Ug sa pagkakilomkilom na, ang tag-iya sa parasan miingon sa iyang piniyalan, ‘Tawga na ang mga mamumuo ug ihatag kanila ang ilang mga suhol, sugod sa mga naulahi hangtod sa mga nauna.’
Apan si Abram miingon, “O Ginoong Dios, unsay ihatag nimo kanako? Nagpadayon ako nga walay anak, ug ang mahimong manununod sa akong panimalay mao si Eliezer nga taga-Damasco.”
Ug pabilin kamo sa mao gihapon nga balay nga mokaon ug moinom sa ilang ihatag kaninyo, kay ang mamumoo angay gayod sa pagdawat sa iyang suhol. Ug ayaw kamo pagbalhinbalhin ug balay.
Ug ang Ginoo mitubag, “Kinsa man diay ang kasaligan ug maalamon nga piniyalan nga tugyanan sa iyang agalon sa pagdumala sa iyang panimalay, sa paghatag kanila sa ilang bahin sa pagkaon sa hustong panahon?
ug si Juana, ang asawa ni Cusa nga sinaligan ni Herodes, ug si Susana, ug daghan pa nga naghatag gikan sa ilang mga katigayonan alang sa mga gikinahanglan ni Jesus ug sa iyang mga tinun-an.
Ihatag kaniya ang iyang suhol sa adlaw nga iya kining gihagoan sa dili pa mosalop ang adlaw kay siya kabos ug ang iyang kasingkasing nagsalig niini, kay tingali unya ug mosangpit siya sa Ginoo batok kanimo ug kini mahimong sala diha kanimo.
Kay ang pangulo sa iglesia, ingon nga piniyalan sa Dios, kinahanglang dili masaway, dili magpahimuot sa iyang kaugalingon, dili masuk-anon, dili hinginom ug bino, dili tigpangdapat, dili hinapi
mao usab si Cristo, human makahalad sa makausa aron sa pagkuha sa mga sala sa daghan motungha sa ikaduhang higayon, dili mahitungod sa sala, kondili sa pagluwas kanila nga mainitong nagpaabot kaniya.
Ug ang sulugoon nga maoy pangulo sa mga mangangani mitubag, “Kana siya mao ang Moabihanon nga babaye nga mibalik uban kang Naomi gikan sa yuta sa Moab.