Ug sa dihang giyahat niya ang iyang mga mata nakita niya si Benjamin nga iyang igsoon nga anak sa iyang inahan ug miingon, “Mao ba kini ang inyong igsoon nga kamanghoran nga inyong gisugilon kanako? Ang Dios maluoy kanimo, akong anak.”
Ug siya miingon, “Akong paagion ang tanan nakong kaayo diha sa imong atubangan ug ipadayag nako diha sa imong atubangan ang akong ngalan, ‘Yahweh,’ ug ako magmapuangoron niadtong buot nakong hatagan ug puangod ug magpakita ako ug kaluoy niadtong buot nakong kaluy-an.”
Busa karon, O Dios namo, pamati sa pag-ampo sa imong alagad ug sa iyang mga pangaliyupo, ug tungod ug alang kanimo, O Ginoo, padan-aga ang imong nawong nganha sa imong balaang dapit nga biniyaan.
Ug karon pagpakiluoy sa Dios aron siya magmaluluy-on kanato. Pinaagi nianang gasa gikan sa inyong kamot, magpakita ba siya ug kaluoy kang bisan kinsa kaninyo? nag-ingon ang Ginoo sa mga panon.
Nganha kaninyong tanan nga anaa sa Roma nga gihigugma sa Dios, gitawag aron mabalaan. Ang grasya maanaa kaninyo ug ang kalinaw nga gikan sa Dios nga atong Amahan ug sa Ginoong Jesu-Cristo.