Biblia Todo Logo
Cross References

- Mga paanunsiyo -



Miqueas 7:18

Ang Biblia 2011

Kinsa ba ang Dios nga sama kanimo, nga nagpasaylo sa kasal-anan ug mopalabay lamang sa mga kalapasan sa salin sa iyang panulundon? Siya wala maghupot sa iyang kasuko hangtod sa kahangtoran, kay siya malipay diha sa gugmang walay paglubad.

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

80 Cross References  

Kon maayo ang imong gibuhat, dili ba dawaton man kini? Ug kon ikaw wala magbuhat sa maayo, ang sala naghupo diha sa ganghaan ug ang tuyo niini mao ikaw, apan ikaw kinahanglan nga mobuntog niini.”

Siya miingon, “O Ginoo, ang Dios sa Israel, walay Dios nga sama kanimo, sa langit sa itaas o sa ilalom sa yuta, nga nagtuman sa kasabotan ug nagpakita ug gugmang walay paglubad sa imong mga sulugoon nga naglakaw sa imong atubangan sa tibuok nilang kasingkasing,

Kay kon kamo mobalik ngadto sa Ginoo, ang inyong kaigsoonan ug ang inyong mga anak kaluy-an sa nagbihag kanila ug mobalik niining yutaa. Kay ang Ginoo nga inyong Dios puno sa grasya ug maluluy-on ug dili molingiw sa iyang nawong gikan kaninyo, kon kamo mobalik ngadto kaniya.”

Ug pamatia ang mga pangamuyo sa imong alagad ug sa imong katawhan nga Israel, sa diha nga sila mag-ampo paatubang niining dapita. Oo, pamati gikan sa langit nga imong puluy-anan ug sa diha nga ikaw makadungog, magpasaylo ka.

Nagdumili sila sa pagsugot, ug wala maghunahuna sa mga katingalahan nga imong gihimo taliwala kanila, apan gipatikig nila ang ilang liog ug nagtudlo ug usa ka pangulo aron sa pagbalik ngadto sa ilang pagkaulipon sa Ehipto. Apan ikaw usa ka Dios nga andam sa pagpasaylo, mapuangoron ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad ug wala mobiya kanila.

Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya.

Apan adunay pagpasaylo diha kanimo, aron ikaw takos nga kahadlokan.

Ang tanan nakong kabukogan mag-ingon, “O Ginoo, kinsa ba ang sama kanimo, ikaw nga nagluwas sa mga huyang gikan kaniya nga kusgan ra kaayo alang kaniya, ang kabos ug ang huyang gikan niadtong nagtulis kaniya?”

Sa dihang ang among kasal-anan mopatigbabaw kanamo, ikaw magpasaylo niini.

Bulahan ang tawo nga imong gipili ug paduolon kanimo aron magpuyo diha sa imong hawanan! Mangabusog kami sa kaayohan sa imong balay, ang imong balaan nga Templo!

ug ang imong pagkamatarong, O Dios, miabot sa kahitas-an. Ikaw nga nagbuhat sa mga dagkong butang, O Dios, kinsa ba ang sama kanimo?

Apan ikaw, O Ginoo, Dios nga maluluy-on ug puno sa grasya, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad ug sa pagkamatinumanon.

Kay ikaw, O Ginoo, maayo, ug mapasayloon, ug madagayaon sa gugmang walay paglubad alang sa tanan nga nagsangpit kanimo.

Kay kinsa man diha sa kalangitan ang ikatandi sa Ginoo? Kinsa sa mga langitnong binuhat ang sama sa Ginoo,

O Ginoong Dios sa mga panon, kinsa ba ang gamhanan nga sama kanimo, O Ginoo, uban sa imong pagkamatinumanon nga naglibot kanimo?

“Kinsa man ang sama kanimo, O Ginoo, taliwala sa mga dios? Kinsa man ang sama kanimo, halangdon diha sa pagkabalaan, kahadlokan diha sa mga mahimayaong buhat, nagbuhat sa mga katingalahan?

Siya miingon, “Kon karon nakakaplag ako ug kahimuot diha sa imong panan-aw, O Ginoo, paubana ang Ginoo kanamo bisan ug kini nga katawhan tikig ug liog ug pasayloa ang among pagkadaotan ug ang among sala, ug dawata kami ingon nga imong panulundon.”

“Dali ngari, maghusay kita, nag-ingon ang Ginoo; bisan ug ang inyong mga sala pula kaayo, himoon kining puti kaayo, bisan pa ug kini lutong pula, kini mahimong sama sa puting balhibo sa karnero.

Ug walay lumulupyo nga mag-ingon, “Ako masakiton”; ang katawhan nga nagpuyo didto pasayloon sa ilang kasal-anan.

Sa pagkatinuod kana tungod sa akong kaayohan nga ako adunay dakong kapaitan; apan ikaw nagpugong sa akong kalag gikan sa gahong sa pagkalaglag, kay gisalibay nimo sa imong likod ang tanan nakong kasal-anan.

Kang kinsa man diay ninyo ipakasama ang Dios, o unsang dagwaya ang inyong itandi kaniya?

Kang kinsa man diay ako ninyo itandi, o kinsa may sama kanako? nag-ingon ang Balaan.

“Ako, ako mao siya nga nagpala sa imong kalapasan tungod ug alang kanako, ug dili na nako hinumdoman ang imong mga sala.

Gipalayo nako ang imong kalapasan sama sa usa ka baga nga panganod, ug ang imong mga sala sama sa usa ka gabon; balik kanako, kay gilukat ko na ikaw.

pabiyaa sa daotan sa iyang dalan, ug ang tawo nga dili matarong sa iyang mga hunahuna; ug pabalika siya sa Ginoo, aron siya maluoy kaniya, ug sa atong Dios, kay siya mopasaylo sa madagayaon gayod.

Ikaw naluya tungod sa gilay-on sa dalan, apan ikaw wala mag-ingon, “Kini walay paglaom”; ikaw nakakaplag ug bag-ong kinabuhi alang sa imong kusog, tungod niini ikaw wala maluya.

Kay ako dili makigbatok hangtod sa kahangtoran, o kanunay nga masuko; kay gikan man kanako ang espiritu, ug ako ang naghimo sa gininhawa sa kinabuhi.

Kay ingon nga ang usa ka batan-ong lalaki mangasawa ug usa ka ulay, ang imo usab nga mga anak nga lalaki mangasawa kanimo ug ingon nga ang pamanhonon maglipay diha sa iyang pangasaw-onon, ang imong Dios usab maglipay diha kanimo.

Ayaw pagkasuko sa hilabihan gayod, O Ginoo, ug ayaw hinumdomi ang kasal-anan hangtod sa kahangtoran. Tan-awa, hunahunaa, kaming tanan imong katawhan.

Ako magmaya diha sa Jerusalem, ug maglipay diha sa akong katawhan; ug diha niini wala nay madunggan nga tingog sa paghilak ug hilak sa kaguol.

Lakaw, ug isangyaw kining mga pulonga ngadto sa amihanan, ug ingna, ‘Balik, maluibon nga Israel, nag-ingon ang Ginoo. Dili ako motan-aw kanimo nga masuk-anon kay ako maluluy-on man, nag-ingon ang Ginoo; dili ako masuko hangtod sa kahangtoran.

masuko ba siya hangtod sa kahangtoran? Mapungot ba siya hangtod sa kataposan?’ Tan-awa, ikaw misulti, apan imong nabuhat ang tanang daotan nga imong mahimo.”

Si Ephraim ba ang akong minahal nga anak? Siya ba ang akong pinanggang anak? Kay sa makadaghan nga ako magsulti batok kaniya, ako nahinumdom pa gihapon kaniya. Busa ang akong kasingkasing nangandoy kaniya; kaluy-an gayod nako siya, nag-ingon ang Ginoo.

Ang matag tawo dili na gayod magtudlo sa iyang isigkatawo ug ang matag tawo sa iyang igsoon, nga mag-ingon, ‘Ilha ang Ginoo,’ kay silang tanan makaila kanako, gikan sa labing gamay kanila ngadto sa labing dako, nag-ingon ang Ginoo; kay pasayloon nako ang ilang kasal-anan, ug dili na gayod nako hinumdoman ang ilang sala.”

Maglipay ako diha sa pagbuhat ug kaayohan kanila ug itanom nako sila niining yutaa diha sa pagkamatinumanon uban ang tibuok nakong kasingkasing ug ang tibuok nakong kalag.

Hinloan nako sila gikan sa tanan nilang pagkasad-an batok kanako, ug pasayloon nako ang tanang pagkasad-an nila ug pagsupil batok kanako.

si Ebedmelek migula sa balay sa hari ug miingon sa hari,

Nianang mga adlawa ug nianang panahona, nag-ingon ang Ginoo, ang kasal-anan pangitaon diha sa Israel ug walay makita, ug ang sala diha sa Juda ug walay makita; kay pasayloon nako kadtong akong gibilin ingon nga salin.

Apan siya nga nagpasigarbo, papasigarboha niini, nga siya nakasabot ug nakaila kanako, nga ako mao ang Ginoo nga nagbuhat sa gugmang walay paglubad, sa hustisya ug sa pagkamatarong dinhi sa yuta, kay niining mga butanga ako mahimuot, nag-ingon ang Ginoo.”

May kalipay ba ako sa kamatayon sa tawong daotan, nag-ingon ang Ginoong Dios, ug dili ba hinuon nga siya mobalik gikan sa iyang dalan, ug mabuhi?

Ingna sila, ‘Ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoong Dios, ako walay kalipay sa kamatayon sa tawong daotan, apan nga unta motalikod ang daotan gikan sa iyang pamaagi ug mabuhi. Biya kamo, biya gikan sa inyong daotan nga mga pamaagi kay ngano man nga magpakamatay kamo, O balay sa Israel?’

Walay usa sa iyang mga sala nga iyang nahimo ang hinumdoman pa batok kaniya. Gibuhat niya ang uyon sa balaod ug ang matarong, siya mabuhi gayod.

Sa Ginoo nga among Dios, iya ang mga kaluoy ug ang pagpasaylo tungod kay kami misukol man kaniya,

Dad-a ang inyong mga pulong, ug balik ngadto sa Ginoo; ingna siya, “Kuhaa ang tanang kasal-anan; dawata ang maayo ug among ihatag ang bunga sa among mga ngabil.

Ako mahimo nga daw yamog alang sa Israel; siya mobulak sama sa lirio, mopatidlom siya sa iyang gamot sama sa mga kahoy sa Lebanon.

Ug mahitabo nga si bisan kinsa nga magtawag sa ngalan sa Ginoo maluwas, kay didto sa Bukid sa Zion ug sa Jerusalem atua didto ang nakaikyas sumala sa giingon sa Ginoo, ug taliwala sa mga salin mao kadtong tawgon sa Ginoo.

Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Tungod sa tulo ka kalapasan sa Edom, ug tungod sa upat, dili nako bakwion ang silot; tungod kay iyang gigukod uban sa espada ang iyang igsoon ug gisalikway ang tanang kaluoy, ug ang iyang kasilag walay hunong, ug siya nagbaton sa iyang kaligutgot hangtod sa kahangtoran.

Ug ang Ginoo miingon kanako, “Amos, unsay imong nakita?” Ug ako miingon, “Usa ka tunton.” Unya miingon ang Ginoo, “Tan-awa, nagpahimutang ako ug usa ka tunton sa taliwala sa akong katawhan nga Israel; dili na gayod ako moagi pa diha kanila;

Ug siya miingon, “Amos, unsay imong nakita?” Ako miingon, “Usa ka bukag sa bunga sa ting-init.” Unya ang Ginoo miingon kanako, “Ang kataposan miabot na sa akong katawhan nga Israel; dili na gayod ako moagi pa diha kanila.

Ug siya nag-ampo sa Ginoo ug miingon, “O Ginoo, dili ba kini mao ang akong giingon sa didto pa ako sa akong yuta? Mao gani nga nagdali ako sa pag-ikyas ngadto sa Tarsis kay ako nasayod nga ikaw Dios nga puno sa grasya ug maluluy-on, hinay nga masuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad ug masubo mahitungod sa daotan.

Tigomon gayod nako kamong tanan, O Jacob, tigomon nako ang mga salin sa Israel; tigomon nako sila sama sa mga karnero sa toril, sama sa panon sa karnero diha sa ilang sibsibanan, usa ka banha nga panon sa katawhan.

ug ang bakol himoon nako nga salin; ug kadtong gihinginlan, usa ka gamhanang nasod; ug ang Ginoo maghari kanila didto sa Bukid sa Zion gikan niining panahona hangtod sa kahangtoran.

Busa pasagdan niya sila hangtod sa panahon nga kadtong nagbati manganak; unya ang uban sa iyang kaigsoonan mobalik ngadto sa katawhan sa Israel.

Bantayi ang imong katawhan pinaagi sa imong sungkod, ang panon sa imong panulundon, nga nagpuyo nga nag-inusara diha sa kalasangan taliwala sa tanaman; pasibsiba sila didto sa Basan ug sa Gilead sama sa kanhing mga adlaw.

Ang Ginoo, ang imong Dios, anaa sa imong taliwala, usa ka manggugubat nga maghatag ug kadaogan; siya magmaya tungod kanimo uban ang kalipay, siya magbag-o kanimo diha sa iyang gugma; siya magmalipayon tungod kanimo uban ang pag-awit,

Siya wala makakita ug kadaotan diha kang Jacob; o makakaplag ug kasamok diha sa Israel. Ang Ginoo nga ilang Dios nag-uban kanila, ug ang singgit sa usa ka hari anaa sa taliwala kanila.

Angay gayod ang pagsadya ug paglipay kay kining imong igsoon namatay apan karon nabuhi pag-usab. Siya nawala apan karon nakit-an.’ ”

ug nga sa iyang ngalan, ang paghinulsol ug pagpasaylo sa mga sala kinahanglang iwali ngadto sa tanang kanasoran, sugod sa Jerusalem.

Apan unsa may gitubag sa Dios kaniya? “Alang sa akong kaugalingon may gibilin ako nga pito ka libo ka tawo nga wala mopiko sa ilang mga tuhod ngadto kang Baal.”

“Walay usa nga sama sa Dios, O Jesurun, nga nagsakay latas sa kalangitan aron sa pagtabang kanimo, ug sa iyang pagkahalangdon latas sa kapanganoran.

Kay ang hukom walay kaluoy alang sa tawo nga wala magpakita ug kaluoy, apan ang kaluoy modaog batok sa hukom.

Busa gisalikway nila ang laing mga dios gikan sa ilang taliwala ug mialagad sa Ginoo. Ug siya nasubo tungod sa kaalaotan sa Israel.




Sunda kami:

Mga paanunsiyo


Mga paanunsiyo