Apan mitubag kaniya ang kapitan nga nag-ingon, “Ginoo, dili ako takos sa pagpadayon kanimo ilalom sa akong atop apan isulti lamang ang pulong ug mamaayo ang akong sulugoon.
ako dili takos sa labing diyotay sa tanang gugmang walay paglubad ug sa tanang pagkamatinumanon nga imong gipakita sa imong sulugoon kay uban lamang sa akong sungkod milabang ako niining Jordan, apan karon nahimo ako nga duha na ka pundok.
“Kuhaa ang sungkod ug tigoma ang katilingban, ikaw ug si Aaron nga imong igsoon ug sultihi ang bato sa atubangan sa ilang mga mata aron kini maghatag sa iyang tubig ug magkuha ikaw ug tubig gikan sa bato alang kanila ug paimnon nimo ang katilingban ug ang ilang mga kahayopan.”
“Ako nagbautismo kaninyo sa tubig alang sa paghinulsol apan siya nga moanhi sunod kanako gamhanan pa kay kanako nga bisan gani sa iyang mga sandalyas dili ako takos nga mobitbit. Siya magbautismo kaninyo sa Espiritu Santo ug kalayo.
Kay ako usa ka tawo nga ilalom sa pagbuot sa uban, may mga sundalo nga ilalom sa akong pagmando ug sa dihang moingon ako sa usa, ‘Lakaw ngadto,’ siya moadto, ug sa lain, ‘Duol ngari,’ siya moduol ug sa akong ulipon, ‘Buhata kini,’ ug siya mobuhat niini.”
Apan sa pagkakita niini ni Simon Pedro, mihapa siya sa atubangan ni Jesus ug miingon kaniya, “Pahawa gikan kanako, kay ako usa ka tawong makasasala, O Ginoo.”