Ug miadto siya sa mga tinun-an ug iyang nakita sila nga nangatulog ug siya miingon kang Pedro, “Dili ba diay kamo makatukaw sulod sa usa ka takna uban kanako?
Ug ang hari sa Israel mitubag, “Sultihi siya, ‘Ayaw papagarboha sa iyang kaugalingon siya nga nagbakos sa iyang hinagiban ingon kaniya nga naghukas niana.’ ”
Ako natulog, apan ang akong kasingkasing nagmata. Pamatia! Ang akong hinigugma nagtuktok. “Ablihi ako, igsoon ko, akong hinigugma, akong salampati, hingpit nga walay sama; kay ang akong ulo nabasa sa yamog, ang akong mga buhok sa mga tinulo sa kagabhion.”
Si Pedro miingon kaniya, “Bisan pa kon gikinahanglan nga mamatay ako uban kanimo, dili ko gayod ikaw ilimod.” Ug mao usab kana ang gisulti sa tanang mga tinun-an.
Unya si Pedro ug ang iyang mga kauban nga nagduka pag-ayo, apan kay wala man sila matulog, nakita nila ang iyang himaya ug ang duha ka tawo nga nagtindog uban kaniya.
Unya sa pagkabuntag, sa diha nga mosilang ang adlaw, bangon ug sayo ug sulonga ang siyudad, ug sa diha nga siya ug ang katawhan nga anaa uban kaniya manggula batok kanimo, buhata ngadto kanila sumala sa gihatag sa kahigayonan.”