Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, akong magtatabang
kay dili pinaagi sa ilang kaugalingong espada nga nabuntog nila ang yuta, o ang ilang kaugalingong bukton naghatag kanila ug kadaogan; kondili pinaagi sa imong tuong kamot ug sa imong bukton, ug sa kahayag sa imong nawong, tungod kay nahimuot ikaw kanila.
Ug kini mahimong pakigdait, sa diha nga ang Asirianhon moabot sa atong yuta ug motunob sa atong yuta, aron kita magpatindog batok kaniya ug pito ka tigbantay sa karnero, ug walo ka pangulo sa mga tawo;
Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Walo ka adlaw human niini, ang iyang mga tinun-an didto na usab sa sulod sa balay ug si Tomas uban kanila. Ang mga pultahan tinakpan apan si Jesus mitungha ug mitindog sa ilang taliwala ug miingon, “Ang kalinaw mag-uban kaninyo.”
Kini mao ang pulong nga iyang gipadala ngadto sa katawhan sa Israel, sa iyang pagwali sa Maayong Balita sa kalinaw pinaagi kang Jesu-Cristo nga mao ang Ginoo sa tanan.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.