Ang Ginoo matarong diha kaniya, wala magbuhat ug sayop; matag buntag ipakita niya ang hustisya, sa matag kaadlawon siya dili magpakyas; apan ang dili matarong wala makaila ug kaulaw.
Malayo unta kanimo ang pagbuhat sa ingon niana nga patyon nimo ang mga matarong uban sa mga daotan, ug nga sa ingon niana ang mga matarong mahisama sa mga daotan. Malayo unta kana kanimo! Dili ba nga ang Maghuhukom sa tibuok nga yuta magbuhat man sa matarong?”
“Busa patalinghogi ako ninyo, kamo nga mga tawo nga adunay panabot, ipalayo unta kini sa Dios nga siya maghimo ug kadaot ug sa Labing Gamhanan nga mohimo siya ug kasaypanan.
Sa makadaghan nga kini moagi, kini mokuha kaninyo; kay sa matag buntag kini moagi, sa adlaw ug sa gabii; ug makalilisang gayod ang pagsabot sa mensahe niini.
Ipahayag ug ipasaka ang inyong sumbong; pasabotsabota sila! Kinsay nagsugilon niini kaniadto? Kinsay nagpahayag niini kaniadto? Dili ba ako, ang Ginoo? Wala nay laing Dios gawas kanako, usa ka matarong nga Dios ug usa ka Manluluwas; wala nay lain gawas kanako.
Ang Ginoong Dios naghatag kanako sa dila niadtong mga tinudloan, aron mahibalo ako unsaon paglig-on pinaagi sa pulong kaniya nga gikapoyan. Matag buntag siya nagpukaw sa akong igdulungog aron sa pagpamati, sama kanila nga mga gitudloan.
O balay ni David! Mao kini ang giingon sa Ginoo: “ ‘Buhata ninyo ang hustisya sa kabuntagon, ug luwasa siya nga gitulis gikan sa kamot sa nagdaogdaog, tingali unya ug ang akong kasuko mogula nga sama sa kalayo ug mosilaob nga walay makapalong niini, tungod sa daotan ninyong mga buhat.’ ”
Busa ang ulan gipugngan, ug ang ulan sa tingpamulak wala moabot; bisan pa niini ikaw adunay kilay sa babaye nga nagbaligya sa iyang dungog, ikaw nagdumili sa pagkaulaw.
Nangaulaw ba sila sa ilang pagbuhat ug dulumtanan? Wala, wala gayod sila mangaulaw; wala sila mahibalo unsaon pagpanglipaghong. Busa sila mangapukan uban niadtong mga nangapukan; sa panahon nga silotan nako sila, sila mangapukan,” nag-ingon ang Ginoo.
Nangaulaw ba sila sa diha nga nagbuhat sila sa dulumtanan? Wala, wala gayod sila mangaulaw, dili sila mahibalong manglipaghong. Busa mangapukan sila uban niadtong nangapukan; sa diha nga silotan nako sila, sila mangapukan, nag-ingon ang Ginoo.
“Bisan pa niana kamo nag-ingon, ‘Ang pamaagi sa Ginoo dili makiangayon.’ Pamati karon, O balay sa Israel! Dili ba makiangayon man ang akong pamaagi? Dili ba nga ang inyong mga pamaagi maoy dili makiangayon?
Si bisan kinsa nga maalamon makasabot niining mga butanga, si bisan kinsa nga may panabot makahibalo niini. Kay ang mga dalan sa Ginoo matarong ug ang matarong maglakaw subay niini apan ang mga malapason mahisukamod diha niini.
Busa gisapsapan nako sila pinaagi sa mga propeta, gipamatay nako sila pinaagi sa mga pulong sa akong baba, ug ang akong mga paghukom migula sama sa kahayag.
Ang mga pangulo niini naghukom alang sa suborno, ang mga pari niini nagtudlo alang sa suhol, ang mga propeta niini nagpropesiya alang sa salapi; bisan pa niini sila nagsandig sa Ginoo ug nag-ingon, “Dili ba ang Ginoo ania taliwala kanato? Walay kadaot nga moabot kanato.”
Antoson nako ang kapungot sa Ginoo kay nakasala man ako batok kaniya, hangtod nga siya maglaban kanako, ug magpahamtang sa hukom alang kanako. Dad-on niya ako ngadto sa kahayag; ako makakita sa iyang pagkamatarong.
Ngano nga gipakita nimo kanako ang kasal-anan ug ikaw nagtan-aw sa kasamok? Ang pagkalaglag ug ang pagpanglupig ania sa akong atubangan; ang kagubot ug ang panagbingkil mitungha.
kadtong salin sa Israel; sila dili magbuhat ug sayop o mosulti ug mga bakak, o ang malimbongon nga dila makaplagan pa diha sa ilang baba. Sila manibsib ug manghigda, ug walay bisan kinsa nga maghadlok kanila.
Gikuha sa Ginoo ang mga hukom batok kanimo, iyang giabog ang imong mga kaaway. Ang Hari sa Israel, ang Ginoo, anaa sa imong taliwala; dili na ikaw angay nga mahadlok sa daotan.
Ang Ginoo, ang imong Dios, anaa sa imong taliwala, usa ka manggugubat nga maghatag ug kadaogan; siya magmaya tungod kanimo uban ang kalipay, siya magbag-o kanimo diha sa iyang gugma; siya magmalipayon tungod kanimo uban ang pag-awit,
Paglipay sa hilabihan, O anak nga babaye sa Zion! Singgit ug kusog, O anak nga babaye sa Jerusalem! Tan-awa, ang imong hari mianhi kanimo, malamposon ug madaogon siya, mapaubsanon ug nagsakay sa asno, sa usa ka nati nga asno.
Apan sumala sa kagahi ug pagkadili mahinulsolon sa imong kasingkasing nagtigom ikaw ug kapungot alang sa imong kaugalingon sa adlaw sa kapungot ug pagpadayag sa matarong nga hukom sa Dios;
Busa ayaw pagpanghukom sa dili pa ang panahon, hangtod nga moabot ang Ginoo nga mao ang magdala ngadto sa kahayag sa mga butang nga karon natago diha sa kangitngit ug magpadayag sa mga katuyoan sa mga kasingkasing. Unya ang pagdayeg gikan sa Dios maangkon sa matag usa.
Kay ang Ginoo nga inyong Dios mosuroy sa taliwala sa inyong kampo aron sa pagluwas kaninyo ug aron sa pagtugyan sa inyong mga kaaway nganha kaninyo busa kinahanglan nga ang inyong kampo balaan aron dili siya makakita ug hugaw nga butang diha kaninyo ug motalikod gikan kaninyo.
Ug kon gitawag man ninyo nga Amahan siya nga sa walay pagdapig maghukom sa matag tawo sumala sa iyang binuhatan, paggawi kamo uban sa kahadlok sulod sa panahon sa inyong pagpuyo ingon nga mga dumuduong dinhi sa yuta.