“Unsa man alang kanako ang gidaghanon sa inyong mga halad? nag-ingon ang Ginoo; nakabaton na ako ug igo nga mga halad nga sinunog nga mga laking karnero, ug tambok nga mga mananap nga pinakaon; dili ako mahimuot sa dugo sa mga torong baka, o sa mga nating karnero o sa mga laking kanding.
Siya gidaogdaog ug siya gisakit, bisan pa niana wala niya bukha ang iyang baba; sama sa usa ka nating karnero nga gidala ngadto sa ihawan, ug sama sa usa ka karnero nga naamang sa atubangan sa iyang mga tigtupi, busa wala niya bukha ang iyang baba.
Kay sa adlaw nga gipagawas nako sila gikan sa yuta sa Ehipto, wala ako magsulti sa inyong mga katigulangan o magsugo kanila mahitungod sa mga halad nga sunogon o sa mga halad nga inihaw.
Bisan pa ug kamo magtanyag kanako sa inyong mga halad nga sunogon, ug mga halad nga pagkaon, dili nako dawaton kini, ug ang halad sa pakigdait gikan sa inyong mga pinatambok nga mananap dili nako tan-awon.
Sa pagkasunod nga adlaw iyang nakita si Jesus nga nagpaingon kaniya ug siya miingon, “Tan-awa, ang Nating Karnero sa Dios, ang nagkuha sa sala sa kalibotan!