“Suginli ninyo ang babayeng anak sa Zion, tan-awa, ang imong hari moanha kanimo, malumo ug nagkabayo sa asno, ug sa iyang nati, ang laki nga anak sa asno.”
Ang sitro dili mobiya gikan kang Juda, o ang baston sa tigmando gikan sa taliwala sa iyang mga tiil, hangtod nga siya nga tag-iya niini moabot ug maiya ang pagkamasinugtanon sa mga katawhan.
Ug ang hari miingon kang Ziba, “Nganong nagdala man ikaw niini?” Ug si Ziba miingon, “Ang mga asno alang sa panimalay sa hari aron sakyan, ug ang pan ug ang bunga sa ting-init pagkaon sa mga batan-ong lalaki, ug ang bino imnonon alang sa mga gikapuyan didto sa kamingawan.”
Ug ang hari miingon kanila, “Dad-a uban kaninyo ang mga sulugoon sa inyong agalon, ug pakabay-a si Solomon nga akong anak sa akong kaugalingong mula ug dad-a siya ngadto sa ubos sa Gihon.
Si Solomon nagtigom ug mga karwahi ug mga tigpangabayo, siya may 1,400 ka karwahi ug 12,000 ka tigpangabayo nga iyang gibutang diha sa mga siyudad sa karwahi ug uban sa hari sa Jerusalem.
Tungas ngadto sa habog nga bukid, O Zion nga tigsugilon sa maayong balita, ipatugbaw ang imong tingog sa makusog O Jerusalem nga tigsugilon sa maayong balita, ipatugbaw kini, ayaw kahadlok; ingna ang mga siyudad sa Juda, “Tan-awa ang inyong Dios!”
Tan-awa, ang Ginoo nagmantala ngadto sa kinatumyan sa yuta: Ingna ninyo ang anak nga babaye sa Zion, “Tan-awa ang imong kaluwasan miabot na; tan-awa, ang iyang ganti anaa na kaniya, ug ang balos kaniya anaa sa iyang atubangan.”
“Si David nga akong alagad maghari ibabaw kanila, ug silang tanan adunay usa lamang ka tigbantay. Sila magsunod sa akong mga tulumanon ug magtuman sa akong mga lagda.
Apan ako maluoy sa balay sa Juda, ug magluwas kanila pinaagi sa Ginoo nga ilang Dios. Dili nako sila luwason pinaagi sa pana o pinaagi sa espada o pinaagi sa gubat o pinaagi sa mga kabayo o pinaagi sa mga tigpangabayo.”
Apan ikaw, O Betlehem Efrata, ikaw nga gamayng lungsod diha sa kabanayan sa Juda, gikan kanimo mogula alang kanako ang mahimong tigmando sa Israel, nga ang kagikan gikan pa sa kanhing panahon, gikan sa kakaraanan.
Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag.
‘Ug ikaw, O Betlehem, sa yuta sa Juda, sa pagkatinuod dili maoy labing ubos sa mga prinsipe sa Juda; kay anha kanimo maggikan ang usa ka pangulo nga mao ang magbantay sa akong katawhan, ang Israel.’ ”
Ako gayod, si Pablo, naghangyo kaninyo tungod sa kaaghop ug kalumo ni Cristo—ako nga giingon nga mapaubsanon kon anaa sa inyong atubangan, apan isog kaayo kon layo!
Mao lamang nga kinahanglang dili siya magpadaghan ug mga kabayo alang sa iyang kaugalingon o pabalikon niya ang katawhan ngadto sa Ehipto aron sa pagpadaghan ug mga kabayo kay ang Ginoo nag-ingon kaninyo, ‘Ayaw na gayod kamo pagbalik nianang dalana.’