Unya ang pari sa Midian adunay pito ka anak nga babaye ug miadto sila sa pagkalos ug tubig ug gipuno nila ang mga pasungan nga imnanan sa mga karnero sa ilang amahan.
Busa ang Ginoo nag-ingon, ang Ginoo sa mga panon, ang Gamhanan sa Israel, “Ah, ipahungaw nako ang akong kasuko ngadto sa akong mga kaaway, ug manimalos ako sa akong mga kabatok.
Ang Ginoo abubhoan nga Dios ug manimalos, ang Ginoo manimalos ug puno sa kapungot; ang Ginoo manimalos sa iyang mga kaaway ug nagtipig ug kaligutgot alang sa iyang mga kaaway.
“Si Aaron itipon na sa iyang katawhan, kay dili siya makasulod sa yuta nga akong gihatag sa katawhan sa Israel, tungod kay nagmasupilon kamo sa akong pulong didto sa katubigan sa Meriba.
Unya dihay usa sa katawhan sa Israel miabot ug nagdala sa usa ka babaye nga Midianhon ngadto sa iyang panimalay, diha sa panan-aw ni Moises ug diha sa panan-aw sa tibuok nga katilingban sa katawhan sa Israel, samtang sila nanghilak pa didto sa pultahan sa tolda nga tagboanan.
Ug si Moises miingon sa katawhan, “Sangkapi ninyo ug mga hinagiban ang pipila kaninyo alang sa gubat aron mangadto sila batok sa Midian sa pagpahamtang sa panimalos sa Ginoo ngadto sa Midian.
Kay si David, human siya makaalagad sa katuyoan sa Dios diha sa iyang kaugalingong kaliwatan, namatay ug gilubong uban sa iyang mga katigulangan ug nakasinati ug pagkadunot.
Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.”
kay siya alagad sa Dios alang sa imong kaayohan. Apan kon daotan ang imong buhat, angay ikaw nga mahadlok, kay dili kawang ang iyang pagdala ug espada. Siya mao ang alagad sa Dios aron pagpahamtang sa iyang kapungot kanila nga nagbuhat ug daotan.
Akoa ang panimalos, ug ang bayad, alang sa panahon nga ang ilang tiil madalin-as; kay ang adlaw sa ilang katalagman nagkaduol na ug ang ilang kalaglagan moabot sa kalit lamang.
nga walay bisan kinsa nga maglapas ug mamintaha sa iyang igsoon sa bisan unsang butang. Kay ang Ginoo mao ang tigpanimalos mahitungod niining tanan sumala sa among hugot nga gipasidaan ug gipamatud-an kaninyo.
Paglipay kamo tungod kaniya, O kalangitan, O mga balaan ug mga apostoles ug mga propeta, kay alang kaninyo gipakanaog na sa Dios ang hukom batok kaniya!”
kay ang iyang mga hukom matuod ug matarong, iyang gihukman ang bantogang daotan nga babaye nga nakapahugaw sa kalibotan pinaagi sa iyang pagkamakihilawason, ug diha kaniya gipanimaslan sa Dios ang dugo sa iyang mga sulugoon.”
Ug sila nagsinggit sa kusog nga tingog nga nag-ingon, “O Ginoo, balaan ug matuod, hangtod kanus-a ba nga ikaw dili magsilot ug manimalos sa mga nagpuyo sa yuta tungod sa among dugo?”
Ug sa pagkakita sa katawhan kaniya, sila nagdayeg sa ilang dios kay sila miingon, “Ang atong dios nagtugyan sa atong kaaway nganhi sa atong kamot, ang naggun-ob sa atong nasod, nga nakapatay ug daghan kanato.”
Ang tanan niadtong maong kaliwatan gitipon usab ngadto sa ilang mga katigulangan. Ug dihay mitungha nga laing kaliwatan sunod kanila nga wala makaila sa Ginoo o sa buhat nga iyang gihimo alang sa Israel.