Siya gidaogdaog ug siya gisakit, bisan pa niana wala niya bukha ang iyang baba; sama sa usa ka nating karnero nga gidala ngadto sa ihawan, ug sama sa usa ka karnero nga naamang sa atubangan sa iyang mga tigtupi, busa wala niya bukha ang iyang baba.
Ug human sa 62 ka pito ka tuig, ang dinihogan patyon ug walay mabatonan bisan unsa, ug ang katawhan sa pangulo nga moabot maoy molaglag sa siyudad ug sa balaang dapit. Ang kataposan niini moabot sama sa baha ug hangtod sa kataposan adunay gubat, ang pagkagun-ob gitakda na.
“Pagmata na, O espada, batok sa akong tigbantay sa karnero, batok sa tawo nga nagtindog sunod kanako,” nag-ingon ang Ginoo sa mga panon. “Tigbasa ang tigbantay aron ang mga karnero magkatibulaag; pabalikon nako ang akong kamot batok sa mga gagmay.
Sukad niadtong panahona si Jesus misugod sa pagpahayag ngadto sa iyang mga tinun-an nga kinahanglang moadto siya sa Jerusalem ug mag-antos sa daghang mga pagsakit gikan sa mga kadagkoan ug sa mga pangulong pari ug sa mga eskriba ug nga patyon siya ug sa ikatulong adlaw banhawon.
Sa dihang nanglugsong sila sa bukid, gibaoran sila ni Jesus nga nag-ingon, “Ayaw ninyo isugilon ang panan-awon kang bisan kinsa hangtod nga ang Anak sa Tawo mabanhaw na gikan sa mga patay.”
Unya misugod siya sa pagtudlo nga ang Anak sa Tawo kinahanglang mag-antos sa daghang mga butang ug isalikway siya sa mga pangulo ug sa mga pangulong pari ug sa mga eskriba ug patyon siya ug tapos sa tulo ka adlaw mabanhaw siya.