Human niini si Jose giingnan, “Tan-awa, nasakit ang imong amahan.” Ug iyang gidala uban kaniya ang iyang duha ka anak nga lalaki nga si Manases ug si Efraim.
Hatagan nako sila ug usa ka kasingkasing ug usa ka dalan, aron sila mangahadlok kanako hangtod sa kahangtoran, alang sa ilang kaayohan ug sa kaayohan sa ilang mga anak sunod kanila.
Kay adunay mga yunoko nang daan sukad pa sa ilang pagkahimugso ug adunay mga yunoko nga gihimong yunoko sa mga tawo ug adunay nahimong yunoko sa ilang kaugalingong kabubut-on tungod sa gingharian sa langit. Ang makahimo pagdawat niini, padawata niini.”
Apan ang panon sa katawhan mibadlong kanila sa paghilom, apan misamot hinuon sila sa pagsinggit nga nag-ingon, “Ginoo, kaluy-i intawon kami, Anak ni David!”
Kay ang bana nga dili magtutuo gibalaan pinaagi sa iyang asawa nga magtutuo, ug ang asawa nga dili magtutuo gibalaan pinaagi sa bana. Kay kon wala pa, ang inyong mga anak dili unta hinlo, apan sila karon binalaan.
Sa diha nga gilutas na niya siya, gidala niya siya uban ang torong baka nga tulo ka tuig ang kagulangon, ug usa ka epha nga harina ug usa ka sudlanan nga panit nga bino, ug gidala siya ngadto sa balay sa Ginoo didto sa Silo, ug ang bata linghod pa ang panuigon.