Isulti unya kini nianang adlawa, “Tan-awa, kini mao ang atong Dios; kita naghulat kaniya aron siya magluwas kanato. Kini mao ang Ginoo, kita naghulat kaniya; magmaya kita ug maglipay diha sa iyang pagluwas.”
Tungas ngadto sa habog nga bukid, O Zion nga tigsugilon sa maayong balita, ipatugbaw ang imong tingog sa makusog O Jerusalem nga tigsugilon sa maayong balita, ipatugbaw kini, ayaw kahadlok; ingna ang mga siyudad sa Juda, “Tan-awa ang inyong Dios!”
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Mao kini ang giingon sa Ginoo nga nagbuhat kanimo, nag-umol kanimo gikan sa tagoangkan, ug magtabang kanimo: Ayaw kahadlok, O Jacob nga akong sulugoon, Jesurun nga akong pinili.
“Ayaw kahadlok, kay ikaw dili maulawan; ayaw kalibog, kay ikaw dili pakaulawan; kay ikaw malimot sa kaulawan sa imong pagkabatan-on, ug ang kaulawan sa imong pagkabiyuda dili na nimo mahinumdoman.
Ug ingon nga nahimo kamong sanglitanan sa pagtunglo sa mga nasod, O balay sa Juda ug balay sa Israel, luwason usab nako kamo, ug kamo mahimong panalangin. Ayaw kamo kahadlok, hinuon lig-ona ang inyong mga kamot.”