“Kinsa ba kana siya nga naglantaw sama sa kabuntagon, matahom sama sa bulan, sanag sama sa adlaw, makalilisang sama sa kasundalohan uban sa mga bandila?”
Human sa unom ka adlaw, gidala ni Jesus uban kaniya sila si Pedro ug si Santiago ug ang igsoon niini nga si Juan, ug iyang gipauban sila ngadto sa usa ka habog nga bukid nga silasila ra.
Ug ang Pulong nahimong tawo ug mipuyo uban kanato ug atong nakita ang iyang himaya, ang himaya nga iyang nadawat gikan sa Amahan ingon nga bugtong Anak, puno sa grasya ug kamatuoran.
Amahan, buot unta nako nga kon asa ako atua usab uban kanako sila nga imong gitugyan kanako, aron makakita sila sa akong himaya nga imong gihatag kanako tungod kay nahigugma man ikaw kanako bisan sa wala pa buhata ang kalibotan.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Unya nakita nako ang laing gamhanang anghel nga nanaog gikan sa langit, sinul-oban ug panganod, ug dihay bangaw sa iyang ulo. Ang iyang nawong sama sa adlaw, ug ang iyang mga bitiis sama sa mga haligi nga kalayo.
Unya nakita nako ang usa ka dakong trono nga puti ug ang naglingkod niini, gikan sa iyang atubangan mipahawa ang yuta ug ang langit, ug walay dapit nga nakaplagan alang kanila.