Unya sila magtuaw sa Ginoo, apan siya dili motubag kanila; magtago siya sa iyang nawong gikan kanila nianang panahona, tungod kay gihimo nila nga daotan ang ilang mga buhat.
Sa diha nga bayawon ninyo ang inyong mga kamot, tagoon nako ang akong mga mata gikan kaninyo; bisan ug maghimo pa kamo ug daghang mga pag-ampo, dili ako mamati; ang inyong mga kamot puno sa dugo.
Busa mao kini ang giingon sa Ginoo, nagpadala ako ug kadaotan ngadto kanila nga dili nila malikayan; bisan ug sila magpakitabang kanako, dili ako mamati kanila.
Bisan pa ug magpuasa sila, dili ako mamati sa ilang pagtuaw ug bisan pa ug maghalad sila ug halad nga sunogon ug halad nga pagkaon, dili ako modawat niini apan puohon nako sila pinaagi sa espada, pinaagi sa gutom ug pinaagi sa kamatay.”
Ang mga Caldeanhon ania misulod aron sa pagpakig-away ug sa pagpuno kanila sa mga patayng lawas sa katawhan, nga akong pamatyon tungod sa akong kasuko ug sa akong kapungot, kay gitagoan nako ang akong nawong gikan niining siyudad tungod sa ilang pagkadaotan.
ang mga propeta nagpropesiya ug bakak, ug ang mga pari nagmando diha sa ilang kaugalingong kagahom; ang akong katawhan nahigugma nga maingon niana, apan unsay inyong buhaton kon ang kataposan moabot?
Busa magbuhat ako diha sa kasuko. Ang akong mata dili maglaktaw o ako maluoy, ug bisag magtuaw sila sa akong mga igdulungog uban ang usa ka dakong tingog, dili ako mamati kanila.”
Daghan unya ang moingon kanako nianang adlawa, ‘Ginoo, Ginoo, dili ba nga sa imong ngalan nagpropesiya man kami ug sa imong ngalan kami naghingilin sa mga demonyo ug nga sa imong ngalan naghimo sa daghang mga milagro?’
Sa diha nga ang tagbalay nakatindog na ug nakatak-op na sa pultahan, kamo magsugod sa pagtindog sa gawas ug sa pagtuktok sa pultahan nga mag-ingon, ‘Ginoo, ablihi kami.’ Motubag siya kaninyo, “Wala ako mahibalo kon taga diin kamo.”
Nahibalo kita nga ang Dios dili mamati sa mga makasasala, apan kon ang usa ka tawo mahadlokon sa Dios ug nagtuman sa iyang kabubut-on, ang Dios mamati kaniya.