Apan ang akong alagad nga si Caleb, kay siya adunay lahi nga espiritu ug sa hingpit nagsunod kanako, pasudlon nako ngadto sa yuta diin siya misulod, ug ang iyang kaliwatan manag-iya niini.
O Ginoo, ang Dios ni Abraham, ni Isaac ug ni Israel, among katigulangan, bantayi hangtod sa kahangtoran kining mga katuyoan ug mga hunahuna sa kasingkasing sa imong katawhan, ug tultuli ang ilang kasingkasing nganha kanimo.
Unya ang katawhan nangalipay tungod kay nanghatag man sila nga kinabubut-on uban sa tibuok nga kasingkasing, nanghatag sila sa kinabubut-on ngadto sa Ginoo. Si David nga hari nalipay usab pag-ayo.
Apan gipahilom ni Caleb ang katawhan sa atubangan ni Moises ug siya miingon, “Manungas dayon kita ug panag-iyahon nato kini kay kita makahimo gayod sa pagbuntog niini.”
Kay ang Ginoo miingon mahitungod kanila, “Mangamatay sila diha sa kamingawan.” Ug walay bisan usa ka tawo nga nahibilin kanila gawas kang Caleb, nga anak ni Jefone ug kang Josue nga anak ni Nun.
Sa dihang miabot siya ug nakita ang grasya sa Dios, siya nalipay ug iyang gidasig ang tanan sa pagpabilin diha sa Ginoo uban sa kinasingkasing nga katuyoan
Ayaw nianang paagi nga linigoy sama niadtong mga magpahimuot sa mga tawo lamang, kondili ingon nga mga ulipon ni Cristo nga sa kinasingkasing magtuman sa kabubut-on sa Dios.
gawas kang Caleb nga anak ni Jefone. Siya makakita niini ug ngadto kaniya ug sa iyang mga anak ihatag nako ang yuta nga iyang nataakan kay siya hingpit nga misunod sa Ginoo!’