Naghunahuna ba ikaw nga dili ako makapakitabang sa akong Amahan ug nga dili siya makapadala karon dayon ug mga anghel nga labaw pa sa napulo ug duha ka panon?
Unya si Eliseo nag-ampo ug miingon, “O Ginoo, ako nag-ampo kanimo, bukha ang iyang mga mata aron siya makakita.” Ug gibuka sa Ginoo ang mga mata niadtong batan-ong lalaki, ug siya nakakita nga ang bukid napuno sa mga kabayo ug mga karwahi nga kalayo nga naglibot kang Eliseo.
Ang sapa nga kalayo mibul-og ug mibaha gikan sa iyang atubangan; libo ka libo ang nag-alagad kaniya, ug napulo ka libo ka napulo ka libo nagtindog sa iyang atubangan; ang hukmanan milingkod sa paghukom ug ang mga basahon gibukhad.
Nangadto sila kang Jesus, ug nakita nila ang gidemonyohan kaniadto nga naglingkod didto, nagbisti na ug diha na sa maayong panimuot, ang tawo nga kaniadto diha ang Legion, ug sila nangalisang.
Walay tawo nga magkuha niini gikan kanako, hinuon gitahan nako kini sa kaugalingon nakong pagbuot. May katungod ako sa pagtahan niini ug may katungod ako sa pagkuha niini pag-usab. Kining maong sugo nadawat nako gikan sa akong Amahan.”
Si Jesus mitubag, “Ang akong gingharian dili gikan niining kalibotana. Kon ang akong gingharian gikan pa niining kalibotana, makig-away unta ang akong mga alagad aron dili ako ikatugyan ngadto sa mga Judio. Apan ang akong gingharian dili gikan niining kalibotana.”
Ug kamo nga gisakit makapahulay uban kanamo sa diha nga ang Ginoong Jesus ipadayag na gikan sa langit uban sa iyang gamhanang mga anghel diha sa nagdilaab nga kalayo.
Mahitungod usab kanila nga si Enoc, gikan sa ikapitong kaliwatan sukad kang Adan, nagpropesiya nga nag-ingon, “Tan-awa, ang Ginoo moabot uban sa kaliboan ka libo nga balaan,