“Pagminatay, kamo nga mga tigbantay sa karnero, ug panghilak; pangligid kamo diha sa abo, kamo nga mga pangulo sa panon, kay ang mga adlaw sa pag-ihaw kaninyo ug sa inyong pagkatibulaag miabot na, ug kamo mangapukan sama sa mga pinili nga laking karnero.
Hilak ug pagminatay, anak sa tawo, kay kini batok sa akong katawhan. Kini batok sa tanang mga pangulo sa Israel. Sila gitugyan ngadto sa espada uban sa akong katawhan. Busa hapaka ang imong paa sa kasubo.
Kay bisan ug sila makaikyas sa kalaglagan, ang Ehipto magtigom kanila, ang Memfis maoy maglubong kanila. Ang mga sampinit maoy manag-iya sa mga bililhon nilang mga butang nga plata, ang mga tunok maanaa sa ilang mga tolda.
Pagbisti kamo ug sako ug pagbangutan, O mga pari, pagminatay, O mga alagad sa halaran. Panulod kamo, pagpalabay sa kagabhion nga magsul-ob ug sako, O mga alagad sa akong Dios! Tungod kay ang halad nga pagkaon ug ang halad nga ilimnon gihikaw gikan sa balay sa inyong Dios.
Pagmata, kamo nga mga palahubog, ug panghilak, ug pagminatay kamong tanan nga palainom ug bino, tungod sa tam-is nga bino kay kini gikuha gikan sa inyong baba.
Alaot kamo nga mga nagpuyo sa kabaybayonan, kamo nga nasod sa mga Keretihanon! Ang pulong sa Ginoo batok kaninyo, O Canaan, ang yuta sa mga Filistihanon; ikaw laglagon nako, hangtod nga wala nay nagpuyo nga mahibilin.
Ug ang tanang kulon sa Jerusalem ug sa Juda mahimong balaan alang sa Ginoo sa mga panon, aron ang tanan nga maghalad moadto ug mokuha niini, ug pabukalan ang unod sa inihaw sa sulod niini. Ug nianang adlawa wala nay tigpatigayon diha sa balay sa Ginoo sa mga panon.
Unya siya miingon sa mga namaligya ug mga salampati, “Kuhaa ninyo gikan dinhi kining mga butanga! Ayaw ninyo himoang taboan ang balay sa akong Amahan.”