Ang napulo ug duha iyang gitawag ngadto kaniya ug gisugdan niya ang pagpadala kanila nga tinagurha, ug gihatagan niya sila ug kagahom batok sa mga hugaw nga espiritu.
Ug siya miingon sa iyang mga tinun-an, “Busa sultihan ko kamo, ayaw kamo kabalaka mahitungod sa inyong kinabuhi, kon unsay inyong kaonon o bahin sa inyong lawas, kon unsay inyong isul-ob.
Ug kon sa ingon gibistihan sa Dios ang sagbot nga karon buhi diha sa kaumahan ug ugma ilabay ngadto sa pugon, labaw pa nga kamo bistihan niya, O mga tawo nga diyotay ug pagsalig!
Unya siya miingon kanila, “Sa pagsugo nako kaninyo kaniadto sa paglakaw nga walay dalang sudlanan sa salapi o bag o mga sandalyas, nakulangan ba kamo ug bisan unsa?” sila miingon nga nag-ingon, “Wala.”
Siya mitubag kanila, “Kadtong adunay duha ka buok bisti, kinahanglang maghatag niadtong walay iya, ug siya nga adunay pagkaon, kinahanglang magbuhat sa sama niini.”
Unya si Levi naghimo alang kaniya ug usa ka dakong kombira didto sa iyang balay, ug didtoy dakong pundok sa mga tigpaningil ug buhis ug uban pa nga nagtambong sa kan-anan uban kanila.