Unya ang Ginoo miingon kang Abram, “Lakaw gikan sa imong yuta ug gikan sa imong kadugo ug sa balay sa imong amahan ngadto sa yuta nga akong ipakita kanimo.
“Unsay inyong hunahuna niini? Usa ka tawo may duha ka anak nga lalaki ug miadto siya sa usa ug miingon kaniya, ‘Anak, lakaw ug pagbuhat didto sa parasan karon.’
“Kon adunay tawo nga moari kanako ug dili siya magdumot sa iyang kaugalingong amahan ug inahan ug asawa ug mga anak ug mga igsoong lalaki ug mga igsoong babaye, oo, ug bisan sa iyang kaugalingong kinabuhi, dili siya mahimong akong tinun-an.
Busa sukad karon dili na namo ilhon ang tawo sumala sa unod bisan pa kon kaniadto giila namo si Cristo sumala sa unod, karon wala na kami mag-ila kaniya sa ingon.
Diha sa pagtuo kini silang tanan nangamatay nga wala makadawat sa mga gisaad kanila, apan gikan sa layo sila makakita niini ug nahinangop ug miila nga sila mga dumuduong ug mga langyaw lamang dinhi sa yuta.
Tungod sa pagtuo si Abraham mituman sa diha nga gitawag siya sa pag-adto sa usa ka dapit nga iyang madawat ingon nga panulundon, ug siya miadto nga wala mahibalo kon asa siya paingon.
Ang mga kaliwat sa Kenihanon nga ugangan ni Moises mitungas gikan sa siyudad sa mga palmera uban sa mga kaliwat ni Juda ngadto sa kamingawan sa Juda nga atua sa Negeb sa Arad. Ug sila nangadto ug mipuyo uban sa katawhan.