Sila miingon, ‘Kining mga naulahi naghago sulod lamang sa usa ka takna ug sila imong gitupong kanamo nga maoy milahutay sa buluhaton sa tibuok adlaw ug sa hilabihan nga kainit.’
Sa diha nga misidlak na ang adlaw, nag-andam ang Dios ug usa ka init nga hangin sa silangan ug ang adlaw miigo sa ulo ni Jonas nga tungod niana siya naluya ug naghangyo nga mamatay na lamang unta ug siya miingon, “Maayo pa alang kanako nga mamatay kay sa mabuhi.”
‘Pagkakapoy ba niini,’ kamo nag-ingon ug nagkusmod kanako, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon. Inyong gidala ang nakuha pinaagi sa pagpanlupig o ang piang o masakiton ug kini inyong gidala ingon nga inyong halad! Dawaton ba nako kana gikan sa inyong kamot? nag-ingon ang Ginoo.
Kamo miingon, ‘Walay kapuslanan ang pag-alagad sa Dios. Unsay kaayohan sa atong pagtuman sa iyang pahimangno o sa paglakaw diha sa pagsubo sa atubangan sa Ginoo sa mga panon?
Ang tinago mao kini: ang mga Gentil mga isigkamanununod, mga bahin sa mao rang usa ka lawas, ug mga isigkamag-aambit sa saad diha kang Cristo Jesus pinaagi sa Maayong Balita.
Kay ang adlaw mosidlak sa hilabihang kainit ug ang tanom malaya ug ang kabulakan mangatagak ug ang ilang katahom mahanaw. Sa ingon usab niana, ang tawong dato mahanaw diha sa iyang mga pamaagi.