Ug si Sisera miingon kaniya, “Palihog hatagi ako ug diyotayng tubig nga mainom kay giuhaw ako.” Ug giablihan ni Jael ang panit nga sudlanan ug gatas ug gipainom siya ug gitabonan siya.
tan-awa, nagtindog ako dinhi duol sa tuboran sa tubig, hinaot unta nga ang batan-ong babaye nga moanhi aron sa pagkalos ug tubig, ug nga kaniya moingon ako, “Palihog hatagi ako ug diyotay nga tubig nga mainom gikan sa imong banga,”
Busa siya mitindog ug miadto sa Zarefat ug sa pag-abot niya sa ganghaan sa siyudad, dihay usa ka biyuda nga nangahoy ug gitawag niya siya ug giingnan, “Dad-i ako ug diyotay nga tubig sa usa ka sudlanan aron akong imnon.”
Sa diha nga ang kabos ug nanginahanglan mangita ug tubig, ug walay tubig, ug ang ilang dila maughan tungod sa kauhaw, ako, ang Ginoo, magtubag kanila, ako, ang Dios sa Israel, dili motalikod kanila.
Ug si Jael migula aron sa pagsugat kang Sisera ug miingon kaniya, “Sulod ngari, akong agalon, sulod ngari kanako; ayaw kahadlok.” Busa si Sisera misulod sa iyang tolda ug gitabonan siya ni Jael ug panapton.