Apan si David miingon, “Unsay labot nako kaninyo, kamong mga anak ni Zeruia, nga kamo niining adlawa mga kabatok nako? Kinahanglan ba nga adunay patyon niining adlawa sa Israel? Kay wala ba ako mahibalo nga ako niining adlawa hari sa Israel?”
Apan siya miingon kaniya, “Ikaw nagsulti sama sa sinultihan sa usa sa mga babayeng buang. Modawat ba kita sa maayo gikan sa kamot sa Dios ug dili kita modawat sa daotan?” Niining tanan si Job wala makasala pinaagi sa iyang mga ngabil.
Apan miliso siya ug miingon kang Pedro, “Pahawa sa akong atubangan, Satanas! Ikaw usa ka babag alang kanako kay ang imong gihunahuna dili ang mga butang nga iya sa Dios kondili ang mga butang nga iya sa mga tawo.”
Ug dihay usa sa mga kauban ni Jesus nga mibakyaw sa iyang kamot aron sa paglanit sa iyang espada ug iyang gitigbas ang ulipon sa labawng pangulong pari ug naputol ang iyang usa ka dalunggan.
Ug sa pagkakita niini sa iyang mga tinun-an nga si Santiago ug si Juan, sila miingon kaniya, “Ginoo, buot ka ba nga magsugo kami ug kalayo sa pagkanaog gikan sa langit aron sa paglaglag kanila?”
dili magbalos ug daotan sa daotan o magbalos ug pasipala sa pagpasipala kondili magpanalangin hinuon kay alang niini kamo gitawag aron makaangkon ug panalangin.
