Ug sa dihang nagkaduol siya sa kampo ug nakita niya ang nating baka ug ang mga pagsayaw, misilaob ang kasuko ni Moises, ug gisalibay niya ang mga papan gikan sa iyang mga kamot ug nadugmok kini sa tiilan sa bukid.
Ug si Moises miingon kang Korah, “Kinahanglan nga ikaw ug ang tanan nimong kaubanan moduol sa atubangan sa Ginoo, ikaw, ug silang tanan ug si Aaron, ugma.
Apan sultihan ko kamo nga si bisan kinsa nga masuko batok sa iyang igsoon, mahiagom sa hukom, ug si bisan kinsa nga moingon, ‘Kuwanggol ka!’ manubag ngadto sa Sanhedrin, ug si bisan kinsa nga moingon, ‘Buang ka!’ mahiagom sa kalayo sa imperno.
Sa gilibot niya ug sud-ong sila uban ang kasuko, nasubo tungod sa kagahi nila ug kasingkasing, miingon siya sa tawo, “Ituy-od ang imong kamot.” Gituy-od niya kini ug ang iyang kamot naulian.
Apan wala ako magpahimulos sa bisan usa niining maong mga butang, ug wala ako magsulat niini aron maangkon kini. Kay maayo pa alang kanako nga mamatay kay sa kuhaan ako sa unsay akong ikapasigarbo.
Kay kini mao ang among pasigarbo: ang gipamatuod sa among tanlag mao nga diha sa kayano ug sa diosnong kamatinud-anon, dili diha sa kaalam nga unodnon kondili diha sa grasya sa Dios, nagkinabuhi kami dinhi sa kalibotan ug labaw pa gayod nganha kaninyo.