Apan nakigbatok kamo sa akong katawhan ingon nga kaaway; gilangkat ninyo ang kupo gikan kanila nga malinawon, gikan niadtong mga tawo nga adunay pagsalig nga walay hunahuna sa gubat.
Ako usa niadtong mga makigdaiton ug matinumanon sa Israel. Ikaw nagtinguha sa paglaglag sa usa ka siyudad nga mao ang inahan sa Israel. Nganong lamyon man nimo ang kabilin sa Ginoo?”
si Manases kang Efraim, ug si Efraim kang Manases, ug silang duha naghiusa batok kang Juda. Bisan pa niining tanan, ang iyang kasuko wala mapuypoy ug ang iyang kamot gibakyaw gihapon niya.
nga nagkaon sa unod sa akong katawhan, ug naglaksi sa ilang panit gikan kanila, ug nagbali sa ilang mga bukog, ug nagtagodtagod kanila sama sa unod diha sa kolon, sama sa unod diha sa sulod sa kawa.
Ang tawo nga diosnon nahanaw gikan sa yuta, ug walay usa nga matarong taliwala sa mga tawo; silang tanan nangatang alang sa dugo, ang matag usa kanila nag-ayam sa iyang igsoon pinaagi sa pukot.
Ang ilang mga kamot anaa sa kadaotan, aron sa pagbuhat niini nga makugihon; ang pangulo ug ang maghuhukom nangayo ug suborno, ug ang tawong gamhanan nagpahayag sa daotang tinguha sa iyang kalag, sa ingon gilangkob nila kini.