Apan si Moises miingon sa Ginoo, “Unya makadungog niini ang mga Ehiptohanon, kay gikuha man nimo kining maong katawhan gikan kanila pinaagi sa imong kusog,
Busa siya miingon nga laglagon niya sila— kon si Moises nga iyang pinili wala pa motindog sa atubangan niya aron sa pagpugong sa iyang kapungot, aron dili sila malaglag.
Unya miingon ang Ginoo kanako, “Bisan pa ug si Moises ug si Samuel mitindog sa akong atubangan, ang akong kasingkasing dili gayod molingi niini nga katawhan. Papahawaa sila gikan sa akong panan-aw ug palakta sila!
Apan ako nagbuhat tungod ug alang sa akong ngalan, aron kini dili pasipalahan sa atubangan sa mga nasod, nga diha sa ilang panan-aw gipagula nako sila.
Apan ako nagbuhat tungod ug alang sa akong ngalan, aron kini dili pasipalahan sa atubangan sa mga nasod, diin sila nagpuyo, nga diha sa ilang panan-aw gipaila nako kanila ang akong kaugalingon pinaagi sa pagdala kanila gawas sa yuta sa Ehipto.
kon wala pa lamang ako mahadlok sa kaligutgot sa kaaway, kay tingali unya ug ang ilang mga kabatok maghukom sa sayop, tingali ug moingon sila, ‘Ang atong kamot madaogon, ang Ginoo wala magbuhat niining tanan.” ’
Kay ang Ginoo dili motalikod sa iyang katawhan tungod sa iyang dakong ngalan kay nakapahimuot sa Ginoo ang paghimo kaninyo nga usa ka katawhan alang sa iyang kaugalingon.