Ug sila mibangon sayo sa pagkabuntag ug mitungas sila sa kinatumyan sa kabukiran nga nag-ingon, “Ania kita karon dinhi ug motungas ngadto sa dapit nga gisaad sa Ginoo kay nakasala kita.”
Daotan kini diha sa tanan nga nabuhat ilalom sa adlaw, nga usa ka sangpotanan moabot sa tanan; ang mga kasingkasing usab sa mga anak sa mga tawo puno sa kadaotan, ug ang kabuang anaa sa ilang kasingkasing samtang buhi pa sila, ug human niini mangadto sila sa mga patay.
Apan ang tawo nga nagbuhat sa bisan unsang kasaypanan nga tinuyo, bisan siya lumad o usa ka langyaw, nagpasipala sa Ginoo ug ang maong tawo ipahimulag gikan sa iyang katawhan.
Ug si Balaam miingon sa anghel sa Ginoo, “Nakasala ako, kay ako wala mahibalo nga ikaw nagtindog sa dalan aron sa pagsanta kanako. Busa karon, kon kini daotan sa imong panan-aw, mobalik ako.”
Sa diha nga ang tagbalay nakatindog na ug nakatak-op na sa pultahan, kamo magsugod sa pagtindog sa gawas ug sa pagtuktok sa pultahan nga mag-ingon, ‘Ginoo, ablihi kami.’ Motubag siya kaninyo, “Wala ako mahibalo kon taga diin kamo.”
“Unya kamo mitubag kanako, ‘Nakasala kami batok sa Ginoo, motungas kami ug makig-away sumala sa gisugo kanamo sa Ginoo nga among Dios.’ Ug ang tagsatagsa kaninyo nagtakin sa iyang hinagiban sa gubat ug naghunahuna nga sayon ang pagtungas sa kabungtoran.