Ug ang uban sa katawhan nga maalamon makapasabot sa daghan bisan ug sila mangapukan pinaagi sa espada ug sa siga sa kalayo, sa pagkabihag ug pagtulis sa pipila ka adlaw.
Tungod niini, padad-an nako kamo ug mga propeta ug mga maalamon ug mga magtutudlo, patyon ninyo ang uban kanila ug ang uban inyong ilansang sa krus ug ang uban inyong pamunalan sulod sa inyong mga sinagoga ug inyong lutoson gikan sa usa ka lungsod ngadto sa lain,
Apan sa dili pa mahitabo kining tanan, ila kamong dakpon ug lutoson, itugyan kamo ngadto sa mga sinagoga ug sa mga bilanggoan, ug kamo dad-on ngadto sa atubangan sa mga hari ug sa mga gobernador tungod sa akong ngalan.
Hinginlan kamo nila gikan sa mga sinagoga. Sa pagkatinuod, ang panahon moabot nga ang mopatay kaninyo maghunahuna nga siya naghalad ug pagsimba sa Dios.
apan kon aduna may mag-antos tungod sa iyang pagka-Cristohanon, kinahanglang dili siya maulaw, hinuon kinahanglang pasidunggan niya ang Dios tungod sa maong ngalan.
Ayaw kahadlok sa mga butang nga sa dili madugay imo nang antoson. Tan-awa, ang yawa hapit na magbanlod sa pipila kaninyo ngadto sa bilanggoan, aron masulayan kamo, ug sakiton kamo sulod sa napulo ka adlaw. Pagmatinumanon hangtod sa kamatayon, ug hatagan ko ikaw sa purongpurong nga kinabuhi.
“ ‘Nasayod ako sa dapit nga imong gipuy-an, diin anaa ang trono ni Satanas. Gihuptan nimo ang akong ngalan ug wala nimo ilimod ang imong pagtuo kanako bisan pa sa mga adlaw ni Antipas nga akong saksi, ang akong sinaligan nga gipatay diha kaninyo, diin nagpuyo si Satanas.
Ako miingon kaniya, “Akong Ginoo, nasayod ikaw.” Ug siya miingon kanako, “Mao kini sila ang mga nakalabang sa dagkong kasakitan, ang ilang mga tag-as nga bisti gilabhan nila ug gipaputi diha sa dugo sa Nating Karnero.