Tungod niini ako magbangutan ug magminatay; molakaw ako nga magtiniil ug hubo; magbangutan ako sama sa iro nga ihalas, ug magbakho sama sa mga abistros.
Sa nahibaloan ni Mardoqueo ang tanan nga nabuhat, gigisi niya ang iyang mga bisti ug nagsul-ob siya ug sako ug nagbutang ug mga abo ug miadto sa kinataliwad-an sa siyudad, ug mitiyabaw sa usa ka kusog ug pait nga paghilak.
Apan ang mga ihalas nga mananap sa kamingawan mao ang mohigda didto, ug ang kabalayan niini mangapuno sa nag-uwang nga mga binuhat; ug magpuyo didto ang mga abistros, ug ang mga demonyong kanding magsayawsayaw didto.
Ang mga iro nga ihalas mag-uwang diha sa mga tore niini, ug ang mga mananap nga pintas diha sa maanindot nga palasyo, ang panahon niini hapit na moabot, ug ang mga adlaw niini dili na lugwayan.
Tungod niini ako mihilak uban sa paghilak sa Jazer tungod sa parasan sa Sibma; humdon ko ikaw sa akong mga luha, O Hesbon ug Eleale; kay diha sa imong mga bunga ug sa imong ani miabot ang singgit sa gubat.
Busa ang akong hawak napuno sa kaguol; ang mga kasakit mihakop kanako, sama sa kasakit sa usa ka babaye nga nagbati; ako nasubo pag-ayo nga tungod niana dili na ako makadungog, ako nalisang nga tungod niana dili na ako makakita.
Busa ako miingon, “Lingiw gikan kanako, pahilaka ako ug pait nga mga luha, ayaw paghago sa paghupay kanako tungod sa kalaglagan sa anak nga babaye sa akong katawhan.”
Pangurog kamo, kamong mga babaye nga anaa sa kasayon, pangahadlok kamong mga walay pagtagad, paghukas ug himoa ang inyong kaugalingon nga hubo, ug baksi ug sako ang inyong hawak.
Ang akong kaguol, ang akong kaguol! Naglimbaglimbag ako sa kasakit! Daw mapikas ang akong kasingkasing! Ang akong kasingkasing gikulbaan pag-ayo; dili ako makahimo sa paghilom; kay akong nadungog ang tingog sa trumpeta, ang pasidaan alang sa gubat.
O katubigan unta ang akong ulo, ug ang akong mga mata tuboran sa mga luha, aron ako maghilak adlaw ug gabii tungod sa mga nangamatay sa anak nga babaye sa akong katawhan!
“Himoa ang paghilak ug ang pagminatay alang sa kabukiran, ug pagbangutan alang sa sibsibanan sa kamingawan, tungod kay naawaaw na kini mao nga wala nay moagi niini, ug ang pag-inga sa mga baka dili na madungog; ang mga langgam sa kalangitan ug ang mga mananap namiya ug nangahanaw.
Kay ang usa ka tingog sa pagminatay nadungog gikan sa Zion: ‘Nagun-ob gayod kita! Naulawan gayod kita pag-ayo, tungod kay gibiyaan nato ang yuta, tungod kay gipukan nila ang atong mga pinuy-anan.’ ”
“Anak sa tawo, pagminatay alang sa panon sa katawhan sa Ehipto, ug itambog sila sa ubos, siya ug ang mga anak nga babaye sa bantogang mga nasod, ngadto sa kalibotan sa ilalom, ngadto kanila nga nanganaog sa Gahong:
Nianang adlawa sila magbiaybiay kaninyo ug magbakho uban ang pait nga pagbangutan, ug moingon, “Kami nagun-ob gayod; giusab niya ang bahin sa akong katawhan; naunsa nga gikuha man kini gikan kanako! Sa mga nagbihag kanamo gibahin niya ang among kaumahan.”
Iya usab nga gihubo ang iyang bisti ug siya usab nagpropesiya sa atubangan ni Samuel ug naghigda nga hubo niadtong tibuok adlaw ug gabii. Maoy hinungdan nga sila miingon, “Usa ba usab si Saul sa mga propeta?”