Karon nganong nagtuaw man ikaw sa kusog nga tingog? Wala bay hari diha kanimo? Nahanaw ba ang imong tigtambag, nga ang kaguol naghakop man kanimo sama sa usa ka babaye nga nagbati?
ug sila mangalisang. Hakpon sila sa mga kasakit ug mga kasub-anan, mobati sila ug kasakit sama sa usa ka babaye nga manganak. Mahingangha sila sa usa ug usa; magdilaab ang ilang mga nawong.
Busa ang akong hawak napuno sa kaguol; ang mga kasakit mihakop kanako, sama sa kasakit sa usa ka babaye nga nagbati; ako nasubo pag-ayo nga tungod niana dili na ako makadungog, ako nalisang nga tungod niana dili na ako makakita.
O lumulupyo sa Lebanon, nga nagsalag diha sa mga cedro, pagkamakakaluoy nimo sa dihang modangat kanimo ang mga kasakit, ang kasakit nga sama sa usa ka babaye nga nagbati!”
“Busa ayaw kahadlok, O Jacob nga akong alagad, nag-ingon ang Ginoo, ayaw kalisang, O Israel; kay tan-awa, luwason nako ikaw gikan sa layo, ug ang imong kaliwatan gikan sa yuta sa ilang pagkabihag. Si Jacob mobalik ug makabaton ug kalinaw ug kahusay, ug walay maghadlok kaniya.
Kay ako nakadungog ug pagtuaw sama sa usa ka babaye nga nagbati, ang kasakit sama sa nagpahimugso sa iyang kamagulangan nga anak, ang pagtuaw sa anak nga babaye sa Zion, naglisod sa pagginhawa, nagtuy-od sa iyang mga kamot, “Alaot ako! Nagkaluya ako atubangan sa mga mamumuno.”
ang mga siyudad makuha, ug ang mga salipdanan mailog. Ang kasingkasing sa mga manggugubat sa Moab nianang adlawa mahisama sa kasingkasing sa usa ka babaye nga nagbati.
“Ang hari sa Babilonia nakadungog sa balita mahitungod kanila, ug ang iyang mga kamot nangaluya; ang kaguol miabot kaniya, ang kasakit sama sa usa ka babaye nga nagbati.
Pamatia ang pagtuaw sa anak nga babaye sa akong katawhan gikan sa tibuok nga yuta: “Wala ba ang Ginoo diha sa Zion? Wala ba ang iyang Hari diha kaniya?” “Nganong gihagit nila ako sa pagkasuko pinaagi sa ilang mga kinulit nga larawan, ug sa ilang mga langyaw nga diosdios?”
Ang gininhawa sa among mga ilong, ang dinihogan sa Ginoo, nadakpan diha sa ilang mga gahong, siya nga among giingon, “Ilalom sa iyang landong kami magpuyo sa taliwala sa kanasoran.”
Ang kasakit sa pagpanganak modangat kaniya, apan siya dili maalamon nga anak, kay karon siya dili angay nga magpadayag sa iyang kaugalingon diha sa baba sa tagoangkan.
Kay ang mga anak sa Israel magpuyo sulod sa daghang mga adlaw nga walay hari o pangulo, walay halad o walay haligi nga halaran, walay ephod o mga larawan.
Ang babaye, sa dihang siya magbati, siya mag-antos sa kasakit kay miabot na man ang iyang takna. Apan sa dihang mahimugso na ang iyang anak, dili na siya mahinumdom sa kasakit tungod sa kalipay nga nahimugso sa kalibotan ang usa ka tawo.