Ngadto sa babaye miingon siya, “Padaghanon nako pag-ayo ang kasakit sa imong pagpanamkon ug sa kasakit ikaw magpahimugso ug mga anak, apan mangandoy gihapon ikaw sa imong bana ug siya magbuot kanimo.”
Didto sa Jopa may usa ka babayeng tinun-an nga ginganlan ug Tabita, nga kon hubaron, Dorcas o Lagsaw. Siya daghan ug mga maayong buhat ug mga pagtabang nga iyang gihimo.
Busa si Pedro mitindog ug miuban kanila. Ug sa iyang pag-abot, gidala siya nila ngadto sa lawak sa itaas ug nag-alirong kaniya ang tanang mga biyuda nga nanghilak ug nagpakita kaniya sa mga kamisola ug mga bisti nga binuhat ni Dorcas samtang uban pa siya kanila.
ang mga babaye kinahanglang maghilom diha sa mga iglesia kay wala itugot kanila ang pagsulti, hinuon kinahanglang magpaubos sila sumala sa giingon sa balaod.
Hinuon, alang sa matag usa ka lalaki diha kaninyo, kinahanglang mahigugma gayod sa iyang asawa sama sa iyang kaugalingon ug ang asawa kinahanglang magtahod sa iyang bana.
namatud-an nga maayo ug binuhatan, kon nagmatuto ug mga anak, nagpakita sa pagkamaabiabihon, nanghugas sa mga tiil sa mga balaan, nagtabang sa mga nagkalisodlisod, ug nagmakugihon sa pagbuhat ug maayo sa tanang paagi.
Ang tanan nga nailalom sa yugo sa pagkaulipon, kinahanglan nga mag-isip sa ilang mga agalon nga takos sa tanang pagtahod, aron ang ngalan sa Dios ug ang pagtulun-an dili mapasipalahan.