Ang Dios dili tawo nga siya mamakak, o anak sa tawo nga siya maghinulsol. Nagsulti ba siya ug dili niya kini buhaton? O nagsulti ba siya ug dili niya kini tumanon?
Puyo dinhi niining yutaa, ug ako mag-uban kanimo ug ikaw akong panalanginan, kay kanimo ug sa imong kaliwatan, ihatag nako kining tanang mga yuta ug tumanon nako ang gipanumpa nako kang Abraham nga imong amahan.
Tan-awa, ako mag-uban kanimo ug magbantay kanimo bisan asa ikaw moadto ug ikaw pabalikon nako niining yutaa kay ako dili mobiya kanimo hangtod nga matuman nako ang akong gisulti kanimo.”
Ang sakop sa panimalay ni Jeroboam nga mamatay diha sa siyudad kaonon sa mga iro, ug ang mamatay sa kaumahan kaonon sa mga langgam sa kalangitan, kay ang Ginoo nagsulti niini.” ’
Kini mao ang saad sa Ginoo nga iyang gihatag kang Jehu, “Ang imong mga kaliwat maglingkod sa trono sa Israel hangtod sa ikaupat nga kaliwatan.” Ug busa nahitabo kini.
Unya ang pangulo nga maoy sinaligan sa hari miingon sa tawo sa Dios, “Kon ang Ginoo maghimo ug mga tamboanan sa langit, mahitabo kaha kining butanga?” Apan siya miingon, “Ikaw makakita niana sa imong mga mata, apan dili ikaw makakaon niana.”
Ug kini usa ka gamay nga butang sa imong mga mata, O Dios, apan ikaw misulti usab mahitungod sa balay sa imong alagad sa usa ka dugayng panahon nga moabot, ug giisip nimo ako ingon nga tawong halangdon, O Ginoong Dios!
Ang Ginoo nanumpa kang David ug usa ka kasaligan nga panumpa nga gikan niini dili na siya mobulag: “Usa sa mga anak sa imong lawas ipahimutang nako sa imong trono.
ug ang salin sa gidaghanon sa mga tigpana sa mga kusgan nga lalaki sa mga anak ni Kedar mahimong diyotay kay ang Ginoo, ang Dios sa Israel, maoy nagsulti niini.”
Apan siya maalamon ug magdala ug katalagman, dili siya mobakwi sa iyang mga pulong, kondili motindog hinuon batok sa balay sa mga tigbuhat ug daotan, ug batok sa mga nagtabang niadtong naghimo ug kasal-anan.
nagtawag sa usa ka langgam nga manunukob gikan sa silangan, sa tawo nga motuman sa akong katuyoan gikan sa usa ka layo nga yuta. Ako nagsulti ug ako magtuman niini; ako nagtinguha, ug ako magbuhat niini.
mao usab ang akong pulong nga mogula gikan sa akong baba; kini dili mobalik kanako nga kawang, apan kini magtuman sa akong katuyoan, ug magpauswag sa butang nga tungod niini kini akong gipadala.
Tungod niini ang yuta magsubo, ug ang kalangitan sa ibabaw mahimong itom; kay ako misulti niini, ako nagtinguha niini; wala ako magbasol, o motalikod gikan niini.”
Dili nako ipahamtang ang akong bangis nga kapungot, dili nako gun-obon pag-usab ang Ephraim, kay ako Dios man, ug dili tawo, ang Balaan nga anaa sa inyong taliwala ug ako dili moanha aron sa paglaglag.
Ikaw magpakita ug pagkamatinud-anon ngadto kang Jacob ug gugmang walay paglubad ngadto kang Abraham, sumala sa imong gipanumpa sa among katigulangan gikan pa sa karaang mga adlaw.
Kay sa gihapon ang panan-awon nagpaabot sa panahon niini; kini nagdali paingon sa kataposan, dili kini mamakak. Kon daw dugay kini, paabota kini; moabot gayod kini, dili kini maglangay.
Ako, ang Ginoo, ang nagsulti, mao gayod kini ang akong buhaton niining tibuok katilingban nga daotan nga nagtingob sa pagbatok kanako; dinhi sa kamingawan mangatapos sila, ug anhi sila mangamatay.”
aron nga pinaagi sa duha ka butang nga dili mausab, nga dili gayod mahitabo nga ang Dios mamakak, kita nga mikagiw aron makatago, makabaton unta sa dakong kadasig sa paghupot nianang paglaom nga gibutang sa atong atubangan.
apan kini siya gisultihan uban ang panumpa nga nag-ingon, “Ang Ginoo nanumpa ug dili niya usbon ang iyang hunahuna, ‘Ikaw pari hangtod sa kahangtoran.’ ”
Ang tanang maayong paghatag ug ang tanang hingpit nga gasa gikan sa kahitas-an, gikan sa Amahan sa mga kahayag, kinsa walay pagkausab o anino sa pagkabalhin.