Busa gipapahawa niya ang tawo, ug didto sa silangang dapit sa tanaman sa Eden gibutang niya ang mga kerubin ug ang nagsiga nga espada nga nagtuyok aron pagbantay sa dalan ngadto sa kahoy sa kinabuhi.
Ug si Micaias miingon, “Busa pamatia ang pulong sa Ginoo: Akong nakita ang Ginoo nga naglingkod sa iyang trono ug ang tanang panon sa langit nagtindog tupad kaniya sa iyang tuo ug sa iyang wala.
Ug sa diha nga sila nagpadayon ug nagsulti, dihay usa ka karwahi nga kalayo ug mga kabayo nga kalayo nga mibulag kanilang duha. Ug si Elias mikayab ngadto sa langit pinaagi sa usa ka alimpulos.
Unya si Eliseo nag-ampo ug miingon, “O Ginoo, ako nag-ampo kanimo, bukha ang iyang mga mata aron siya makakita.” Ug gibuka sa Ginoo ang mga mata niadtong batan-ong lalaki, ug siya nakakita nga ang bukid napuno sa mga kabayo ug mga karwahi nga kalayo nga naglibot kang Eliseo.
Sa ibabaw niya diha ang mga serapin, ang matag usa may unom ka pako: sa duha gitabonan niya ang iyang nawong, ug sa duha gitabonan ang iyang mga tiil ug sa duha siya naglupad.
Ang sapa nga kalayo mibul-og ug mibaha gikan sa iyang atubangan; libo ka libo ang nag-alagad kaniya, ug napulo ka libo ka napulo ka libo nagtindog sa iyang atubangan; ang hukmanan milingkod sa paghukom ug ang mga basahon gibukhad.
Ug ang anghel mitubag kanako, “Kini mao ang upat ka hangin sa langit nga mopanaw human makapakita sa ilang kaugalingon atubangan sa Ginoo sa tibuok nga yuta.