Sa dihang nanglugsong sila sa bukid, gibaoran sila ni Jesus nga nag-ingon, “Ayaw ninyo isugilon ang panan-awon kang bisan kinsa hangtod nga ang Anak sa Tawo mabanhaw na gikan sa mga patay.”
Apan sultihan ko kamo nga si Elias mianhi na ug wala sila makaila kaniya, hinuon ilang gibuhat ngadto kaniya ang bisan unsa nga ilang gikahimut-an. Ug sa ingon usab, ang Anak sa Tawo mag-antos unya diha sa ilang mga kamot.”
Ug siya miingon kanila, “Tungod sa kagamay sa inyong pagtuo. Kay sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, nga kon may pagtuo kamo nga sama sa liso sa mustasa, inyong ingnon kining bukira, ‘Balhin ngadto,’ ug kini mobalhin, ug walay dili mahimo alang kaninyo.”
Ug si Jesus miingon kaniya, “Ang mga milo adunay kalubloban ug ang mga langgam sa kalangitan adunay kabatogan apan ang Anak sa Tawo walay dapit nga kapahulayan sa iyang ulo.”
Unya si Jesus miingon kaniya, “Bantayi nga walay si bisan kinsa nga imong suginlan, ug lakaw ug pagpatan-aw sa pari ug himoa ang halad nga gisugo ni Moises ingon nga pagpamatuod ngadto sa katawhan.”
Sa nakasulti na ang tingog, si Jesus nakita nga nag-inusara. Sila nagpakahilom ug walay si bisan kinsa nga ilang gisuginlan niadtong mga adlawa mahitungod sa ilang nakita.