Busa ang iyang kabantog mikaylap sa tibuok Siria. Ug gidala nila ngadto kaniya ang tanang masakiton, ang mga gitakboyan sa nagkalainlaing mga sakit ug mga balatian, mga gidemonyohan, mga patulon ug mga paralitiko, ug iyang giayo sila.
Ug didto ilang gidala kaniya ang usa ka paralitiko nga naghigda sa iyang higdaanan. Ug sa pagkakita ni Jesus sa ilang pagsalig, siya miingon sa paralitiko, “Anak, ayaw kaguol, ang imong mga sala gipasaylo na.”
Sa nakabiya na ang anghel nga nakigsulti kaniya, gitawag ni Cornelio ang duha sa iyang mga sulugoon ug usa ka relihiyosong sundalo nga usa sa mga nag-alagad kaniya.
Kay gikan sa daghang mga giyawaan nanggula ang mga hugaw nga espiritu, nga nagsinggit sa kusog nga tingog ug nangaayo ang daghang mga paralitiko o mga bakol.
Sila nga adunay mga agalon nga magtutuo kinahanglang dili magtamay kanila tungod kay sila mga igsoon man, hinuon kinahanglang mag-alagad sila ingon nga mga ulipon kay sila nga nagpahimulos sa ilang mga maayong pag-alagad mga magtutuo man ug mga hinigugma. Itudlo ug idasig kining mga butanga:
dili na ingon nga ulipon kondili labaw pa sa ulipon, igsoon nga minahal ilabina kanako, ug unsa pa kaha ka labaw gayod kanimo diha sa unod ug diha sa Ginoo.