Apan siya nga wala mahibalo niini ug nagbuhat ug butang nga angay sa pagbunal, mahiagom sa diyotay nga pagbunal. Ang matag usa nga gihatagan ug daghan, daghan ang pangitaon gikan kaniya; ug siya nga gitugyanan sa mga tawo ug daghan, labaw pa nga paninglan nila ug daghan.
Ug kini iyang gipatawag ug giingnan, ‘Unsa ba kining akong nadungog mahitungod kanimo? Hatagi ako ug husay sa imong pagkapiniyalan kay dili ka na mahimong piniyalan.’
Apan si Abraham mitubag kaniya, ‘Anak, hinumdomi nga sa buhi pa ikaw nakadawat ka sa mga maayo nimong butang ug si Lazaro usab nakadawat sa dili maayong mga butang, apan siya gilipay karon diri, samtang ikaw anaa diha sa kasakit.
Busa pagbantay kamo sa inyong pagpamati kay siya nga adunay iya, hatagan ug dugang pa, apan siya nga walay iya, kuhaan bisan pa sa mga butang nga iyang gituohan nga anaa kaniya.”
Kay si bisan kinsa nga maulaw tungod kanako ug sa akong mga pulong, ikaulaw sa Anak sa Tawo inig-abot niya diha sa iyang himaya ug sa himaya sa Amahan ug sa mga balaang anghel.
Apan siya naghatag ug dugang pa nga grasya, busa ang kasulatan nag-ingon, “Ang Dios nagsanta sa mga mapahitas-on, apan sa mga mapaubsanon siya naghatag ug grasya.”
Busa hinumdomi diin ikaw gikan sa imong pagkahulog, ug paghinulsol ug buhata ang mga buhat nga imong gihimo kaniadto. Kay kon dili, anhaon ko ikaw ug kuhaon nako ang imong lamparahan gikan sa iyang dapit, gawas kon ikaw maghinulsol.