Kay ang mga kabos kanunayng anaa kaninyo, ug bisan kanus-a nga buot ninyo, makahimo kamo ug maayo alang kanila, apan ako dili kanunay nga ania kaninyo.
Mga anak, ako mag-uban kaninyo sa mubong panahon. Kamo mangita kanako. Ug sama sa akong pag-ingon sa mga Judio, sultihan usab kamo nako karon, ‘Asa ako padulong, dili kamo makaadto.’
Ug karon dili na ako dinhi sa kalibotan, apan kini sila ania sa kalibotan, ug ako moanha na kanimo. Amahan nga balaan, bantayi sila pinaagi sa imong ngalan nga gihatag nimo kanako, aron sila mahiusa ingon nga kita usa.
Kay dili mawala ang mga kabos gikan sa yuta, busa nagsugo ako kanimo, ‘Bukhara ang imong kamot ngadto sa imong igsoon, sa nagkinahanglan ug sa kabos diha sa imong yuta.’
Apan si bisan kinsa nga adunay mga butang alang sa panginabuhi dinhi sa kalibotan, ug makakita sa iyang igsoon nga anaa sa kawalad-on ug unya magtak-op sa iyang kasingkasing, unsaon man sa pagpabilin diha kaniya sa gugma sa Dios?