“Alaot ang kalibotan tungod sa mga pagtintal sa paghimo ug sala! Ang mga pagtintal moabot gayod apan alaot ang tawo nga pinaagi kaniya moabot ang pagtintal!
Unya si Jesus miingon kanila, “Karong gabhiona kamong tanan mamiya tungod kanako kay nasulat kini, ‘Hampakon nako ang tigbantay ug magkatibulaag ang mga karnero sa panon.’
Busa kon ang imong tuo nga mata mao ang makaingon sa imong pagpakasala, lugita ug isalibay kini kay maayo pa nga mawad-an ikaw ug usa ka bahin sa imong lawas kay sa ibanlod ang tibuok nimong lawas ngadto sa imperno.
Dili ba siya mao man ang panday, nga anak ni Maria ug igsoon nila ni Santiago ug ni Jose ug ni Judas ug ni Simon? Ug dili ba ang iyang mga igsoong babaye ania man uban kanato?” Ug nasuko sila kaniya.
Unya gipanalanginan sila ni Simeon ug siya miingon kang Maria nga inahan sa bata, “Tan-awa, kining bataa gigahin alang sa kapukanan ug sa pagbangon sa daghang mga tawo sa Israel, ug ingon nga ilhanan nga supakon—
Ang tawo nga kalibotanon dili modawat sa mga butang sa Espiritu sa Dios, kay alang kaniya kini mga binuang, ug siya dili makahimo pagsabot niini tungod kay kini matugkad lamang sa espirituhanon nga paagi.
Apan kon ako, mga igsoon, nagwali pa gihapon mahitungod sa pagtuli, ngano nga gilutos pa man gihapon ako? Kon ingon niana, nawagtang na diay ang kapandolan tungod sa krus.
ug “Usa ka bato nga makapapandol sa mga tawo, ug usa ka dakong bato nga makapukan kanila.” Sila nangapandol tungod sa ilang pagkadili masinugtanon sa pulong, sumala sa gitagana nang daan alang kanila.
