“Usa ka tingog nabati didto sa Rama, hilak ug kusog nga pagminatay. Si Raquel nagminatay tungod sa iyang mga anak ug dili siya magpahupay sa iyang kaguol, kay sila wala na man.”
Unya ang ilang amahan nga si Jacob miingon kanila, “Gikuha ninyo kanako ang akong mga anak. Si Jose wala na ug si Simeon wala na usab ug si Benjamin dad-on ninyo. Kining tanan miabot kanako.”
Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Usa ka tingog nadungog didto sa Rama, pagbangutan ug hilabihang paghilak. Si Raquel naghilak tungod sa iyang mga anak; nagdumili siya nga mahupay tungod sa iyang mga anak, kay sila wala na man.”
Kay ako nakadungog ug pagtuaw sama sa usa ka babaye nga nagbati, ang kasakit sama sa nagpahimugso sa iyang kamagulangan nga anak, ang pagtuaw sa anak nga babaye sa Zion, naglisod sa pagginhawa, nagtuy-od sa iyang mga kamot, “Alaot ako! Nagkaluya ako atubangan sa mga mamumuno.”
ug iya kining gibukhad sa akong atubangan ug gisulatan kini sa atubangan ug sa luyo, ug didto nasulat ang mga pulong sa pagbangotan ug pagsubo ug panghimaraot.
Unya akong nakita ug nabati ang usa ka agila nga naglupad sa kinataliwad-an sa langit, nagsinggit sa kusog nga tingog nga nag-ingon, “Alaot, alaot, alaot ang mga nagpuyo sa kalibotan, inigtingog sa ubang mga trumpeta nga hapit na patingogon sa tulo ka anghel!”