot diha sa buho sa pultahan, ug natandog ang akong kasingkasing alang kaniya.
Sa pagsulod ni Abram sa Ehipto nakita sa mga Ehiptohanon nga ang babaye maanyag kaayo. Ug sa dihang nakita siya sa mga tinugyanan sa Paraon, gidayeg nila siya ngadto sa Paraon. Ug gidala si Sarai ngadto sa balay sa Paraon.
ug sa bino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo, lana nga makapasinaw sa iyang nawong, ug pan nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo.
Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon o ilimnon, kondili pagkamatarong ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.
Kinsa may akoa nga anaa sa langit gawas kanimo? Ug walay bisan unsa dinhi sa ibabaw sa yuta nga akong gitinguha gawas kanimo. Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Ang akong hinigugma sama sa usa ka lagsaw o batan-on nga laking osa. Tan-awa, nagtindog siya luyo sa atong kuta, naglili sa mga tamboanan, nagtan-aw diha sa mga rehas.
Ang kabalaka nga anaa sa kasingkasing sa usa ka tawo maoy magpasubo kaniya, apan ang usa ka maayong pulong makapahimo kaniya nga malipayon.
Labaw pa niini, nagmalipayon kita bisan sa atong mga kasakit, kay nasayod man kita nga ang pag-antos mobunga ug pagkamalahutayon, ug ang pagkamalahutayon mobunga ug kalig-on, ug ang kalig-on mobunga ug paglaom, ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Ang imong mga ngabil sama sa usa ka tanod nga pula, ug ang imong baba maanindot gayod. Ang imong mga aping sama sa usa ka granada nga pinikas luyo sa imong pandong.
Anak ko, pamatia ang pahimangno sa imong amahan, ug ayaw isalikway ang gitudlo sa imong inahan; kay kini usa ka purongpurong nga bulak alang sa imong ulo ug mga kuwentas alang sa imong liog.
Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod.
Matag gabii sa akong higdaanan, gipangita nako siya nga gihigugma sa akong kalag; gipangita nako siya, apan wala nako makit-i; ako mitawag kaniya, apan wala siya motubag.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,
Ang gugma mapailobon ug maluluy-on. Ang gugma dili masinahon, dili manghambog. Ang gugma dili tigpasigarbo, dili magbinastos, dili mamugas alang sa iyang kaugalingon, dili masuk-anon o madinumtanon.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Ang usa ka higala mahigugma sa tanang panahon, ug ang usa ka igsoon natawo alang sa kalisdanan.
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.
Pagkatahom gayod sa imong puluy-anan, O Ginoo sa mga panon! Kay ang usa ka adlaw diha sa imong mga hawanan maayo pa kay sa usa ka libo sa gawas niini. Palabihon nako nga mahimong tigbantay sa pultahan sa balay sa akong Dios, kay sa pagpuyo diha sa mga tolda sa pagkadaotan. Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong. O Ginoo sa mga panon, bulahan ang tawo nga nagsalig kanimo! Ang akong kalag gihidlaw, Oo, nangandoy sa mga hawanan sa Ginoo; ang akong kasingkasing ug ang akong unod nag-awit nga malipayon ngadto sa Dios nga buhi.
Usa ka tanaman nga tinak-opan ang akong igsoon, akong pangasaw-onon, usa ka tanaman nga tinak-opan, tuboran nga gitakpan.
Ayaw butangbutangi ang usa ka sulugoon ngadto sa iyang agalon, kay tingali unya ug tunglohon ikaw niya ug ikaw ilhon nga sad-an.
Dili gayod nako kalimtan ang imong mga lagda. kay tungod niini gihatagan nimo ako ug kinabuhi.
Ang imong ulo nagpurongpurong kanimo sama sa Carmel, ug ang buhok sa imong ulo sama sa purpura; ang hari nahimong binihag sa mga kulong niini.
Himoa ang imong kasingkasing nga mabinantayon kanunay; kay gikan niini nag-agas ang mga tubod sa kinabuhi.
Ngadto sa mga matarong mosiga ang kahayag diha sa kangitngit, ang Ginoo puno sa grasya, maluluy-on ug matarong.
Busa kon aduna may pagdasig diha kang Cristo, kon aduna may pagkadinasig sa gugma, kon aduna may pakig-ambitay diha sa Espiritu, kon aduna may pagbinatiay ug pagkinaluy-anay, aron nga diha sa ngalan ni Jesus ang tanang tawo moluhod didto sa langit, dinhi sa yuta ug sa ilalom sa yuta, ug ang tanang dila magsugid nga Ginoo si Jesu-Cristo alang sa pagdayeg sa Dios nga Amahan. Busa, akong mga hinigugma, ingon nga kamo sa kanunay mituman, dili lamang sa panahon nga anaa ako kaninyo, kondili labaw pa gani sa panahon usab nga wala ako diha kaninyo, panglimbasogi ninyo ang inyong kaugalingong kaluwasan uban ang kahadlok ug pagkurog, kay ang Dios mao ang naglihok diha kaninyo, sa pagbuot ug sa pagbuhat alang sa iyang ikahimuot. Buhata ninyo ang tanang butang sa walay pagbagulbol o pagpakiglalais, aron mahimo kamong putli ug dili masaway, mga anak sa Dios nga walay buling taliwala sa usa ka hiwi ug sukihan nga kaliwatan, nga sa taliwala nila kamo magsidlak ingon nga mga kahayag dinhi sa kalibotan, nga nagpadayon sa pagtanyag sa pulong alang sa kinabuhi, aron nga sa adlaw unya ni Cristo ako mapasigarbohon nga ako wala diay magdagan nga walay pulos o maghago nga walay pulos. Apan kon ibubo ako diha sa inyong halad nga inihaw ug sa halad sa inyong pagtuo, ikalipay ko kini ug ako maglipay uban kaninyong tanan. Sa ingon, kinahanglang maglipay usab kamo ug maglipay uban kanako. Naglaom ako diha sa Ginoong Jesus nga sa dili madugay akong ipadala si Timoteo nganha kaninyo aron malipay usab ako sa pagkahibalo sa mga butang mahitungod kaninyo. hingpita ninyo ang akong kalipay pinaagi sa samang hunahuna, ingon nga nagbaton ug samang gugma, nga anaa sa hingpit nga panagkauyon ug usa ka hunahuna.
Dalaygon ang Ginoo kay katingalahan niyang gipakita kanako ang iyang gugmang walay paglubad sa diha nga didto ako sa siyudad nga gilibotan sa kaaway.
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa.
Ug ang mga iya ni Cristo Jesus naglansang sa ilang unod diha sa krus uban ang mga pangibog ug mga tinguha niini.
Ang akong hinigugma miadto sa iyang tanaman, ngadto sa tanaman sa mga panakot, aron magpasibsib sa iyang panon sa mga karnero sulod sa mga tanaman, ug sa pagtigom ug mga liryo.
Ang Ginoo maayo sa tanan ug ang iyang kaluoy anaa sa ibabaw sa tanan niyang mga binuhat.