Si Ahab miingon kang Elias, “Nakaplagan ba nimo ako, O akong kaaway?” Ug siya mitubag, “Nakaplagan ko ikaw, tungod kay gibaligya nimo ang imong kaugalingon sa pagbuhat niadtong daotan diha sa panan-aw sa Ginoo.
Apan si Jehu nga anak ni Hanani nga propeta migula sa pagsugat kaniya, ug miingon kang Hari Jehosafat, “Motabang ba ikaw sa daotan ug mahigugma kanila nga nagdumot sa Ginoo? Tungod niini ang kaligutgot migula batok kanimo gikan sa Ginoo.
sa iyang mga mata gitamay ang tawo nga dunot ug kasingkasing, apan nagtahod siya sa mga may kahadlok sa Ginoo; mobarog sa iyang panumpa bisan kini makasakit kaniya;
Unsay buot ninyong ipasabot sa inyong pagdugmok sa akong katawhan pinaagi sa paggaling sa nawong sa mga kabos?” nag-ingon ang Ginoong Dios sa mga panon.
Alaot kadtong magtawag sa daotan nga maayo, ug sa maayo nga daotan, nagbutang sa kangitngit ingon nga kahayag, ug sa kahayag ingon nga kangitngit, ug nagbutang sa pait ingon nga tam-is, ug sa tam-is ingon nga pait!
Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Ang inyong mga pinatay nga inyong gibutang sa taliwala niini, sila unod, ug kining siyudara mao ang kawa, apan kamo pagawason gikan niini.
Ang iyang mga pangulo sa taliwala niya sama sa mga lobo nga nagkuniskunis sa tinukob, nagpaagas ug dugo, nanglaglag sa mga kinabuhi aron sa pag-angkon ug ganansiya pinaagi sa panikas.
“Pamatia kining pulonga, kamong mga baka sa Basan, nga anaa sa bukid sa Samaria, nga nagdaogdaog sa mga kabos, nga nagduot sa mga nanginahanglan, nga nag-ingon sa ilang mga bana, ‘Pagdala aron makainom kita!’
Dumti ang daotan ug higugmaa ang maayo, ug ipahamtang ang hustisya diha sa ganghaan; basin na lamang ug ang Ginoo, ang Dios sa mga panon, mapuno sa kaluoy sa mga salin ni Jose.
Apan nakigbatok kamo sa akong katawhan ingon nga kaaway; gilangkat ninyo ang kupo gikan kanila nga malinawon, gikan niadtong mga tawo nga adunay pagsalig nga walay hunahuna sa gubat.
Ang tawo nga diosnon nahanaw gikan sa yuta, ug walay usa nga matarong taliwala sa mga tawo; silang tanan nangatang alang sa dugo, ang matag usa kanila nag-ayam sa iyang igsoon pinaagi sa pukot.
Ang ilang mga kamot anaa sa kadaotan, aron sa pagbuhat niini nga makugihon; ang pangulo ug ang maghuhukom nangayo ug suborno, ug ang tawong gamhanan nagpahayag sa daotang tinguha sa iyang kalag, sa ingon gilangkob nila kini.
Ang iyang mga tinugyanan sa taliwala niya mga liyon nga nagngulob; ang iyang mga maghuhukom mao ang mga lobo sa kagabhion nga dili magsalin hangtod sa pagkabuntag.
Apan ang iyang mga katagilungsod nagdumot kaniya, ug siya ilang gipasundan ug mga tawo aron sa pag-ingon, ‘Dili kami buot nga maoy maghari kanamo kining tawhana.’
Kini sila, bisan nasayod sa balaod sa Dios nga ang naghimo niining maong mga butang angay nga patyon, wala lamang maghimo niini kondili miuyon usab kanila nga nagbuhat niini.