Sa dihang 99 na ang panuigon ni Abram, ang Ginoo, nagpakita kaniya ug miingon, “Ako mao ang Dios nga Labing Gamhanan, pagkinabuhi nga dili masaway sa akong atubangan.
Ug ang Dios nga Labing Gamhanan maghatag ug kaluoy kaninyo sa atubangan niadtong tawhana, aron iyang buhian kaninyo ang usa ninyo ka igsoon ug si Benjamin. Kon ako mawad-an sa akong mga anak, ako magbangutan gayod.”
Ako nagtuaw hangtod sa pagkabuntag; sama sa usa ka liyon, siya nagdugmok sa tanan nakong mga bukog; gikan sa adlaw hangtod sa gabii ikaw maoy magtapos kanako.
Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini.