nga nagkaon sa unod sa akong katawhan, ug naglaksi sa ilang panit gikan kanila, ug nagbali sa ilang mga bukog, ug nagtagodtagod kanila sama sa unod diha sa kolon, sama sa unod diha sa sulod sa kawa.
Sa diha nga nagtigom batok kanako ang mga tigbuhat ug daotan, nagsulti ug mga pagpasipala batok kanako, ang akong mga kabatok ug mga kaaway, sila mangapandol ug mangapukan.
Adunay mga tawo nga ang ilang mga ngipon mga espada, ang ilang mga ngipon mga kutsilyo, aron sa paglamoy sa mga kabos gikan sa yuta, sa mga nanginahanglan gikan sa katawhan.
Ang Ginoo maghukom sa mga kadagkoan ug sa mga pangulo sa iyang katawhan, “Kamo mao ang naglamoy sa parasan, ang inilog sa mga kabos anaa sa inyong mga balay.
Unsay buot ninyong ipasabot sa inyong pagdugmok sa akong katawhan pinaagi sa paggaling sa nawong sa mga kabos?” nag-ingon ang Ginoong Dios sa mga panon.
Apan nakigbatok kamo sa akong katawhan ingon nga kaaway; gilangkat ninyo ang kupo gikan kanila nga malinawon, gikan niadtong mga tawo nga adunay pagsalig nga walay hunahuna sa gubat.
Ang iyang mga tinugyanan sa taliwala niya mga liyon nga nagngulob; ang iyang mga maghuhukom mao ang mga lobo sa kagabhion nga dili magsalin hangtod sa pagkabuntag.