Kay ang hari sa Babilonia nagtindog sa kinasang-an sa dalan, sa ulohan sa duha ka dalan, aron sa pagtagna-tagna. Iyang giuyog ang mga udyong, nagpakitambag siya sa mga larawan, mitan-aw siya sa atay.
Wala unta ikaw motindog sa kinasang-an sa mga dalan aron sa paglaglag sa iyang mga kagiw; wala unta ikaw magtugyan sa mga nahibilin kaniya sa adlaw sa iyang kalisdanan.
Ug ang mga ulipon miadto sa kadalanan ug ilang gitigom ang tanan nga ilang gikatagbo, mga daotan ug mga maayo. Ug ang kombira sa kasal napuno sa mga dinapit.
Kay sa ingon niini gisugo kami sa Ginoo nga nag-ingon, ‘Gipahimutang ko ikaw nga kahayag sa mga Gentil, aron dad-on nimo ang kaluwasan hangtod sa kinatumyan sa yuta.’ ”
Kanako, bisan tuod ug labing ubos sa tanang mga balaan, gihatag ang maong grasya aron akong iwali ngadto sa mga Gentil ang dili matugkad nga mga bahandi ni Cristo,
Ang Espiritu ug ang Pangasaw-onon nag-ingon, “Dali ngari.” Ug siya nga namati paingna, “Dali ngari.” Ug ang giuhaw paaria, ang may tinguha paimna nga walay bayad sa tubig sa kinabuhi.