Padayon kamo, mga lumulupyo sa Safir, diha sa pagkahubo ug kaulawan; ang mga nagpuyo sa Zaanan dili mogula; ang pagminatay sa Bet-esel mokuha gikan kaninyo sa inyong gisaligan.
mao usab ang hari sa Asiria, magdala sa mga binihag gikan sa Ehipto ug sa mga hininginlan gikan sa Etiopia, mga batan-on ug mga tigulang, hubo ug nagtiniil, ug ang mga sampot walay tabon, alang sa kaulawan sa Ehipto.
Kon ikaw moingon diha sa imong kasingkasing, ‘Nganong miabot man kanako kining mga butanga?’ kini tungod sa pagkadako sa imong pagkadaotan, nga ang mga sidsid sa imong saya gibukas, ug ikaw gipanamastamasan.
tigomon nako ang tanan nimong mga hinigugma nga uban nimo sa paglipay, ug silang tanan nga imong gihigugma, ug ang tanan nimong gidumtan. Tigomon nako sila batok kanimo gikan sa tanang dapit, ug buksan ang imong pagkahubo aron sila makakita sa imong pagkahubo.
Ug sila makigharong kanimo uban ang pagdumot ug kuhaon ang tanang bunga sa imong paghago ug biyaan ikaw nga hubo ug walay bisti, ug ang pagkahubo sa imong pagkamakihilawason madayag. Ang imong kalaw-ay ug ang imong pagkamakihilawason
Tungod niini ako magbangutan ug magminatay; molakaw ako nga magtiniil ug hubo; magbangutan ako sama sa iro nga ihalas, ug magbakho sama sa mga abistros.
Ako batok kanimo, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, ug magbukas sa imong saya abot sa imong nawong; ug akong ipakita sa mga nasod ang imong pagkahubo ug sa mga gingharian ang imong kaulawan.
Ug ang walog sa akong kabukiran maalihan kay ang walog sa mga bukid moabot sa kilid niini, ug kamo mangagiw sama sa inyong pagkagiw tungod sa linog panahon ni Uzias nga hari sa Juda. Unya ang Ginoo nga inyong Dios moanhi ug ang tanang mga balaan uban kaniya.